Herman Bianchi en zijn levenslange strijd voor gerechtigheid

Tijdens een van zijn Amerikareizen bezocht [Herman] Bianchi ook een keer een gevangenis in Texas, de meest conservatieve staat in de VS. Bianchi: 'Duizenden gevangenen zaten daar. Ze lieten ze op het veld werken, bewakers te paard met de zweep in de hand, het was gewoon achttiende-eeuws. Allemaal in lompen! terwijl ik werd rondgeleid, werden we ingehaald door een aardige jongen in een witte overall. Ik zeg: Hai... Stopte hij even. Maar liep toen opeens weer weg: "Dadelijk krijg ik op mijn sodemieter omdat ik met bezoek praat." Wat had die man nou gedaan, vroeg ik. Antwoord" "He had stolen credit cards." Ik zeg: Krijgt iemand daar levenslang voor!? Jullie zijn ook een godverlaten land!'

Even later verscheen Bianchi (74 inmiddels) met een artikel waarin hij zich impliciet solidair met [Gerry] Van der List verklaarde. Zijn tekst ging als volgt:

Homo past een ingetogen leven

[...] Ik ben geen futuroloog en ik weet ook dat de laatste drie eeuwen elk zijn decadente fin de sièle kende. Denk maar aan de gay nineties van de vorige eeuw. Er zijn misschien mensen die denken dat de Gay Games het bewijs vormen van de totale acceptatie van homoseksualiteit. Maar ik ben bang dat ik beter weet en wel dat de wal altijd het schip keert en dat de slinger der geschiedenis terugslaat met de meedogenloosheid van de metronoom. De reactie kan verschrikkelijk zijn als het economisch weer eens slecht gaat. De stad Amsterdam die nu zo trots is op haar tolerantie van de decadentie, was in 1730 het toneel van de wreedste homovervolging in Europa ooit, toen vele sodomieten levend werden verdronken in het IJ, iets wat volgde op een periode van relatieve tolerantie. 'Het kan verkeren,' zei Breroo [Bredero?]. Maar in de vele landen, waar homoseksualiteit nu nog onderdrukt wordt, zal men het nieuws van de decadentie der Gay Games gebruiken om weer meer te gaan onderdrukken. [...] Ik heb een vreselijke hekel aan de uitdrukking 'moral majority' maar, goddank, leeft het merendeel der homoseksuelen ook nu op ingetogen wijze: gelukkig maar. Juist, omdat ze ingetogen zijn en dat ook met een blij hart willen zijn, ziet niemand iets aan ze. En ze willen niets liever dan juist dat.

bron: Uit het boek 'Herman Bianchi en zijn levenslange strijd voor gerechtigheid' door Kees Sluys; Uitgeverij Bas Lubberhuizen; Boek mede mogelijk gemaakt door de Bianchi Herstelrecht Stichting; 2015