Behandeling

[Arjen (fictieve naam; Bert H.):] Gisteren had ik een gesprek met mijn behandelverantwoordelijke psychiater. Waarom dat zo heet weet ik niet want ik word hier niet echt behandeld. Nou ja, helemaal waar is dat niet. Ik krijg elke maand een spuit. Die heb ik geaccepteerd na lang zeuren van mijn moeder, van de leiding hier, en op advies van mijn advocaat, die zei: "Laat in ieder geval zien dat je van goede wil bent, dan kan de rechter die over de RM (Rechterlijke Machtiging) moet beslissen dat ook in zijn overwegingen meenemen." [...] Mijn behandelverantwoordelijke psychiater voeg mij: "Trek je je nog wel eens af nu je die spuit hebt?" Ik zeg: "Nee, ik heb er helemaal geen zin meer in." [...]

"Nou, Arjen, ik vind het eerlijk gezegd een beetje eng als ik er aan denk dat jij vrijgelaten zou worden. Je kunt hier wel rustig zijn, of net doen alsof je rustig bent, maar wat gebeurt er als de deuren van deze inrichting achter je dichtgaan? Als er dan een klein jongetje op de fiets langskomt, hoe weet ik dan dat je die niet van zijn fiets afsleurt?" Ik moet mij echt inhouden om niet uit mijn vel te springen. Ik zeg: "U weet niets van pedofielen. Een pedofiel houdt van kinderen, en zal ze nooit kwaad doen. Hoe komt u erbij dat ik een jongetje van zijn fiets zou sleuren? Misschien zijn er wel mensen die dat doen, die zijn gevaarlijk en slecht. Ik zou dat nooit doen!"

[Behandelaar:] "Maar vind je het idee ook niet een klein beetje spannend?" vraagt hij. "Ikzelf vind het wel een spannend en opwindend idee om een vrouw van haar fiets te sleuren en haar te verkrachten. Heb jij dat niet met kleine jongetjes?" Ik zeg nogmaals dat ik dat absoluut niet heb. [...]

Tien jaar geleden heb ik twee vriendjes (van 12 en 9) gehad en daar heb ik ook seksspelletjes mee gedaan. Door een stommiteit heeft die ene ouder aangifte gedaan, en zo ben ik toen in deze zelfde psychiatrische inrichting opgenomen geweest. Daarna heb ik nooit meer zoiets gedaan, en ik zou dat ook nooit meer doen." Een van de begeleiders heeft mij toevertrouwd dat ik hier nog lang niet weg ben. "Hoe vaker je RM verlangd wordt - dat is nu een keer per halfjaar - hoe slechter je ervoor komt te staan, want het wordt tegen je gebruikt. De psychiaters zullen blijven zeggen dat ze niet 100 procent zeker zijn dat jij geen gevaar oplevert, en de rechter zal elke keer weer besluiten dat je behandeling nog niet voorbij is. Reken maar op minstens 15 jaar."

bron: Artikel 'Behandeling'; De Nieuwe Sekstant; december 2005