Dat kind ben ik

Gisteren sprak ik een vrouw in verband met Mijn meneer. Ze zei dat ze een zeker innerlijk verzet voelde jegens het boek. [...]

Ik vroeg onmiddellijk waarom ze moeite had met het boek, want dat heb ik wel vaker gehoord. Ze zei dat ze het niet wist. Ze voelde zich ongemakkelijk en vond het om die reden moeilijk om aan het boek te beginnen. Maar ze las het en toen ze het uit had heeft ze twee uur gehuild. Zei ze. Ik dacht: nou, het zal vast geen twee uur geweest zijn. Ik vroeg: waarom dan? 'Omdat ik me plotseling realiseerde dat het over mij ging. Ik heb als meisje van twaalf, dertien een vrij innige relatie gehad met een oudere man en ik heb me nooit gerealiseerd dat het misschien een pedofiel was.' [...]

'Ik heb dat nooit gezien als iets pedofiels en ik heb het ook nooit een probleem gevonden. Maar ik denk dat ik daarom dat innerlijke verzet tegen je boek voelde. Omdat ik altijd wel geweten heb dat er iets niet helemaal in orde was en intuïtief voelde ik bij je boek misschien aan wat het was.'

bron: 'Dat kind ben ik' door Ted van Lieshout; tedvanlieshout.wordpress.com/2012/04/13/dat-kind-ben-ik/; tedvanlieshout.nu; 13 april 2012