Ongemakkelijke vragen

Mijn internet-onderzoek leerde me twee dingen:

• 1) sinds halverwege de jaren negentig durft niemand meer onbevangen over dit onderwerp [pedoseksualiteit] te schrijven - dat merk ik omdat in vrijwel alle artikelen over dit onderwerp subjectieve woorden worden toegevoegd om te benadrukken dat de schrijver het natuurlijk allemaal wel bijzonder erg vindt. Anders zou de lezer misschien nog kunnen denken dat hij pedo is.
• 2) er zijn onderzoeken bekend waaruit blijkt dat er trauma's zijn ontstaan bij mensen die vroeger seksueel misbruikt zijn, maar - en dit wordt meestal in kleine bijzinnetjes weggemoffeld - dat die trauma's eigenlijk allemaal terug te voeren zijn op pijn, gebruikt geweld, dreiging met geweld of de "schande!"-preken van hulpverleners en zelfs justitie. Een enkeling schrijft (en onderbouwt) dat onderzoeken, waarin is geconstateerd dat seksueel misbruik zonder dwang of pijn feitelijk geen nadelige gevolgen hebben, zonder verdere onderbouwing terzijde zijn geschoven of zwartgemaakt.

Juist als ik zo'n overtuigende heerschappij van de onderbuik over het gezond verstand tegenkom, gaan mijn haren recht overeind staan. Kan iemand me de échte argumenten geven, of hebben we het allemaal gewoon vreselijk mis?

bron: Artikel 'Ongemakkelijke vragen' door Joost Tel; www.frontaalnaakt.nl/archives/ongemakkelijke-vragen.html; Frontaal Naakt; 2 maart 2015