Tweede Kamerlid in bordeel

[Lid Tweede Kamer, 48 jaar, getrouwd, twee kinderen:] Kan ik eerlijk zijn? Ja, ik kan eerlijk zijn. Als minnaar ben ik niet geslaagd. Ik verzuip in mijn werk. Ben vaak niet thuis. Mede daardoor is mijn vrouw een totaal ander leven gaan leiden en zijn mijn kinderen van me vervreemd. Mijn sexleven staat op een laag pitje. Soms, tussen de bedrijven door, vind ik mezelf terug in een treurig bordeel en dan denk ik: Wat doe ik hier, waarom ben ik niet thuis? Ik begin met deze inleiding, omdat ik de meest prachtige dingen kan roepen over sex en seksuele bevrijding. Als ik naar mezelf kijk, dan is die mislukt. Verstandelijk vind ik een hoop, beweer ik van alles over theorieën die handelen over neukgericht denken, vaginisme, penisnijd en noem maar op. Zélfs maak ik me kwaad over de enorm slechte voorlichting aan kinderen en het feit dat de kittelaar, het belangrijkste lustorgaan van de vrouw, systematisch vergeten wordt in die hoek. [...] Tien, vijftien jaar terug ging het prima met mijn vrouw, maar je kent het, ik kom in de politiek en zo langzamerhand is die alles in beslag gaan nemen. [...] Mijn vrouw heeft een vriend en dat is het.

[De door de redactie gefingeerde naam in het stuk is Hans.]

bron: Artikel 'Mannen en seksualiteit - In het harnas van de verplichte coïtus'; Uit de serie 'Vijftien jaar seksuele bevrijding' door Ingrid Gouda Quint & André Naber; Panorama; 6 februari 1981