Oude Pekela (U.S.A.) - Van clowns tot satanspriesters

Door: E. Brongersma

Zo snel als Oude Pekela in het nieuws kwam, zo snel is het belangrijkste schandaal tot nu toe in 1987 al weer vergeten. Het nieuws werd even op z'n Amerikaans uit het Oostgroningse dorp gehaald en op de voorpagina van alle kranten gebracht. In de Verenigde Staten geen ongebruikelijk gegeven maar daar wordt nieuws gemaakt. Oude Pekela ligt niet in het noorden van ons land maar ergens in de U.S.A. E. Brongersma maakte een inventarisatie van de belangrijkste gevallen in het land dat het beste voor heeft met zijn eigen kinderen.

In januari 1985 komt in Fort Bragg (Californië) een dozijn kinderen, waarvan het het jongste vier jaar is, met het verhaal dat ze sexueel zijn aangerand. Satanspriesters hebben rituele mishandelingen met hen begaan, en daarvan zijn films en foto's gemaakt. Ze hebben moeten toekijken hoe andere kinderen vermoord werden. Nasporingen leiden tot niets.

In Concord (Californië) staat in 1983 een automonteur terecht. Volgens zijn stiefdochter is hij aanhanger van een Satanskerk. Hij heeft haar een baby laten wurgen, uitwerpselen laten eten en aan rituele orgiën laten deelnemen. Zes juryleden houden het voor bewezen, zes juryleden geloven er niets van. Het resultaat is dus: vrijspraak.

In Atherton (Californië) vertelt een 17-jarige studente, in mei 1985, dat haar stiefvader en tien andere mannen haar hebben verkracht. Ze heeft ook moeten zien hoe dieren werden verminkt, hoe de mannen bloed dronken en tenslotte een mensenoffer brachten. In haar kleerkast vindt men een dode kat. Haar lichaam draagt sporen van mishandeling. De politie gaat de zaak onderzoeken.

In de lente van 1985 vertelt een vijfjarig jongetje uit Fremont (Californië) dat een man hem bij het uitgaan van de school heeft opgewacht en hem heeft meegenomen naar een huis. Het kan ook een kerk zijn geweest. Twee mannen (het kunnen er ook vier zijn geweest) hebben hem daar sexueel misbruikt en foto's van hem genomen. Daarna hebben ze voor zijn ogen ledematen van mensen en dieren afgesneden. Onderzoek leidt tot niets.

In 1985 komen negen kinderen, waarvan een paar nog pas drie jaar zijn, in Cornelius (Oregon) met het verhaal dat drie volwassenen, leiders van een crèche, daar ceremoniën verrichten met gewaden en kaarsen, waarbij mensen worden vermoord. Hoe meer men de kinderen ondervraagt, hoe ontzettender de verhalen worden. Onderzoek leidt tot niets.

In 1985 doet in Atascadero (Californië) het verhaal de ronde, dat in een bosje achter een huis vijftien kinderlijkjes begraven zijn. In dat huis wonen een man en een vrouw die wegens zedendelicten tot gevangenisstraf veroordeeld werden. Men vertelt dat ze kinderen ritueel hebben geslacht. De politie spit het hele terrein om, en vindt wat botten van koeien en schapen.

In 1984 staan in Sacramento (Californië) vijf mannen terecht, omdat de twee dochtertjes van één van dit vijftal hebben verteld, door hun vader en zijn vrienden sexueel te zijn misbruikt. Ze kregen ook pornofilms te zien. Tenslotte geven de meisjes toe dat het hele verhaal door hun grootmoeder is bedacht, die hun heeft opgedragen dit te vertellen. Ook nadat de waarheid aan het licht gekomen is, blijven de meisjes nog maandenlang verpleegd in een psychiatrische kliniek voor sexueel mishandelde kinderen.

In juni 1984 begint het schandaal van Bakersfiel (Californië). Zes mannen zouden honderden kinderen hebben aangerand, duivelsrituelen met ze hebben gevierd, en er een aantal van hebben vermoord. Voor de moorden en de satansdiensten blijkt elk bewijs te ontbreken. Men weet niet wat van de rest waar is.

Een babysitster en haar neef worden in 1985 in Carson City (Nevada) beschuldigd van sexueel misbruik van kinderen. Ze zouden de kinderen ook hebben betrokken bij het slachten van dieren, het drinken van bloed en andere rituelen. Huiszoeking levert op dat ze foto's bezitten van kindermummies uit het oude Egypte. Van de rest blijkt niets.

