Help Simon aan een titel voor zijn stuk
Op 14 februari presenteren wij bij De Tekstsmederij het nieuwste stuk van Simon Weeda, geschreven in opdracht van Theater Bellevue. Simon is gevraagd een maatschappelijk-geëngageerd stuk te schrijven, en omdat Simon de kwaadste niet is deed hij dit ook. Over pedofilie. [...]
Ik schrijf een theaterstuk over pedofielen. Kan iemand me alsjeblieft een titel geven? Als werktitel heb ik nu simpelweg Pedofilie, maar dat weiger ik op een poster te laten zetten. Het is plat, expliciet, en het dekt de lading niet. Er moet iets beters te verzinnen zijn. Daarom deze oproep. Inzendingen kunnen naar de Tekstsmederij, liefst voor 14 februari. [...]
Het stuk stelt dat de huidige maatschappelijke houding tegen pedofilie te vergelijken is met de houding die zo’n honderd jaar geleden bestond tegenover homofilie. Natuurlijk met als kanttekening dat pedofilie niet klakkeloos goedgekeurd kan worden, omdat de vrijwilligheid van kinderen niet te garanderen is in een relatie met een volwassene. Die machtsverhoudingen zijn altijd uit balans, tenslotte.
Het stuk neemt een helder standpunt in tegen pedoseksualiteit (d.w.z.: daadwerkelijke seks met kinderen). Het mag duidelijk zijn: zodra daarin grenzen worden overschreden is van moraliteit geen sprake meer. Dat is niet goed te praten, niet te vergeven. Dat deze harde stellingname de situatie alleen maar gevaarlijker maakt probeer ik zo sluitend mogelijk mee te nemen in mijn tekst: we dwingen mensen illegaliteit in, en daar gebeuren de écht nare dingen.
Die écht nare dingen probeer ik (zij het subtiel) te laten zien, naast ook mooie kalverliefde zoals we die kennen van vroeger, toen we voor een week of twee zielsgelukkig verliefd waren op de juf of meester. De onschuld van zoiets moet beschermd worden. Dat betekent enerzijds dat we moeten zorgen dat kinderen niet ongewenst seksueel bejegend worden, anderzijds dat ze ook gevrijwaard blijven van een krampachtige anti-seksuele houding, die evengoed teveel (en verkeerde) nadruk legt op seks.
Het belang van therapie komt in de tekst voor, met als kanttekening dat we erg makkelijk mensen met problemen wegstoppen, en ook dat therapie regelmatig verkeerde mensen bijeenbrengt, dat psychologiseren soms geen zin heeft, en het (al dan niet begeleid) onderdrukken van verlangens niet altijd mogelijk, of productief is. [...]
Tot slot: er loopt een metafoor door het stuk, een parabel eigenlijk (hoewel niet in klassieke zin) over een dierenwereld waarin iedereen gelijk is. Een wereld waarin leeftijd er niet toe doet. In deze wereld toont het stuk daarnaast zowel de onschuld als wreedheid van de dierenwereld, en legt deze naast de wereld van kinderen, ter overpeinzing, voor het publiek.
En natuurlijk gaat het over de subjectiviteit van grenzen, de seksualiteit van kinderen, en de hypocrisie van onze obsessie met seks.
bron: 'Help Simon aan een titel voor zijn stuk'; www.detekstsmederij.nl/2013/ 01/help-simon-aan-een-titel- voor-zijn-stuk/; De Tekstsmederij; tekst van site geplukt: 29 juni 2013; Inzendingen voor: 14 februari 2013