View source for Mijn ervaring met een 'kindervriend'

Ongeveer een jaar geleden leerde ik door mijn zoon een keurige goed uitziende jongeman kennen. Deze jongeman van 21 jaar zal ik verder in dit verhaal aanduiden als onze vriend. Ik zal geen namen noemen om niet alleen mijn zoon te beschermen maar ook onze vriend. [...]<br>
<br>
Vanaf het moment dat deze zoon [12 jaar] met onze vriend omging ging het steeds iets beter met hem. Hij kon bij zijn vriend op ongedwongen wijze zijn problemen bespreken zonder dat daarbij een van beide partijen [scheidingsperikelen ouders] aanwezig was. [...] Ik kan wel zeggen dat door onze vriend het thuis bij ons veel gezelliger geworden is. Hij is dan ook een graag geziene persoon geworden die bij ons als een zoon beschouwd wordt. [...]<br>
<br>
Door wederzijds respect en genegenheid is deze vriendschap heel hecht geworden en van bijzonder veel waarde voor ons hele gezin. Ik wil dan ook besluiten met de woorden: fijn dat deze vriend bestaat en dat wij hem hebben leren kennen. Aan alle buitenstaanders wil ik de raad geven: veroordeel niet voordat je het hoe en waarom en waardoor weet. Ook deze kindervrienden hebben recht op bestaan en zijn zeker niet minder dan andere mensen. Mijn ervaring is zelfs dat ze beter nadenken over het leven en beter in staat zijn om de problemen van het leven onder ogen te zien en daar oplossingen voor te vinden.<br>
<br>
<i>bron: < Mijn ervaring met een "kindervriend" > door 'een moeder'; Uit het foldertje 'Ik weet echt wel wat ik doe! - Jeugd-ouderen relaties onder de loep' door NVSH Werkgroep JORis Zutphen; ongeveer: 1993</i>

[[Category:Ouders]]
[[Category:Vriendschap man met minderjarige]]