Age of wonders

Door: Kevin Esser

Robert, die tegenover mij woont, flirtte zich mijn bed in toen hij amper twaalf was. Hij noemde me 'pappa', gaf me kusjes en vertelde bij onze eerste nacht samen dat hij bloot wilde slapen. "Om te zien of ik een stijve krijg," lachte hij. "Het is een experiment." Dus liet hij zijn Batman-onderbroekje achter op de vloer, hij lag heel stil en rustig onder de deken, op zijn rug, terwijl ik aan zijn tepeltjes en aan zijn buik voelde. Hij leek in slaap te vallen, maar deed opeens zijn ogen open, gaapte en zei: "Okay, nu kun je voelen. Heb ik een stijve?"
"Ja," zei ik, "het is zover. Een lekkere!" Ik speelde ermee en wreef totdat de jongen nat en kleverig werd in mijn hand, trillend van de hevigheid van zijn genot.
Twintig jaar later is er veel veranderd. Robert woont nog steeds tegenover mij, maar nu is het zijn zoon Joey die mij geregeld komt bezoeken. Deze Joey, twaalf jaar nu, doet me denken aan zijn vader - dezelfde scherpe neus en grote oren, hetzelfde bruine haar en een bleke, sproetige huid - als een muis die door een slimme tovenaar is veranderd in een jongen. Hij draagt zelfs één van zijn vaders oude Chicago Cubs honkbalpetjes, blauw met rood en lelijk vlekkerig door jaren van vuil en zweet.
Ik herinner me dat Robert het op dezelfde manier droeg, achterstevoren op zijn hoofd. Al het overige aan Roberts kleding was natuurlijk heel anders. Joey moet lachen als ik hem foto's laat zien van zijn vader in slobberbroeken, slobbershirts, alles slobberig en lang en extra groot als een clownspak. "Net een meisje," zegt Joey altijd.
"Waarom zagen jongens er toen uit als stomme meisjes?"
Hoe moet ik het hem uitleggen? Joey heeft de tijd niet meegemaakt waarin zowel jongens als meisjes zich kleedden om zich te verbergen en zich lelijk te maken, een zeldzame vertoning van uniseksmode die vele grijze, deprimerende jaren voortduurde. Gangstermode. Hiphop. Het had vele namen, maar kwam vooral neer op seksuele onderdrukking en angst voor het lichaam. Het is gek om nu een foto te zien van Robert in een zwart T-shirt dat tot aan zijn knieën reikt en een korte spijkerbroek die nog lager valt, bijna tot aan zijn enkels. Het geeft hem een vreemd verlengd en misvormd uiterlijk, als van iemand die in een lachspiegel kijkt.
Tegenwoordig kleden alleen meisjes zich zo, ze verbergen zichzelf achter lagen slobberkleding. Ik vind het zielig voor ze en vraag me af waarom ze toegeven aan zulke lelijkheid. Joey en zijn vriendjes lijken er geen acht op te slaan; meisjes zijn gewend zich zo te kleden en zichzelf te verbergen. Jongens hebben dat weliswaar ook een poosje gedaan, maar alleen voor de grap, zoiets als wanneer je gekke kleren draagt met carnaval. "Dat is normaal voor meisjes," zegt Joey. "Zij zien er niet goed uit in de minibroekjes die jongens dragen."
"Het lijkt mij niet eerlijk," zeg ik, maar het is moeilijk om met de jongen te discussiëren. Op deze zomerse dag draagt Joey zo'n gewaagd minibroekje waar alle jongetjes zo gek op zijn - net een gewoon wielerbroekje, maar dan heel veel hoger afgeknipt. Zwart is populair, evenals reflecterende tinten groen, oranje en geel. Superfel en superstrak; zo kleden jongens zich tegenwoordig het liefst.
Vorige week zijn Joey en ik inkopen wezen doen voor zijn verjaardag, eerst speelgoed en computerspelletjes en daarna schoenen, petten en kleren. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje opgelaten bij het kopen van sommige dingen die hij wilde hebben. "Je ouders vinden dat misschien niet goed," zei ik, maar Joey moest erom lachen en probeerde nog harder om me om te praten.
