View source for Strenge antiseksuele wetten onder vuur

Wetten tegen kinderseks hebben zich over de hele wereld verspreid. Op vele manieren liepen de Verenigde Staten voorop. Andere landen hebben strenge wetgeving aangenomen die gebaseerd is op het Amerikaanse model; de wetsteksten werden in sommige gevallen opgesteld door de Amerikaanse politie. Deze wetten zijn succesvol gebleken bij het vangen van jongensminnaars. Zo'n 25 procent van de meer dan 2 miljoen Amerikaanse staatsburgers die in de gevangenis zitten, werd veroordeeld voor seksueel getinte misdaden, veelal waar kinderen bij betrokken waren. [...]<br>
<br>
Velen hebben deze wetten bekritiseerd als zijnde ineffectief, een verkwisting van publieke middelen en een aantasting van burgerlijke vrijheden. Maar het is nog erger: ze hebben een wettelijk niemandsland geschapen waarin kinderen tot elke prijs worden beschermd en waarin er geen rechten bestaan die bescherming bieden aan mensen van om het even welke leeftijd.<br>
<br>
De wetten tegen kinderseks maakten een einde aan het duidelijke onderscheid tussen het strafrecht en het burgerlijk recht in het rechtsstelsel van de Verenigde Staten. Rechtbanken hadden in de loop van de tijd degelijke beschermingsmechanismen in beide soorten recht ingebouwd om te voorkomen dat de overheid burgers willekeurig hun vrijheid zou ontnemen. Deze beschermingsclausules waren afgestemd op het specifieke soort recht waar ze voor bedoeld waren. Hun werking hing af van het voortbestaan van de scheiding tussen de wetten. Tegenwoordig zijn deze beschermingsclausules afgezwakt of afwezig waar het seksuele misdaden tegen kinderen betreft.<br>
<br>
De beschuldigde heeft niet langer het recht op een proces met een jury of het recht om met de aanklager geconfronteerd te worden. De staat hoeft niet langer schuld boven alle redelijke twijfel te bewijzen. Weg is het verbod op 'dubbel risico' (herhaalde straf voor dezelfde misdaad) en op <i>ex post facto</i> (een straf die ingesteld is nadat de misdaad is gepleegd). Daar komt bij dat de grondgedachten achter de nieuwe wetten nu theorieën zijn uit de grensgebieden van de psychologie in plaats van concreet bewijs van schade. Dit heeft de werking van deze wetten immens uitgebreid. Het heeft ze in staat gesteld om steeds strenger te worden, in een opwaartse spiraal van radicalisering. Het gevolg hiervan is dat er mensen in de gevangenis komen wegens het bezit van een afbeelding van iemand die alleen maar lijkt op een kind dat seks zou willen hebben. Mensen worden levenslang opgesloten voor het boven de kleding aanraken van een tienerjongen. De kansen op een veroordeling zijn verbluffend. De centrale overheid wint meer dan 97 procent van de processen die zij voert tegen kinderporno. Staten met wetgeving tegen 'sexually violent predators' (seksueel gewelddadige 'roofdieren'), die hen toestaat om mensen levenslang op te sluiten, winnen ongeveer 80 procent van de zaken voor onvrijwillige opname. [...]<br>
<br>
Ongeveer 1300 mensen zitten in de Verenigde Staten als seksueel gewelddadige 'roofdieren' opgesloten in speciale 'behandelcentra' en psychiatrische klinieken. Ze hebben een gevangenisstraf voor een seksuele misdaad uitgezeten. Ze zullen vast blijven zitten tot ze kunnen bewijzen dat het niet meer waarschijnlijk is dat ze onwettige seks zullen hebben. Weinigen hebben dit kunnen bewijzen. Deze wetten beslaan een breed spectrum aan geweldloos gedrag. De meeste staten kunnen eenieder opsluiten die zich schuldig maakt aan 'enige misdaad die seksueel gemotiveerd blijkt te zijn geweest'. In Missouri is een 'roofdier' eenieder 'die, zonder feitelijk een misdaad te plegen, iets van een seksuele aard doet om een ander angst aan te jagen'. [...]<br>
<br>
Volgens homoblad <i>The Guide</i> gaf Hendricks - die tien jaar zat voor het door de kleding aanraken van het kruis van twee jongens van dertien - slechts eerlijk antwoord op een strikvraag, waarop de media zijn antwoord zodanig vertekenden dat ze hem konden neerzetten als iemand die niet in staat was om zichzelf in de hand te houden: 'Tijdens de hoorzitting over zijn opname [als 'roofdier'] zei Hendricks dat hij geen kinderen meer zou misbruiken. Maar hoe kunt u bewijzen dat u het niet opnieuw zult doen, vroeg de openbare aanklager. Tja, dat kon hij niet bewijzen, antwoordde Hendricks. Alleen zijn dood zou het bewijs leveren.' Deze opmerking van Hendricks werd in het hele land door de media vertolkt als had hij gezegd dat hij kinderen zou misbruiken tot zijn dood. Het Hooggerechtshof haalde dit aan als bewijs dat hij wilsonbekwaam was. [...]<br>
<br>
'Roofdier' is lange tijd een concept geweest waarmee homoseksuelen en andere 'seksueel afwijkenden' werden zwartgemaakt.<br>
<br>
<i>bron: Artikel 'Strenge antiseksuele wetten onder vuur - Amerikaanse Hooggerechtshof bindt roofdierwetten in' door Mark McHarry; KOINOS # 34; 2002</i>

[[Category:Mark McHarry]]
[[Category:Kinderseksualiteit]]
[[Category:USA]]
[[Category:Zedenwetten]]
[[Category:Strafrecht]]
[[Category:Schadelijkheid]]
[[Category:Behandeling]]
[[Category:Leroy Hendricks]]
[[Category:Homoseksuelen]]
[[Category:Ontmenselijken]]