Pedofilie en verantwoordelijkheid

Door mijn werk bij de zedenpolitie kom ik met verscheidene ingrijpende problematieken in aanraking, zoals allerlei vormen van seksueel geweld ten aanzien van vrouwen en kinderen, dwang en geweld binnen de prostitutiewereld, potenrammerij etc. Het is niet moeilijk om je met de betrokken slachtoffers te identificeren en je mede verantwoordelijk te voelen voor een doeltreffende bestrijding van dat geweld. Het toegebrachte leed is duidelijk en de daad is zonder meer verwerpelijk. Bij pedofiele relaties tussen volwassenen en kinderen is dat niet altijd zonneklaar en dat veroorzaakt soms een zekere verlegenheid. [...]

Volwassenen zullen zich echter van hun verantwoordelijkheid jegens jongeren bewust dienen te zijn, ook als die jongeren zelf seksueel wervend gedrag vertonen. De strafwet kan hierbij voor pedofielen ook een steun in de rug zijn. Het is maar net van welke kant je het bekijkt. [...]

Uit eigen ervaring weet ik hoe groot de behoefte bij veel pedofielen is om te kunnen praten over hun seksuele voorkeur en hoe dankbaar men is, als je bereid bent dat gesprek in alle openheid aan te gaan. Iedereen die met pedofielen in contact komt kan daarin een heel wezenlijke rol vervullen. Niet alleen de pedofielen hebben het nodig om een luisterend oor te vinden, maar ook kinderen moeten over hun ervaringen kunnen praten om er op een goede manier mee te leren omgaan.

bron: Artikel 'Pedofilie en verantwoordelijkheid' door A.S.C. Visser (commissaris); Algemeen Politieblad; 7 februari 1987