Zoveel merken waar je uit kunt kiezen! Joey's favoriete zijn Boy Watcher, Pikkie, Billie en iets nieuws genaamd Jungle Boy, een kledinglijn gebaseerd op een uiterst populaire strip en tv-serie. De jongen die Jungle Boy speelt op televisie is veertien jaar. Hij heet Billy Chang en is bekend om het stukje luipaardenhuid dat hij draagt als een mini-lendendoekje. Er staat een kartonnen model van hem in elke winkel, levensgroot en bijzonder realistisch, waarop hij poseert in zijn mini-lendendoekje voor iedereen die hem wil bewonderen. Deze zomer wil elk jochie er net zo uitzien als hij, net zo wild en sexy zijn als Jungle Boy.
Ik ging er tenslotte mee akkoord om voor Joey een lendendoekje te kopen, en verder een Billie-minibroekje dat aan de achterkant slechts bestaat uit een kleurrijk, doorluchtig netwerkje (en dat uiteraard zonder onderbroekje gedragen moet worden). Op de terugweg zong Joey het liedje van de Billie-reclame: "Come on, boys / Give us a thrill / Wees niet verlegen / Toon je blote bil!" Tot nu toe wordt het nog als bot en onbehoorlijk beschouwd voor jongens om hun geslachtsdelen in het openbaar te vertonen, maar de trend lijkt wel die kant op te gaan. Ik zie steeds meer reclames waarin de 'naakte stijl' voor jongens wordt gepropageerd, met merken zoals Billie en Pikkie die bijna alles laten te zien wat er te zien valt middels netstof, doorschijnend nylon en ingeknipte spijkerstof. Eerlijk gezegd vind ik dat ze te ver zijn gegaan.
De dag na zijn verjaardag zag ik Joey in zijn Jungle Boy lendendoekje buiten spelen met een stel van zijn vriendjes, schreeuwend en rennend in de zomerzon, een stel gestoorde wilden, zwetend en heerlijk. Een groepje meisjes stond erbij te kijken in hun donkerste en wijdste kleren. Het is zo moeilijk te begrijpen waarom zij zich verbergen in onaanzienlijke en ongemakkelijke lompen. Waarom kleden jongens zich om te onthullen en meisjes om te verhullen? Waarom worden jongens, en jongens alleen, aangemoedigd om zichzelf te showen, terwijl meisjes zich bedekken van nek tot enkel, bang voor hun eigen lichaam? En waarom zet niemand hier vraagtekens bij, protesteert niemand, daagt niemand deze mode uit?
Joey heeft deze week elke dag zijn lendendoekje gedragen. Hij lacht, de kleine donder, als ik hem waarschuw dat het misschien wel afzakt als hij niet voorzichtig is. Slechts twee nylon draadjes houden het om zijn smalle heupen. "Mikey Lopez rende de straat over," vertelde Joey me gisteren over één van zijn vriendjes, "en zijn Jungle Boy gleed af! Dat was lachen!"
"Jullie moeten niet bloot rondrennen, Joey. Het is niet grappig."
"En toen kon Mikey hem niet meer aankrijgen, want zijn pikkie werd stijf, snap je! De Jungle Boy wilde niet meer om zijn pik want..."
"Okay, okay," zei ik, "zo is het wel genoeg! Doe niet zo bot."
Omdat zijn lendenbroekje vandaag in de was is, draagt Joey zijn strakke gele minibroekje. Het oude Cubs honkbalpetje staat achterstevoren op zijn hoofd. Zwarte sportschoenen en witte kniekousen completeren zijn outfit. Als het warm weer is, draagt hij bijna nooit een shirt. Bodypaint is deze zomer populair (onderdeel van de hele Jungle Boy rage) en Joey's lijf vertoont nog verfsporen van gisteren. Op zijn blote borst staat een vaag rood cirkeltje rondom elke tepel en er bevindt zich ook één rondom zijn naveltje. Ik weet nu al dat hij zich straks door mij zal laten wassen en dan zal ik elk restje kleurstof van hem afpoetsen. Hij zal ruggelings in het water liggen, zijn ogen sluiten en glimlachen als ik zijn naakte lichaam inzeep en was.

Maar nu heeft Joey iets anders aan zijn hoofd. Het is schokkend voor iemand van mijn generatie om te zien hoe gemakkelijk deze jonge knulletjes het internet gebruiken voor hun seksuele kicks. Elke dag verschijnen er nieuwe websites, de meeste met geheel interactieve video waarbij de jongens mee kunnen doen, als ze in een ondeugende en actieve bui zijn - en als ze genoeg geld te besteden hebben. Joey heeft er geen moeite mee om mijn computer te gebruiken, en mijn geld, als hij in de stemming is voor seksspelletjes op het net. Zijn ouders hebben hem gezegd dat hij mij niet lastig moet vallen en niet egoïstisch moet zijn, maar iedereen houdt van de jongen en verwent hem en gunt hem zijn pleziertjes.
