Vereniging Martijn 25 jaar! - 1982-2007

Door: John Stefan

Geloof in de goede zaak. Morele moed. Verbondenheid. Doorzettingsvermogen. Inventiviteit. Wilskracht. Logica. Schoonheid. Onverzettelijkheid. Het zijn allemaal begrippen die van toepassing zijn op de Vereniging Martijn en het verenigingsblad OK.

Geloof in de goede zaak

De Vereniging Martijn, officieel opgericht in november 1982, is begonnen als hulpgroep voor mensen met een pedofiele geaardheid. Je als pedo gesteund voelen door het feit dat er andere mensen waren zoals jij was belangrijk in de jaren tachtig. Want er waren veel maatschappelijke vooroordelen en misverstanden over pedofilie.
De vereniging kon rekenen op de medewerking van de bekende BL'er dr. Edward Brongersma, die zijn wetenschappelijke kennis ter beschikking stelde en artikelen publiceerde in het verenigingsblad Martijn, dat in blanco envelop aan de leden werd toegestuurd. Ook dr. Frits Bernard, hoogleraar psychologie en studiegenoot van de pedodichter Jan Hanlo, droeg zijn steentje bij. Samen waren Brongersma en Bernard de grondleggers van de pedofiele emancipatiebeweging.
Als pedo werd je heen en weer geslingerd tussen het geluksgevoel dat je kreeg door het omgaan met kinderen en de negatieve houding van de maatschappij t.o.v. pedofilie. Maar hoe moest je vanuit je kwetsbare positie dat kolossale onbegrip veranderen?

Benjamin Roelofsma werd tijdens de Algemene Leden Vergadering van MARTIJN op 30 maart 1985 tot opvolger gekozen van voorzitter Evert. Benjamin deelde mee dat 'zijn maatschappelijke functie hem noopte tot optreden onder pseudoniem'. Dus behalve Edward Brongersma, Frits Bernard, en de schrijvers Gerard Reve, Boudewijn Büch en Astère Michel Dhondt waren er in het Nederlands taalgebied geen 'boegbeelden' van de pedobeweging met wie je je kon identificeren.

Morele moed

Op 22 maart 1986 waren er 40 mensen aanwezig tijdens de ALV en werd Martijn omgedoopt tot OK. In 1990 nam Ad van den Berg de voorzittershamer over. Hij had de moed om onder zijn eigen naam naar buiten te treden en op de Amsterdamse lokale televisiezender te verschijnen om iets over zijn relatie met zijn vriendje te vertellen. Ook op andere manieren maakte hij gebruik van de media om de doelstelling van de vereniging, het bespreekbaar maken van ouderen-kinderenrelaties, uit te dragen.

Verbondenheid

De vereniging begon van grote waarde te worden voor talloze mensen: voor pedo's die werden vervolgd door justitie, voor pedo's die wilden vertellen over hun relatie, voor kinderen die over hun relatie met een oudere vriend of vriendin wilden vertellen, voor leden die foto's van naakte kinderen wilden zien, voor pedo's die psychisch in de knel waren gekomen of juist een coming out hadden gedaan, voor mensen die informatie wilden hebben over het onderwerp pedofilie, enz. enz. Ook voor veel Engelse pedo's die in hun land veel hinder ondervonden van de enorme repressie t.o.v. alles wat met seks te maken had, was MARTIJN, dankzij de Engelstalige OK's, een steun.

In 1994 telde de vereniging 600 leden. Enkele redactieleden van de OK scheidden zich af om met het Engels-, Duits- en Nederlandstalige blad Koinos te beginnen, geheel gewijd aan tienerjongens.

Doorzettingsvermogen

Als gevolg van de Dutroux-affaire werd de maatschappelijke houding t.o.v. pedofilie nog meer verhard, met als gevolg een toenemende angst onder de leden van MARTIJN om als kinderverkrachters te worden gezien, want daarmee worden pedo's door de maatschappij over het algemeen toch geassocieerd. Het aantal leden liep terug, totdat er in 2000 nog 280 onverschrokken diehards overbleven.
Twee jaar eerder, op 15 november 1998 (het jaar waarin Edward Brongersma overleed), deelde de toenmalige voorzitter, John Courbois, tijdens de ALV mee, dat MARTIJN zou worden opgeheven als zich geen nieuwe bestuursleden zouden aanmelden. De redders in de nood waren de toen 26-jarige Marthijn Uittenbogaard en M. de Jong, die met daverend applaus door de leden werden verwelkomd.

Inventiviteit

En zo gleed de Vereniging MARTIJN geleidelijk aan het digitale tijdperk binnen. In oktober 1999 ging ze online in de vorm van een prachtige website, compleet met forum, een tweetalig nieuwsarchief en de mogelijkheid om oude OK's te bestellen. Deze website is nog steeds uniek in de hele wereld! De vereniging bleek nogal veel vijanden te hebben, want herhaaldelijk lag de server plat als gevolg van 'terroristische aanslagen' vanuit de anti-pedobeweging. Het herinnerde veel oudere pedo's aan de tijd van de piratenradiozenders, toen deze als gevolg van technische problemen of overheidsmaatregelen (tijdelijk) het zwijgen werd opgegeld.

MARTIJN leek aan begin van het nieuwe millennium een verjongingskuur te ondergaan, want de 20-jarige C.C. werd in oktober 2000 als voorzitter gekozen. Hij schreef niet alleen interessante artikelen voor de OK, maar hield ook een rede voor studenten van de Universiteit van Amsterdam, die veel bijval kreeg. De meeste studenten waren verbaasd over de repressie die mensen met een pedofiele geaardheid anno 2000 ten deel viel.

