View source for Debutant Bernard Wesseling: 'Aandacht vind ik geweldig'

Aanstormend debutant Bernard Wesseling (1978) stond meteen in de spotlights. Waarom? Vanwege zijn taboedoorbrekende roman over de intense vriendschap tussen een twaalfjarig jongetje en een 47-jarige Amerikaan? Of omdat Wesseling op het boekenbal door een fotograaf werd gevolgd en paginagroot in het Parool kwam? Of vanwege zijn tv-optreden bij Paul de Leeuw? Of is Bernard met zijn blonde haar en jeugdige looks gewoon een lekker ding? Tijd voor een interview.<br>
<br>
[Interviewer:] Bernard, wat is het onderwerp van je roman De favoriet? [Bernard:] Het gaat over de onmogelijkheid - maar óók de mogelijkheid! - van een vriendschap tussen een volwassene en een kind. Voor buitenstaanders is dit contact vreemd en verkeerd. Ik wilde het oordeel over deze vriendschap zo moeilijk mogelijk maken. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het ook heel mooi is, ook al is het gedoemd te mislukken. [...]<br>
<br>
En toen overleed een veel oudere vriend van me. De vriendschap met deze man is één van de mooiste ervaringen van mijn leven. Anders zou m'n jeugd helemaal niet interessant zijn geweest. Het eerste dat door mijn hoofd schoot toen ik hoorde van zijn overlijden was: hoe kan het dat zoveel mensen hem niet hebben gekend? Toen had ik een onderwerp.<br>
<br>
[Interviewer:] Je roman is dus een tikje autobio? [Bernard:] [...] Die ervaring heeft me gemaakt tot wie ik ben. Het heeft me verruimd en ik heb erdoor geleerd dat mensen bij elkaar kunnen komen op zoveel verschillende manieren. Het heeft dus een autobiografische achtergrond maar ik ben er drie jaar mee bezig geweest en er zijn zoveel versies geweest. Als ik het aangeef in percentages dan is 80 procent verzonnen en 20 procent zijn feiten. [...] Als ik even naar mijn eigen ervaringen kijk: uiteindelijk is er wel degelijk iets gebeurd. Ik ben daar toen erg van geschrokken, maar heb er achteraf geen spijt van. In het boek beschrijf ik dit heel impliciet want ik wil dat je sympathie voor die man blijft voelen. Het gaat om al die tegenstrijdige gevoelens. Ik was een wijs kind, geen slachtoffer, maar ik wist niet precies wat ik aan het doen was. De favoriet gaat niet over ontluikende homoseksualiteit, maar over het ontdekken van je seksuele karakter. Als je 12, 13, 14 of 15 bent, heb je nog geen duidelijke seksuele identiteit. [...]<br>
<br>
Ik denk niet dat ik homo ben. Ik ben er trots op dat ik zonder vooroordelen ben opgevoed: je bent wat je bent en als je anders bent, is dat ook goed. Ik heb tot nu toe geen fantasieën gehad over mannen, maar ik sluit niets uit. Ik hecht wel veel meer waarde aan contacten met mannen en dat verklaart waarschijnlijk waarom ik nog steeds geen vriendin heb. Vrouwen zijn in ieder geval een stuk irritanter!<br>
<br>
<i>bron: Interview < Debutant Bernard Wesseling: 'Aandacht vind ik geweldig' > door Peter Steenkamer; Gay & Night; 2004?</i>

[[Category:Bernard Wesseling]]
[[Category:Peter Steenkamer]]
[[Category:Literatuur]]
[[Category:Paul de Leeuw]]
[[Category:Seksueel contact man met minderjarige]]
[[Category:Kinderseksualiteit]]
[[Category:Vooroordelen]]