Joey's favoriete website is momenteel, je raadt het al, die van Jungle Boy. De site bevat de gebruikelijke mengelmoes aan informatie over de tv-serie en de strip, veel plaatjes en koopjes. Wat de site zo populair maakt, en zo controversieel, is de onbeschaamd erotische inhoud. Het is de eerste dergelijke website over een zo jonge jongen. Verschillende religieuze groeperingen zijn kwaad en hebben gedreigd met juridische stappen tegen de hele Jungle Boy onderneming, maar niemand neemt deze dreigementen serieus. Van jongens wordt immers verwacht dat ze zichzelf showen op een sexy en verleidelijke manier. Misschien gaat de Jungle Boy website een beetje te ver, maar de controverse is eigenlijk goed voor de zaken, het is een kosteloos en heel lucratief schandaaltje waardoor de naam van Billy Chang op ieders lippen is. Hij is de sterattractie van de website, evenals van de televisie, vermaard om zijn exotische Chinees-Amerikaanse schoonheid, zijn frisse lach en zijn perfecte lichaam, zo bruin en slank in zijn beroemde lendendoekje van luipaardenvel. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom hij de held is van iedere jongen, en waarom Joey mijn wachtwoord en mijn creditcardnummer wil hebben om in het 'alleen voor leden'-gedeelte van de website te kunnen komen (genaamd het 'Jungle heiligdom'), waar Billy Chang dingen doet en laat zien die - zelfs in de huidige tijd - nog niet kunnen op de televisie.
Op dit moment zijn er zes fotosessies en twee videofilmpjes te zien met Billy Chang in zijn lendendoekje, in zwembroekje, in minislip en in onderbroekje. Hij doet ze aan en weer uit, doucht en zwemt in zijn blootje, klimt naakt in een boom en is naakt aan het zonnen. In twee extra 'guest star' videofilmpjes zie je hem rennen en worstelen met andere jongens die in de tv-serie hebben opgetreden. Ze beginnen altijd met kleren aan en eindigen zonder, met veel gegiechel, geplaag en gestoei als de jongens zich uitkleden en elkaar voor het eerst bloot zien. Er is één stukje dat Joey steeds weer opnieuw bekijkt. Je ziet daar Billy Chang en een blond dertienjarig acteurtje genaamd Davey Lee Gallagher die samen buiten staan te pissen, waarbij ze hun straaltjes urine laten kruisen als zwaardvechters en lachen wanneer ze per ongeluk elkaars blote benen en voeten natsproeien.
Al wekenlang gaan er geruchten over dit filmpje met Davey Lee Gallagher, namelijk dat het een paar gecensureerde minuten zou bevatten met beelden die nog nooit aan het publiek zijn vertoond. Tot nu toe althans. Vandaag is de grote dag! De volgende brutale en sensationele stap van de mensen van Jungle Boy! Joey kan niet wachten tot hij het onbekende fragment kan zien, met deze keer méér dan alleen bloot, misschien zelfs... wat? Iets supersmerigs en superheets, hoopt Joey.
Dit is wat we zien wanneer we de site op gaan en de video aanklikken: Billy Chang en Davey Lee Gallagher staan tegenover elkaar en pissen, dezelfde scène als eerder. Ze bevinden zich kennelijk in iemands tuin; je ziet een zandbak, fietsen en een grasmaaier op de achtergrond. Hier stopte het vorige filmpje, maar nu zien we hoe de jongens expres tegen elkaar aanpissen, ze maken een natte boel van elkaars buik en borst en een paar spetters komen zelfs tot aan hun hals en kin, voordat ze klaar zijn. Er volgt een heel kliederige stoeipartij waarbij gras en modder aan hun natte lijven blijven hangen terwijl de jongens rollen en vallen en elkaar tussen de benen grijpen. Davey Lee Gallagher is de eerste die een erectie krijgt, Billy Chang ziet het, begint te lachen en al gauw heeft hij zelf een grote stijve. "Ik begrijp niet dat ze dit laten zien," zeg ik tegen Joey. "Dit is te erg!"