Een enorme sensatie verwekt in augustus 1986 het bericht dat in Manhatten Beach (Californië) 349 kinderen van een kleuterschool door de 77 jarige eigenaresse, een 60 jarige leidster, haar zoon en nog enige andere mannen misbruikt zijn. De kinderen geven levendige beschrijvingen van Satansrituelen, waarbij mannen, het hoofd met een kap verhuld, in kerken en op kerkhoven ronddansten, dierenoffers brachten en bloed dronken. Na achttien maanden onderzoek zegt de openbare aanklager dat het bewijs "ongelooflijk zwak" is. De volgende zomer gaat een andere school in die streek eraan. Nu komen er zelfs onderaardse gangen en een spookhuis aan te pas. Maar de kinderen spreken elkaar zo falikant tegen dat de zaak vastloopt.

In aansluiting hierop ontstaat dan in 1984 een schandaal in de omstreken van Los Angeles. In niet minder dan zes dorpen blijken op kleuterscholen precies dezelfde dingen te gebeuren als in Manhatten Beach. Behalve dierenoffers zijn er nu ook mensenoffers gebracht door mannen in zwarte gewaden, met een kap over hun hoofd, die in een kring dansten en zongen. Er zijn 56 verdachten. De politie ondervraagt honderd volwassenen en enige honderden kinderen, doet huiszoekingen, onderzoekt bedrijven. Kosten: één miljoen dollar. Resultaat: niets.

Het zuiden en oosten van Reagan's imperium blijven intussen niet achter. Kinderen van een kleuterschool in de buurt van Chicago vertellen dat de leider hen naar een schuur heeft gebracht, waar hij foto's van ze nam en een kip de kop afsneed. Zijn vrouw verkleed als heks, heeft aan het ritueel meegedaan. De man wordt tenslotte, wegens ontucht met een vierjarig jongetje, tot gevangenisstraf veroordeeld van 50 tot 75 jaar. Hij gaat in hoger beroep.

In Des Moines (Iowa) duikt in 1985 het nieuws op, dat vijf mannen gedurende de laatste zes jaar in honderden gevallen sex hebben bedreven met tienerjongens. Dat alles ging gepaard met een inwijdingsritueel in een Satanskerk. Nasporingen leiden tot niets.

De politie van Spenser Township (Ohio) gaat in maart 1985 aan het graven in bossen en velden. Aanleiding is de tip dat de laatste zestien jaar niet minder dan vijftig à zestig kinderen ritueel zijn geslacht en begraven. Geen lijkje komt aan het licht.

Vier kinderen presenteren zich in 1983 op het politiebureau te Parker (Arizona). Ze hebben gezien dat andere kinderen [woord ontbreekt half: er staat 'kin'] door priesters van een Satanskerk zijn meegelokt uit een winkelcentrum. Die kinderen waren dan bedwelmd, sexueel misbruikt en tenslotte tijdens een rituele dienst gedood. De politie zoekt vergeefs.

In West Point (New York) ondervraagt de FBI in een jaar tijds (1984/1985) 950 getuigen, waaronder honderden kinderen van twee tot zes jaar. Kinderen zouden ritueel misbruikt zijn door dienaars van een Satanskerk. Acht ouderparen claimen in een proces 110 miljoen dollar schadevergoeding van het leger, want dit runt het pedagogisch instituut waar deze gruwelen plaatsvonden. De overheid weet van niets.

In King County (Texas) getuigen acht kinderen, vier tot vijftien jaar oud, dat ze door tien volwassenen sexueel zijn misbruikt. De mannen gaven hun [hen] injecties met verdovende middelen, dwongen ze toe te kijken terwijl een volwassene en een kind werden afgeslacht, en daarna hadden ze het vlees van de lijken moeten eten. In alle bijzonderheden beschreven ze het ritueel, de daarbij gebruikte kookpotten, touwen, messen en geraamtes. Politie-onderzoek leidt tot niets.

Verkleed als clown en met witgeschilderd gezicht heeft de 32-jarige Gerald Amirault in Malden (Massachusetts) negen verschillende kinderen in totaal vijftien maal verkracht. Alles gebeurde in een toverkamer, waar ook vogeltjes en eekhoorntjes werden afgemaakt. Een rechter gelooft de verhalen en veroordeelt de man tot om 30 tot 40 jaar in de gevangenis te zitten. Ik weet niet of het dit geval was, waarin een psycholoog werd uitgenodigd om de betrouwbaarheid van de kinderen te testen. Hij onderzocht een driejarig jongetje. Het kind had verklaard dat de boze man aan het plassertje van een andere jongen had gezeten. "Heb je zelf een plassertje?" vroeg de psycholoog. "Nee!" "Hoe plas je dan?" "Ik plas nooit!"

