Reactie op de heer Dekker: Difference between revisions
(Created page with "Mij werd gevraagd als jurist een paar kanttekeningen bij de beschouwingen van de heer Dekker te plaatsen. Allereerst dit: Anders dan veel mensen geloven, verplicht geen wet de...") |
No edit summary |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
Mij werd gevraagd als jurist een paar kanttekeningen bij de beschouwingen van de heer Dekker te plaatsen. Allereerst dit: Anders dan veel mensen geloven, verplicht geen wet de gewone burger bij de politie aangifte te doen van een misdrijf. Alleen wanneer u zou weten dat iemand met de dood bedreigd wordt en er nog tijd is om het gevaar af te wenden, dan moet u degeen die bedreigd wordt of de politie waarschuwen. Maar als de moord gebeurd is, en u weet wie het gedaan heeft, dan bent u <b>wettelijk</b> niet verplicht dit aan de politie te gaan vertellen. Dat dit onder omstandigheden wel een <b>zedelijke</b> plicht kan zijn (bijv. als een onschuldige van de moord verdacht wordt, of als er gevaar bestaat dat de moordenaar nog meer slachtoffers gaat maken) is een andere zaak. Ten tweede: niemand is <b>wettelijk</b> verplicht inlichtingen aan de politie te verschaffen als deze daarom vraagt. Tegenover een verdachte beschikt de politie eventueel over zekere dwangmiddelen (aanhouding, inverzekeringstelling, huiszoeking, fouillering, inbeslagneming, enz.) maar de verdachte is nooit verplicht vragen te beantwoorden of zijn kinderen te laten verhoren. [...]<br> | Mij werd gevraagd als jurist een paar kanttekeningen bij de beschouwingen van de heer Dekker te plaatsen. Allereerst dit: Anders dan veel mensen geloven, verplicht geen wet de gewone burger bij de politie aangifte te doen van een misdrijf. Alleen wanneer u zou weten dat iemand met de dood bedreigd wordt en er nog tijd is om het gevaar af te wenden, dan moet u degeen die bedreigd wordt of de politie waarschuwen. Maar als de moord gebeurd is, en u weet wie het gedaan heeft, dan bent u <b>wettelijk</b> niet verplicht dit aan de politie te gaan vertellen. Dat dit onder omstandigheden wel een <b>zedelijke</b> plicht kan zijn (bijv. als een onschuldige van de moord verdacht wordt, of als er gevaar bestaat dat de moordenaar nog meer slachtoffers gaat maken) is een andere zaak. Ten tweede: niemand is <b>wettelijk</b> verplicht inlichtingen aan de politie te verschaffen als deze daarom vraagt. Tegenover een verdachte beschikt de politie eventueel over zekere dwangmiddelen (aanhouding, inverzekeringstelling, huiszoeking, fouillering, inbeslagneming, enz.) maar de verdachte is nooit verplicht vragen te beantwoorden of zijn kinderen te laten verhoren. [...]<br> | ||
<br> | <br> | ||
<i>bron: Reactie op de heer Dekker door dr. E. Brongersma; Sekstant, nr. 8; oktober 1972</i> | <i>bron: Reactie op de heer Dekker door [[Edward Brongersma|dr. E. Brongersma]]; Sekstant, nr. 8; oktober 1972</i> | ||
[[Category:Edward Brongersma]] | [[Category:Edward Brongersma]] | ||
Revision as of 22:19, 6 September 2016
Mij werd gevraagd als jurist een paar kanttekeningen bij de beschouwingen van de heer Dekker te plaatsen. Allereerst dit: Anders dan veel mensen geloven, verplicht geen wet de gewone burger bij de politie aangifte te doen van een misdrijf. Alleen wanneer u zou weten dat iemand met de dood bedreigd wordt en er nog tijd is om het gevaar af te wenden, dan moet u degeen die bedreigd wordt of de politie waarschuwen. Maar als de moord gebeurd is, en u weet wie het gedaan heeft, dan bent u wettelijk niet verplicht dit aan de politie te gaan vertellen. Dat dit onder omstandigheden wel een zedelijke plicht kan zijn (bijv. als een onschuldige van de moord verdacht wordt, of als er gevaar bestaat dat de moordenaar nog meer slachtoffers gaat maken) is een andere zaak. Ten tweede: niemand is wettelijk verplicht inlichtingen aan de politie te verschaffen als deze daarom vraagt. Tegenover een verdachte beschikt de politie eventueel over zekere dwangmiddelen (aanhouding, inverzekeringstelling, huiszoeking, fouillering, inbeslagneming, enz.) maar de verdachte is nooit verplicht vragen te beantwoorden of zijn kinderen te laten verhoren. [...]
bron: Reactie op de heer Dekker door dr. E. Brongersma; Sekstant, nr. 8; oktober 1972