Anders bekeken - Interview Ad van den Berg

Door: Daniël Gellvoet

Wie: Adriaan van den Berg
Wat: Verpleegkundige A in ruste en oud-hoofdverpleegkundige, pedofilie-activist en veroordeeld pedoseksueel
Waar: Geboren in Rotterdam

Hij was dertien, ik begin dertig,
Hij heeft mij nooit bloot gezien,
Ik hem wel

"Iedereen wist dat ik op tieners viel"
Ik ben verdomde autoritair opgevoed. Ik besloot zelf mensen ruimte, respect en aandacht te willen geven. Dat is ook mijn vertrekpunt als verpleegkundige en zorgverlener geweest. Van baby tot bejaarde, ik heb alle soorten mensen naakt gezien, naakt zegt op zichzelf niets. Ik raak niet opgewonden van naakt, ik kan wel de schoonheid ervan ervaren.

Ik heb ondervonden dat je de ruimte moet krijgen om te experimenteren. Begin zestiger jaren zat ik in militaire dienst en ik dacht dat ik van mannen hield. Tien, vijftien jaar later, na mijn studies in het provinciaal ziekenhuis Santpoort en vervolgens in het voormalige Elisabeth Gasthuis in Haarlem, introduceerde een vriend van mij me bij een Haarlemse voetbalvereniging waar ik uiteindelijk jeugdvoorzitter van werd. Daar kwam ik met een jongen van een andere vereniging in contact. Hij woonde bij mij in de buurt. Ik ontwikkelde gevoelens voor jongens in het begin van de pubertijd, voordat ze lichaamsbeharing krijgen. En deze jongen vond mij ook erg leuk. Een wederzijds gewilde relatie ontstond met hem. Hij was toen dertien, ik was begin dertig. We hadden ruim twee jaar intensief contact. Hij heeft mij nooit bloot gezien, ik hem wel, we hadden een éénzijdige seksuele relatie. Hij vond mij niet mooi, ik vond hem mooi, hij wilde met mij niets hoeven doen maar vond het fijn als ik dingen met hem deed. Als hij op een gegeven moment een ander leuker of aantrekkelijker had gevonden, zou ik gezegd hebben: 'Prima jongen dat respecteer ik.'

Veroordeeld
In 1987 werd ik veroordeeld voor ontucht met hem. Mij werd een geldboete van duizend gulden opgelegd en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf. Ik zie hem nog out of the blue voor mijn neus staan... 'Heb jij Aids?,' vroeg hij aan me. Op school bleek hij voorlichting te hebben gekregen. 'Als je seks hebt met een man krijg je aids.' Hij is toen bang geworden en is gaan praten. Zijn vader, die ik heel goed kende, bleek meteen met hem naar de politie te zijn gegaan waar hij hem dwong aangifte te doen. Achteraf hoorde ik dat zijn vader hem verbood naar mij toe te gaan maar ondanks dat bleef hij die twee jaar elke dag komen. Met Edward Brongersma heb ik in de jaren '90 gevochten voor de acceptatie van pedofielen. Hij was zelf pedofiel. Hij was ook een voorvechter van de liberalisering van de zedelijkheidswetgeving. Met Dick Swaab, befaamd hersenonderzoeker, heb ik gesprekken gehad [klopt niet, verkeerd begrepen door interviewer] en hij bevestigde dat geaardheid aangeboren is, dus in je DNA zit vanaf je geboorte. Het is geen kwestie van kiezen in welk lichaam je geboren wordt. Maar ouders hebben er evenwel vaak moeite mee om de geaardheid van hun kind te accepteren. Ze zien hun kind als hun bezit zonder stil te staan wat die kinderen zelf het fijnste vinden. Kinderen zijn namelijk prima zelf in staat om te weten welke fysieke aanrakingen ze wel of niet prettig vinden. Ik heb 36 jaar bij GGZ Spaarnwoude gewerkt waardoor ik veel ervaring met psychologie en psychiatrie opdeed. Volwassenen denken in relaties, niet in gevoelens: mijn zus, mijn zoon, mijn vrouw, mijn kind. Een kind is geen eigendom. Je hebt als ouders zorgplicht. Besteed daar nou al je aandacht aan, in plaats van je kind te claimen.

Gehandicapt
Ik heb altijd goed contact met ouders gehad, ze wisten dondersgoed wie ik was, kenden mijn seksuele geaardheid. Op een gegeven moment had ik een vriendje waarvan de ouders een week naar Portugal gingen en hij wilde graag bij mij onder de zonnebank. We hebben na die week een avond zitten borrelen met z'n drieën en zijn vader zei: 'Hij durft bij ons niet eens in zijn onderbroek te lopen terwijl hij bij jou in zijn blote kont staat.' Hij vroeg me of ik nou ook wat met vrouwen kon. 'Nee,' zei ik. Dan was ik volgens hem gehandicapt. Vroeg ik hem of hij wat met kinderen kon. 'Nee,' was zijn antwoord. 'Dan ben je net zo gehandicapt als ik.' Seksuele discriminatie was toen en is nu nog steeds zeer voelbaar voor me. Het heeft me als mens gevormd. En discriminatie is ook de hoofdreden waarom ik niet in deze krant afgebeeld wil worden.

"Volwassenen denken in relaties: mijn zus, mijn zoon, mijn vrouw, mijn kind"
Hoe ga je met je geaardheid om? Die vraag durven stellen, bepaald of je wel of geen respect van mensen krijgt. Je moet er als regering, als maatschappij en als opvoeder een punt van maken dat je voorlichting aanbiedt. Dat kinderen niet bang hoeven te zijn voor hun eigen seksualiteit en dat naast heteroseksualiteit nog tal van anderen vormen bestaan. Seks hoeft geen taboes te kennen. Praat over seksuele diversiteit en maak misbruik bespreekbaar. Zodat kinderen zich vrij kunnen voelen om over hun eigen seksualiteit en het ontdekken van seks als onderdeel van het leven met hun ouders te praten.

Journalist-met-autisme Daniël Gellvoet portretteert mensen die net als hij, een heel andere blik op de wereld hebben.

bron: Rubriek 'Anders bekeken' door Daniël Gellvoet; Straatjournaal (regio Haarlem), Jaargang 19, Nummer 225; oktober 2016