Het Humanistisch Verbond is geen emancipatiebeweging meer
[Marian Verkerk, voorzitter Humanistisch Verbond] "Pedofilie is naar mijn begrip een relatie tussen een volwassene en een kind, zo tot twaalf jaar, waarin erotische gevoelens worden geuit die zelfs verder kunnen gaan naar seksuele gevoelens en seksuele gemeenschap. De grens van twaalf is wat mij betreft een globale grens, maar ik kan wel leven met de huidige wetgeving, waarin seksueel contact tussen volwassenen en jongeren tussen twaalf en zestien een klachtdelict is (dat wil zeggen dat alleen dan tot justitiële vervolging wordt overgegaan als de jongere, diens wettelijke vertegenwoordiger of de Raad voor de Kinderbescherming een aanklacht indient - HR/JL).
In het algemeen acht ik seksuele relaties altijd machtsverhoudingen, daarin volg ik de ideeën van de Franse filosoof Foucault. Het gaat niet per se om overheersing, maar in een relatie is er altijd sprake van een soort strijd: je zoekt bijvoorbeeld naar bevestiging of erkenning van jezelf. Als daar in relaties tussen volwassenen al sprake van is, ligt dat tussen een volwassene en een kind helemaal moeilijk, want de machtsverhouding tussen een volwassene en een kind is in die zin altijd asymmetrisch en ongelijk. Tussen volwassenen is er een grotere kans dat bij misbruik de zwakkere daaraan zou kunnen onttrekken, bij kinderen twijfel ik daar zeer aan. Kinderen zijn zo kwetsbaar, nog niet zo zeker van zichzelf, zoekend en heel erg spiegelend naar anderen toe. Daar komt nog bij dat kinderen beneden de twaalf nog helemaal afhankelijk zijn van volwassenen, ze kunnen zich niet aan volwassenen onttrekken. Alleen al in materieel opzicht heb ik als volwassene meer zeggenschap over mijn leven.
Er zijn drie gebieden die je duidelijk moet scheiden: gevoel, begrip en ethiek. Natuurlijk zijn er bepaalde seksuele gevoelens, mensen zijn nou eenmaal absolute driftwezens, daar heb ik alle begrip voor. Maar seksualiteit en driften hebben niets met ethiek te maken. Het gaat ethisch een stap te ver om te zeggen dat pedoseksualiteit aanvaardbaar gedrag is."
[Interviewer:] Je zei in het kader van de zorgethiek dat er verschillende verhalen moeten worden verteld. Mag de pedofiel ook zijn verhaal vertellen? Er volgt een lange stilte. "Ik zou een discussie in het HV hierover niet uit de weg gaan, maar ik zou daarin dezelfde persoonlijke mening verkondigen als in mijn column. Er zijn situaties waarin een pedofiel contact geen schade heeft berokkend aan kinderen. En ik beweer niet dat pedofielen er per se op uit zijn om misbruik van een kind te maken. Ik heb er op zich ook geen moeite mee als een pedofiel in de nieuwe Sekstant zijn verhaal zou vertellen over zijn seksuele fantasieën. Maar het feit dat het met een pedofiel contact één keer fout zou kunnen gaan is voor mij één keer te veel.
Ik heb me in de hele discussie gestoord aan het idee dat alleen pedofielen vreselijke gevoelens hebben. Gevoelens kun je niet indelen in goed en slecht. Vergelijk het met verkrachtingsfantasieën van veel vrouwen, die waren destijds in de vrouwenbeweging taboe. Tegenwoordig worden ze verteld, terwijl daadwerkelijke verkrachting uiteraard ontoelaatbaar is. Op ethisch vlak stek ik verkrachting en pedofilie aan elkaar gelijk. En als de verhalen van pedofielen zouden leiden tot verruiming van de maatschappelijke tolerantie ten aanzien van pedofilie, dan vind ik dat die verhalen niet verteld zouden moeten worden."
bron: 'Een interview met voorzitter Marian Verkerk - Het Humanistisch Verbond is geen emancipatiebeweging meer' door John E. Luteijs & Heleen Rutgers; De Nieuwe Sekstant; voorjaar 1998