"Nee," zegt Joey, "dit is wreed! Ik hoop dat ze echt sperma laten zien!"
De twee jongens in het filmpje zijn hevig opgewonden, ze gaan door met worstelen en graaien naar elkaar. Billy Chang is de sterkste van de twee, groter en meer ontwikkeld en met meer haar tussen zijn benen. Davey Lee Gallagher is klein en blond en heel glad, en na ongeveer vijf minuten van actie zien we hem plat op de grond liggen terwijl Billy Chang op zijn borst is gaan zitten en hem met een hand op elke schouder neergedrukt houdt. Hoe zal het vervolg zijn? Wat zullen deze twee zeer opgewonden jongens doen in de finale? Billy Chang kijkt in de camera en lacht, terwijl hij zijn lul vlak boven Davey's kin laat wiebelen. Hij kijkt vrolijk en lijkt op het punt te staan om een streek uit te halen, hij lijkt te hunkeren naar een volgende stap.
De film lijkt op dit punt te eindigen. "Waarschijnlijk kunnen ze niet meer laten zien," zeg ik. "Deze jongens zijn tv-sterren! Ze zijn beroemd! Ze kunnen niet verder dan tot een bepaald punt..." Verder kom ik niet, want het filmpje blijkt toch nog niet afgelopen te zijn. Er verschijnt een waarschuwing op het scherm die 'expliciete inhoud' aankondigt en ons verzoekt ons wachtwoord nogmaals in te typen, zodat we een laatste kans krijgen om te stoppen voordat het gecensureerde fragment wordt vervolgd. Joey slaat me op de schouder en zegt dat ik op moet schieten. Hij heeft zijn broekje uitgetrokken, zit op mijn schoot en speelt met zichzelf. "Okay, okay," zeg ik, "hier komt het."
Weer zien we Billy Chang die met zijn lul wiebelt boven Davey Lee Gallaghers gezicht. Uit de luidsprekers komt het gefluit van vogeltjes, het geblaf van een hond in de verte en ook wat opgewonden en giechelig gemompel van de jongens zelf, als de camera dichterbij komt. Je kunt niet verstaan wat ze precies zeggen. Ze lijken allebei vrolijk te zijn en er zin in te hebben, maar ook een beetje nerveus en niet goed te weten hoe nu verder te gaan. Volgens hardnekkige geruchten is het als volgt gegaan: de seks tussen Billy Chang en Davey Lee Gallagher zou niet gepland zijn en niet in scène gezet. Hun speelse fotosessie had moeten eindigen met een paar minuten stoeien, maar liep uit op iets onverwacht ranzigs; Billy en Davey Lee zouden zelf besloten hebben om door te gaan, kennelijk opgewonden geraakt door alle mensen die eromheen stonden en naar hen keken, en allebei zo geil dat ze niet in staat waren om te stoppen.
De camera draait om hen heen, alsof de filmer zoekt naar de beste hoek van waaruit hij de zweterige actie kan vastleggen, die zich zo onverwacht voor zijn ogen afspeelt. Billy blijft bovenop Davey Lee maar schuift omlaag zodat hun erecties elkaar raken, ze kunnen nu tegen elkaar aan wrijven, nog steeds een beetje worstelend, elkaar bij de armen grijpend, langzaam heen en weer rollend, grommend, lachend, hun kruisen tegen elkaar aangedrukt, wrijvend, waarbij Billy's kontspieren zich ritmisch bewegen, terwijl hij sneller en harder met zijn hele lichaam duwt tegen het blonde jongetje onder hem.
Op dat moment zoomt de camera schuddend in en toont een close-up van de gezichten van de jongens. Ze hebben allebei rode wangen en druipen van het zweet. Ze lachen niet meer. Davey Lee draait zijn hoofd naar de camera. Zijn lippen zijn iets van elkaar; hij lijkt ademloos. Billy volgt Davey Lee's wenk en kijkt dezelfde kant op, zijn mond staat ook open, hij veegt met zijn linkerpols over zijn voorhoofd om het zweet weg te vegen en het zwarte ponyhaar uit zijn gezicht te houden. Dan lacht hij naar ons, de bekende lach die we elke week op tv zien. We verwachten dat hij iets zal zeggen, maar hij draait snel zijn hoofd weg zodat hij en Davey Lee elkaar opnieuw aankijken - oog in oog, neus aan neus. Joey, onderuitgezakt op mijn schoot, wijst naar het scherm en zegt: "Ze gaan kussen, denk ik." Een goed idee van mijn vriendje, en Billy Chang doet het bijna als hij zijn lippen tegen Davey Lee's wang drukt en hem begint te besnuffelen, waarbij hij het zweet oplikt van de wangen, nek en oren van het blonde knaapje. Davey Lee Gallagher grijnst, verrast.
