Kanttekening bij de discussie over pedofilie en hulpverlening

In de loop van zijn ontwikkeling, bouwt een kind aan zijn persoonlijkheid, neemt idealen over van zijn omgeving, internaliseert verboden van zijn ouders tot een geweten, modelleert de wijze, waarop hij met zijn medemensen omgaat naar het voorbeeld, dat zij hem geven. De wijze waarop hij als volwassene met zijn sexuele verlangens zal omspringen, heeft een lange voorgeschiedenis in de reactie die hij op vroegere lustgevoelens van zijn omgeving ontving. Dit kleine lijstje van ontwikkelingslijnen, die eens in het volwassen sexuele partnerschap zullen convergeren, zou nog aanmerkelijk kunnen worden uitgebreid. Zou een kind midden in deze ontwikkeling tot een voortijdig seksueel partnerschap worden verleid, dan wordt dit gehele subtiele groeiproces uit zijn voegen gerukt met alle gevolgen van dien; men vergelijke één en ander met de lichamelijke toestand, waarbij de groeispurt te vroeg wordt ingezet: deze kinderen blijven klein. [...]

[Ik geloof niet] dat de pedofiel een schijn van kans heeft, het zonder behandeling te redden, iets wat gelukkig ook niet nodig is want in tegenstelling tot [Wijnand] Sengers zijn mij goede behandelingsmethoden bekend en heb ik deze ook herhaaldelijk tot een goed resultaat zien leiden.

bron: Artikel 'Kanttekening bij de discussie over pedofilie en hulpverlening' door D.J. de Levita; MGV (Maandblad voor Geestelijke Volksgezondheid) 28ste jaargang, nr. 4, 1973