View source for Gevallen vogel - Achter tralies

Homo's hebben geen leven achter de tralies. Pedofielen of wie daarvoor wordt aangezien zijn vogelvrij. In de gevangenis worden maatschappelijke waardeoordelen en vooroordelen uitvergroot. Nergens komen de onderbuikgevoelens van een samenleving zo hevig aan de oppervlakte. Gevangenen en bewaarders lijken elkaar daarin soms aan te moedigen en te bevestigen. Het opleidingsniveau van de bewaarders is laag. Ze staan dicht bij de cultuur van de jongens die opgesloten zijn. "Natuurlijk zit niemand hier voor zijn zweetvoeten", zal een bewaarder zeggen, "maar de echte criminelen die zitten toch in Den Haag en pedofielen moeten per direct worden gecastreerd en voorgoed worden opgesloten." Om homo's kun je lachen, maar eigenlijk kun je die ook maar het beste allemaal uitroeien of deporteren. [...]<br>
<br>
Vandaag al weer mijn tiende behandelsessie bij De Waag. Wat me steeds meer dwars zit, is dat het Grote Kwaad dat wij hebben begaan - waarom is dit kwaad?; waarom is het zo verwerpelijk? - op geen enkele wijze gethematiseerd wordt. We zijn nu vier maanden verder met onze therapiegroep, maar elke vraag van mij over de ervaring van slachtoffers of over de rol van politie of ouders wordt genegeerd omdat het zou leiden tot 'denkfouten' in de groep. Dat steekt me. Er wordt bewust iets onbenoemd gelaten. Wat is 'misbruik' eigenlijk en waarom is het verkeerd? We hebben iets vreselijks gedaan waarvoor we ons moeten schamen (en dat doen we ook?), maar waarom het vreselijk is en waarom we ons moeten schamen wordt nooit onder woorden gebracht. [...]<br>
<br>
Daarom hebben gedetineerden ook zo'n bloedhekel aan psychologen en psychiaters. Zij proberen ook nog bezit te nemen van je ziel! Ze willen kijken, schouwen, observeren: ze proberen je gedachten bloot te leggen, je gevoelens te peilen en je verlangens in kaart te brengen. Het is een soort geestelijke lichaamsvisitatie. Want ze kijken niet neutraal of 'wetenschappelijk' of om je te 'helpen': ze zijn altijd op zoek naar iets - een stoornis, een kronkel in je persoonlijkheid, een verboden gedachte, een 'abnormale' manier van reageren. Je hebt immers een delict gepleegd, - ook als je slechts verdacht wordt gaat men er 'vooralsnog' vanuit dat het waar is wat de aanklacht vertelt. Daarom moet er wel een steekje loszitten, iets dat wijst op gevaar voor herhaling: een kwade wil, gebrek aan zelfbeheersing, een antisociale stoornis. [...]<br>
<br>
Macht is pas volmaakt, wanneer haar feitelijke uitoefening overbodig wordt. Een gedetineerde die is vrijgelaten gedraagt zich idealiter alsof hij nog gevangen zit. Normalisering is geslaagd wanneer een subject opgesloten is in een machtssituatie die hijzelf in stand houdt. ([Michel Foucault], p. 278) [...] Het Nederlandse TBS systeem dat als voorbeeld van een humane omgang met gestoorde misdadigers wordt gezien, zou door Foucault bestempeld worden als de ultieme exponent van een systeem dat vergelding en preventie heeft vervangen door lichamelijke en vooral geestelijke dressuur. [...] TBS weerspiegelt, in de woorden van Foucault, "het ideaal van de onbegrensde discipline: een ondervraging zonder einde, een onderzoek dat zich voortzet in een minutieuze en ongelimiteerde analytische observatie, verbeten nieuwsgierigheid, een oordeel dat het begin vormt van een nimmer afgesloten dossier, een procedure die permanent de afwijking meet aan een absolute norm en die tegelijkertijd asymptotisch beweegt naar deze onbereikbare norm." ([Foucault,] p.321)<br>
<br>
<i>bron: Uit het boek 'Gevallen vogel - Achter tralies' door Theo van Willigenburg; Damon; 2014</i>

[[Category:Theo van Willigenburg]]
[[Category:Gevangenis]]
[[Category:De Waag]]
[[Category:Psychiaters/Psychologen]]
[[Category:Macht]]
[[Category:Michel Foucault]]
[[Category:Tbs]]
[[Category:Normen]]