"Onkuise Jantje" is nog springlevend in het Vatikaan

Als de dag van gisteren herinner ik mij nog dat ik als zevenjarig jongetje b.g.v. mijn eerst H. Communie van onze Pastoor (bij wie ik misdienaar was) een prachtig verguld-op-snee-kerkboekje ten geschenke kreeg, waarin bij wijze van inleiding het volgende (hier wat verkort weergegeven) "stichtende" verhaaltje stond afgedrukt: Jantje, een knaapje van 8 jaar oud, bedreef op zekere nacht onkuisheid met zichzelf. Spoedig daarop kreeg Jantje een bloedspuwing en stierf. Zijn diepbedroefde moeder die hem 's ochtends dood in bed had gevonden, begaf zich ijlings naar de kerk waar haar zoontje iedere morgen als misdienaar fungeerde, om de Pastoor van Jantjes' overlijden in kennis te stellen. De Pastoor trachtte Jantjes moeder te troosten, en beloofde haar de H. Mis die Jantje anders gediend zou hebben, onmiddellijk voor diens zielezaligheid op te dragen. Op weg van de sacristie naar het altaar echter verscheen aan de Pastoor plots een zwart geblakerde gedaante die tot hem sprak: "Mijnheer Pastoor, ik ben Jantje - uw vannacht gestorven misdienaar; ik heb vannacht onkuisheid bedreven en lig daarom nu in de hel. Het heeft dus geen enkele zin meer een heilige mis voor mijn zielerust op te dragen."

bron: Ingezonden brief < "Onkuise Jantje" is nog springlevend in het Vatikaan > door 'Naam en adres bij redaktie bekend'; Sekstant, No. 7/8; juli/augustus 1976