In oktober 2001 koos men M. de Jong als voorzitter van de vereniging, terwijl Marthijn Uittenbogaard penningmeester was. Als redactielid van OK had hij, al of niet in samenwerking met een andere medewerker, openhartige en hartverwarmende interviews met Robert Long, Henk Krol, dominee Hans Visser, Gert Hekma en dr. Frits Bernard, die in 2006 zou komen te overlijden.

Wilskracht

Menig pedomond viel open toen Marthijn Uittenbogaard en Norbert de Jonge in oktober 2003 onder hun eigen naam een coming out beleefden in de OK, hetgeen veel publiciteit met zich meebracht. Er werd geschrokken gereageerd en men vond het 'geen goed idee gezien het pedovijandige klimaat'. Maar ook was er respect voor het tweetal en de pedo's hadden er twee boegbeelden bij.

Logica

Tot dan toe had MARTIJN de politiek uitsluitend benaderd door het schrijven van brieven aan Tweede Kamer-leden en aan de minister van Justitie. Marthijn Uittenbogaard en Norbert de Jonge besloten samen met ex-voorzitter Ad van den Berg een politieke partij op te richten, die ook voor de pedofielen in Nederland zou opkomen. Het moest een partij worden die in het algemeen tegen de onderdrukking van de (jeugdige) burger op alle gebieden van het maatschappelijk leven zou strijden. De naam van de partij, Partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit, wekte bij veel ouderen nostalgische gevoelens op naar de jaren zestig en zeventig, toen de maatschappij nog niet zo overgecontroleerd werd door de overheid. (Anno 2005 moesten jongeren vanaf 14 jaar zich bijvoorbeeld kunnen identificeren.)
Helaas konden de meeste mensen in Nederland geen begrip opbrengen voor de ideëele doelstellingen van de NVD (later: PNVD), waardoor deze gedoemd was om als 'de pedopartij' door het leven te gaan.

Ondertussen waren er naast de Vereniging MARTIJN en de diverse werkgroepen van de NVSH ook internet-forums ontstaan, waar pedo's elkaar kunnen ontmoeten en steunen, en met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Voordelen van het lidmaatschap van deze forums is dat het gratis is, dat je anoniem kan blijven, dat je kan bepalen met wie je nader kennis wilt maken en dat je er niet de deur voor uit hoeft.

Het kan best zijn dat door deze nieuwe mogelijkheden het ledental van MARTIJN binnen 1 jaar daalde van 280 in 2003 naar 210 in 2004. In ieder geval werden er binnen de vereniging ideeën geopperd om tot een vorm van samenwerking te komen met leden van de fora, b.v. het samen organiseren van de tweejaarlijkse International Boy Love Day (IBLD), waar toen zo'n 50 leden van het forum Boylover.net op af kwamen.

Als er een Mega Top 50 bestaat, is het logisch dat er ook een Pedo Top 100 wordt samengesteld. Dat deed MARTIJN in het begin van 2006 en de publicatie op de website leverde de nodige opschudding op bij de media en bij artiesten die liedjes uit de lijst vertolkten.

Schoonheid

Aan het eind van de jaren negentig begon de OK er steeds fraaier uit zien en kon men juweeltjes aantreffen tussen de nummers die zo'n 2 of 3 keer per jaar werden uigegeven, waaronder ook enkele jubileumnummers. Ze stonden vol artikelen, foto's, gedichten, verhalen en informatie, ook over (Europese) adressen waar men terecht kan voor hulpverlening. In 2005 zag de eerste kleurenuitgave het licht en de makers kunnen er trots op zijn.

Onverzettelijkheid

In het verkiezingsjaar 2006 kreeg de PNVD internationale media-belangstelling en werd er meer dan ooit tevoren aandacht besteed aan het fenomeen pedofilie en aan de Vereniging MARTIJN, waarvan Marthijn Uittenbogaard immers nog steeds bestuurslid was. Hoe fel de discussies over het partijprogramma op de diverse jongensforums ook waren, iedereen moest toegeven dat de moed van de drie bestuursleden om er mee naar buiten te treden ook zijn voordelen had opgeleverd. Er viel toch wat meer nuancering te constateren in de berichtgeving over pedofilie; men maakte bijvoorbeeld onderscheid tussen pedoseksuelen en pedofielen, en ook werd, b.v. in het programma 'Koefnoen' op een satirische manier de hysterie rond pedofilie belicht. Anti-fascistische jongeren nemen het voor MARTIJN op als rechtse elementen bekende pedo's belagen of demonstraties organiseren tegen pedo's.

Anno 2007 stonden we opnieuw voor de vraag: blijft de Vereniging MARTIJN bestaan of niet? Bemoedigend is dat bij de laatste ALV maar liefst 23 leden aanwezig waren, waaronder ook een aantal personen uit Vlaanderen. Uit hun midden werden twee nieuwe bestuursleden gekozen, als vervangers van Marthijn en M. [edit]

MARTIJN is een begrip geworden in Nederland en België, maar niet meer de enige hulpgroep. Wat zeker is, is dat de website van de vereniging een enorme functie heeft. Jongeren die ontdekken dat ze pedofiele gevoelens hebben, hebben houvast aan de kritische wijze waarop het nieuws over pedofilie wordt gevolgd en aan de principiële stellingname t.o.v. alles wat in deze wereld de vrijheid van het individu wil inperken. Heel belangrijk in een tijd waarin geen seksuele minderheidsgroep het zo zwaar te verduren lijkt te hebben als de mensen die gewoon van kinderen houden en ook verliefd op hen kunnen worden.

source: Article 'Vereniging Martijn 25 jaar! - 1982-2007' by John Stefan; Martijn.org; 2007