Jongens besnijden mag ook niet
Meisjesbesnijdenis is in Nederland verboden; er staat maximaal twaalf jaar celstraf op. Maar ook het besnijden van jongens zonder medische noodzaak is in strijd met de rechten van het kind.
Eind mei van dit jaar besteedde Nieuwsuur een kritische uitzending aan religieuze jongensbesnijdenis. Twee aspecten werden grondig behandeld: het onmiskenbare feit dat zowel joden als moslims met dit religieuze ritueel het recht schenden van het kind op een intact lichaam. Dat recht is in 1989 vastgelegd door de Verenigde Naties en in 1995 door Nederland geratificeerd.
De Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering van de Geneeskunst (KNMG) heeft zich uitgesproken in een richtlijn. Men heeft het niet aangedurfd artsen categorisch het besnijden te verbieden, maar er wordt expliciet gesteld dat artsen ouders dienen te confronteren met de bedenkingen tegen de ingreep als zij benaderd worden voor een besnijdenis zonder medische noodzaak. De KNMG hoopt dus dat artsen een rol kunnen spelen bij het terugdringen van de religieuze routine. Het tweede aspect was het eveneens onweerlegbare gegeven dat het voor niet-medici wettelijk verboden is ingrepen te doen waarbij weefsel wordt verwijderd. Misschien gaat de KNMG het gedoogbeleid rond deze 'voorbehouden handeling' wel categorisch veroordelen. Dan zal men dus de minister van Justitie moeten aanspreken, want de geneeskundige inspectie heeft geen jurisdictie over niet-medische besnijders. [...]
In de negentiende eeuw werd daar [in de VS] de ingreep, meteen na de geboorte, met groot succes geïntroduceerd ter voorkoming van allerlei ziekten. Het werd zelfs vaak vergeleken met vaccinaties. Onuitgesproken morele doelen speelden zeker mee; masturbatie werd gezien als een enorme bedreiging van de geestelijke gezondheid en de voorvechters waren er stiekem van overtuigd dat the bare knob lang niet zo prikkelbaar was als de eikel met voorhuis. Al met al heeft meer dan een eeuw de overtuiging geleefd dat een echte Amerikaan een besneden Amerikaan is.
Andere Engelssprekende landen hebben dat voor korte of langere tijd gekopieerd, maar de VS is het enige land waar nog steeds de meerderheid van de artsen weinig bezwaren ziet tegen jongensbesnijdenis. In 2012 kwam de American Association of Pediatrics (AAP) met een herziene richtlijn, waarin gesteld werd dat besnijden wel degelijk enigszins preventief kan werken. Er is dus geen reden ouders tot terughoudendheid te adviseren, zoals onze KNMG voorstaat. Implicatie: laten verzekeraars circumcisie toch vooral weer vergoeden. Deze stap achteruit werd voor Europese collega's zo belachelijk gevonden dat een groep van 38 (kinder)urologen in hetzelfde tijdschrift een krachtig J'accuse publiceerde. Waarop de AAP nauwelijks reageerde.
Maar via de dagbladen werden de Europese geluiden wel breed verspreid en de VS kent al decennialang een lekenbeweging, de Intactivisten. Met hun organisatie NOCIRC timmeren zij stevig aan de weg, dus progressieve Amerikanen durven tegenwoordig hun kinderartsen te weerstaan. Daarnaast kent de VS een leger aan spijtoptanten, die in de media aandacht vragen voor hun verontwaardiging. [...]
Het kon haast niet uitblijven dat jongensbesnijdenis, ontegenzeggelijk een schending van de Convention of the Rights of the Child, aanleiding zou geven tot wereldwijde wetgevende activiteit. IJsland is het vaakst in het nieuws geweest, maar in alle Scandinavische landen waren er aanzetten. En zelfs in Californië kreeg een publieksinitiatief zo veel steun dat het er even op leek dat de horden nog wel te nemen waren. In Nederland heeft Pink, de jongerenorganisatie van de Partij voor de Dieren, zich uitgesproken voor wettelijke maatregelen. Maar tot op heden blijven wetsvoorstellen steeds ergens onderweg hangen. Er ontstaat altijd veel commotie en daarbij blijkt keer op0 keer dat de joodse en moslimgemeenschappen kunnen rekenen op een ruime gunfactor. [...]
De gunfactor ontbreekt bij Europeanen volledig als het gaat over de Amerikaanse babybesnijdenis, die wordt gezien als product van nationalistische groepsdruk. De 38 Europese protesterende urologen zullen zich op congressen af en toe ongemakkelijk voelen met collega's die met grote regelmaat een pasgeborene van zijn voorhuid ontdoen. Vaak ook nog zonder verdoving.
Onder Intactivisten horen we af en toe de theorie dat de dwangmatige gehechtheid van de meeste Amerikanen aan het recht om wapens te bezitten in diepste zin een reactie is op de machteloosheid die zij als in hun eerste week hebben ervaren bij de beschadiging van hun mannelijkheid. Vergezocht? Ik vind het wel plausibel dat een man die vijf schietwapens in huis heeft, ook zal vasthouden aan de overtuiging dat zijn zoon met een voorhuid geen volwaardig lid van de Amerikaanse samenleving kan zijn.
bron: Artikel 'Jongens besnijden mag ook niet' door Jelto Drenth; Argus, jaargang 3, nummer 65; 29 oktober 2019