In Jordan (Minnesota) trekt in 1983 een vrouwelijke officier van justitie van leer. Ze laat 24 mannen oppakken en beschuldigt ze van sexueel misbruik van kinderen, moorden en verminkingen. Sommige kinderen zeggen van niets te weten, maar dan legt deze dienaresse van de justitie hun uit dat het erom gaat slechte mannen te straffen die vreselijk gevaarlijk voor kinderen zijn. Ze moeten haar dus helpen desnoods leugens vertellen om die mannen te beletten, nog meer kinderen ongelukkig te maken. Als deze fanatieke tante steeds meer mensen laat opsluiten begint de publieke opinie zich toch eindelijk te verzetten. Een andere officier van justitie moet de zaak komen opknappen. De felle dame verdwijnt uit het beeld, alle gearresteerden komen vrij. Het drama gaat als een nachtkaars uit, want alle bewijsmateriaal is zo verknoeid, dat er niets meer mee te beginnen valt.

In Memphis (Tennessee) staan in 1984 vier mannen terecht, één van hen een geestelijke. Ze zouden 26 kinderen hebben misbruikt en ze ritueel hebben gedoopt in de naam van Satan. De kinderen werden bij die plechtigheden in kooien opgesloten en met kaarsen gebrand door gemaskerde mannen in lange gewaden. Nader nieuws over deze zaak ontbreekt.

In 1985 wordt juffrouw Kelly Michaels, die een crèche leidt in Maplewood (New Jersey), gearresteerd en ervan beschuldigd, 31 kinderen in de leeftijd van drie tot zes jaar in 236 gevallen te hebben misbruikt voor walgelijke handelingen met urine, uitwerpselen, bloedige maandverbanden, pindakaas en jam. Ze ging daarbij in het zwart gekleed behalve als ze piano speelde, want dat deed ze naakt. Ze leerde de kinderen dat zij - de juffrouw - goddelijke eigenschappen had.

In Luzerne County (Pennsylvania) stelt de politie een onderzoek in, want leidsters en leiders in een zomerkamp zouden een zesjarig meisje en haar achtjarige broertje hebben gedwongen tot geslachtelijke handelingen met dieren, zoals het zuigen van een bok. De kinderen zouden ook het hart van een hert rauw hebben moeten opeten.

Richmond (Virginia), 1984. Bij een huiszoeking vindt de politie kaarsen en andere voorwerpen zoals die bij rituele handelingen kunnen worden gebruikt. Twee kinderen zeggen dat ze zelf gezien hebben, hoe een derde kind werd vermoord. Psychologen worden erbij gehaald, maar ze kunnen niet uitmaken of die kinderen nu fantaseren of de waarheid spreken.

In Miami (Florida) wordt Francisco Fuster, leider van een crèche, veroordeeld op grond van de verklaringen van kinderen, die ten tijde van de voorvallen één tot drie jaar oud waren. De rechter neemt aan dat hij een kruisbeeld bij kinderen in de anus heeft gestoken, voor hun ogen dieren heeft geslacht en hen uitwerpselen heeft laten eten. Bij dit alles zou de man een masker hebben gedragen en hymnen gezongen. Het vonnis luidt: 165 jaar gevangenisstraf.

Aldus, de oogst van drie jaren, 1983-1985, in Amerika. Mag Nederland achter blijven? In Hilversum verklaart een hooggeleerd topman uit de kinderbeschermingswereld voor de radio, dat we de zeventig kinderen van Oude Pekela heel ernstig moeten nemen, want kinderen verzinnen dergelijke verhalen niet. Het geraffineerde optreden van de clowns bewijst volgens hem ook, dat we met de uitstekend georganiseerde bende van schurken te maken hebben. Twee dagen later spreekt de officier van justitie over een massapsychose.

Mag ik een voorspelling doen? Tegen de tijd dat het voorstel van minister Korthals Altes over sexuele handelingen met kinderen in behandeling komt, krijgen we nog ergens een flink schandaal.

bron: Artikel 'Oude Pekela (U.S.A.) - Van Clowns tot satanspriesters' door E. Brongersma; De linie; 2 juli 1987