Hoe Den Haag de pedo's vertroetelde
De PVDA, die in 1995 een rapport publiceerde dat in sommige opzichten verderging dan wat de 'pedopartij' nu wil, twijfelt wél aan het bestaansrecht van de PNVD. In vragen aan de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken suggereren de sociaal-democratische kamerleden Arib en Dubbelboer dat er wellicht nieuwe juridische instrumenten nodig zijn om partijen te 'corrigeren' wier doelstellingen 'indruisen tegen de openbare orde en goede zeden'.
Bij de VVD al even grote weerzin. 'De ideeën van de PNVD zijn absoluut verwerpelijk', kregen briefschrijvers en e-mailers te horen. 'Seks tussen volwassenen en minderjarigen is strafbaar en zal dat, als het aan de VVD ligt, ook blijven.' Toch was het VVD-minister Frits Korthals Altes die al in 1985, net als de PNVD nu, voorstelde seks met jongeren vanaf twaalf jaar te legaliseren. Alleen als er sprake was van omkoping met geld of goederen, machtsmisbruik of misleiding zou er straf moeten volgen. Nederland zat midden in de discussie over kruisraketten en de liberale bewindsman had, zo vertelde hij triomfantelijk, zijn voorstel zonder enige discussie 'tussen de 47ste en 48ste kruisraket' door de ministerraad gekregen. In het land sloeg het wetsvoorstel in als een bom en Korthals Altes besloot het niet in te dienen bij het parlement. [...]
De Tweede Kamer aanvaardde een voorstel om een klachtvereiste in te voeren voor jongeren tussen twaalf en zestien jaar. Seks met jongens en meisjes in die leeftijd zou alleen nog strafrechtelijk worden vervolgd als de betrokkene, diens wettelijke vertegenwoordiger of de Raad voor de Kinderbescherming een klacht zou indienen bij justitie. Het voorstel werd met een overweldigende meerderheid aangenomen. Alleen SGP, RPF en CD stemden tegen. [...]
Een werkgroep van de PVDA wilde in 1995 nog een stapje verder gaan. De door het partijbestuur ingestelde commissie 'Overheid en seksuele integriteit' stelde voor kinderen vanaf twaalf jaar zelf te laten uitmaken of van hen gemaakte pornografische afbeeldingen strafwaardig waren. Ondanks de forse kritiek van het Verwey-Jonker Instituut wilde de commissie, met daarin prominenten als Aad Kosto en Eric [Erik] Jurgens, ook van kinderpornografie een klachtdelict maken. Voor jeugdige slachtoffers van seksueel gezagsmisbruik zou hetzelfde moeten gelden: pas justitieel ingrijpen na een klacht. De rol van de Raad voor de Kinderbescherming zou hierbij moeten worden verkleind. Op de vraag of dit voorstel betekende dat een leraar vrijelijk seksuele contacten zou kunnen onderhouden met zijn twaalfjarige leerling, antwoordde rapportschrijver Cees Straver in 1996 voor de EO-microfoon: 'Jazeker. Zolang het gebeurt op vrijwillige basis en in de vrije tijd.' Saillant detail: de 'pedopartij' pleit in afhankelijkheidsrelaties voor een leeftijdsgrens van zestien jaar.
bron: Artikel 'Hoe Den Haag de pedo's vertroetelde' door Willem Pekelder; De Groene Amsterdammer; 20 oktober 2006