De camera zoomt langzaam uit en we zien dat Davey Lee zijn benen heeft gespreid en zijn knieën opgetrokken. Hij duwt zich omhoog tegen Billy Chang, die op zijn beurt naar beneden duwt. De hond buiten beeld blaft steeds harder. Kan hij de jongens zien? Kijkt hij naar ze, en wordt hij net zo opgewonden als wij? De camera beweegt weer, draait om de jongens heen naar hun voeten, misschien om ons een beter zich te gunnen op Billy Changs kont. Maar dan kijkt Billy op, schudt zijn hoofd en gebaart de camera om te stoppen, terug te draaien en dichterbij te komen. De camera zoomt in. Billy rolt zichzelf van Davey Lee af om ons iets te laten zien. "Kijk," roept hij naar de cameraman, en naar ons, harder dan nodig is, "kijk, kom dichterbij en kijk hier, Davey Lee heeft gespoten!"
"Wow, echt sperma," zegt Joey. Hij wijst weer met zijn vrije hand en zijn stem is dun en trillerig terwijl hij zich koortsachtig aftrekt. Ja, daar is het, het glinsterende vocht van Davey Lee Gallagher - het is niet veel, maar het is er, als een likje vanilleyoghurt op zijn buik. Davey Lee richt zijn hoofd op en kijkt ernaar. Hij voelt met één vinger aan het vocht alsof hij de kwaliteit ervan wil testen. Wij als toeschouwers zijn verbaasd dat hij eerder klaarkwam dan de oudere en rijpere Billy Chang. Davey Lee lijkt net zo verbaasd als iedereen, hij grinnikt en probeert weer op adem te komen. Ik merk, terwijl ik daar zit, dat mijn vriendje Joey tot rust is gekomen op mijn schoot en dat hij een orgasme heeft beleefd, de lieverd, terwijl hij een ogenblik geleden met mij praatte. Ik kus zijn vochtige en oververhitte wang.
Op het scherm vóór ons zijn Davey Lee en Billy opeens aangekleed in T-shirts en afgeknipte spijkerbroekjes. Ze zitten op de rand van de zandbak die we eerder al op de achtergrond zagen. De herkenningsmelodie van 'Jungle Boy' klinkt zacht terwijl Billy Chang glimlacht en zegt: "Als je wilt zien wat er verder gebeurt, zoek ons dan op over een maand, op dezelfde plaats, hier op mijn website, het heetste hoekje van het net..."
"Maar we zagen Billy niet eens klaarkomen," klaagt Joey op een vermoeid en teleurgesteld toontje.
"Waarschijnlijk de volgende keer," troost ik hem. "Ze bewaren dat voor het laatst, denk ik."
Nog steeds met zijn uitgeputte stemmetje, zegt Joey: "Dit zouden ze op tv moeten doen. Dat zou het beste programma aller tijden zijn."
Misschien wel. Over een jaar of twee kijken we misschien naar naakte jongens op televisie, al onze favoriete acteurtjes die hun erecties laten zien en klaarkomen voor ons vermaak. Wie weet? Er zijn al zoveel dingen veranderd sinds Joey's vader een tiener was in slobberkleren. Elke nieuwe dag brengt weer iets onverwachts, iets schokkends. Het is een nieuwe tijd, een nieuwe eeuw, voor mij is het moeilijk om alle vreemde dingen te begrijpen die ik zie en hoor, maar het is een gelukkige tijd voor Joey en zijn vriendjes. Een gelukkige tijd voor jongens als Billy Chang en Davey Lee Gallagher en hun talloze fans. Ja, ik heb wel de neiging om te klagen en af te keuren, maar eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, benijd ik ze. Wat heerlijk, denk ik vaak, als je jong kunt zijn, als je wild kunt zijn, en vrij.

bron: Verhaal 'Age of Wonders' door Kevin Esser; De originele versie verscheen in Nambla Bulletin 19.2; Vertaling door P. de Jong; OK Magazine, nr. 73; juni 2000