Vrijheid van meningsuiting voor beginners

De wetsartikelen die de vrijheid van meningsuiting inperken (zie het schema op pagina 17 [niet in dit citaat]) dienen ter bescherming van bepaalde groepen. Het idee is dat de grenzen van de vrijheid van meningsuiting het respect voor die groepen erkennen. Groepen eisen ook dat respect: "Je mag niet de holocaust ontkennen, je mag Marokkanen niet demoniseren". Wanneer iemand grof is, immoreler spreekt over een mens of groep 'heeft hij de grenzen opgezocht' zoals dat heet.

Ik neig meer naar een andere visie. Namelijk dat hoe verwerpelijker, kwetsender of immoreler de opvatting is, hoe meer de bescherming van het recht op vrijheid van meningsuiting zou moeten gelden. Het is niet zo dat de grens dan overschreden wordt, nee, juist die 'smerige', ver van ons afstaande meningen (pleidooien voor pedofilie, voor rechtsbescherming voor pedofielen bijvoorbeeld) moeten ruimte krijgen. Pedofielen die spreken over hun geaardheid, moeten die kunnen uiten. Dat spreken moet niet verboden worden.

bron: Uit het boek 'Vrijheid van meningsuiting voor beginners' door Renzo Verwer; Uitgeverij van Brug; 2015