De macht van seksuologen en de seksuele democratie

Over seksualiteit bij kinderen tonen de seksuologen zich voor het moment nogal terughoudend. Deels misschien omdat ze, vooral op grond van juridische overwegingen, geen mogelijkheid hebben gezien om op dit gebied experimenteel onderzoek te verrichten. In ieder geval stellen ze zich tegenover zelfbevredigingsactiviteiten van kinderen vrij tolerant op. Tegenover pedofilie daarentegen staan ze over het algemeen wantrouwig omdat ze dat zien als iets asymmetrisch, iets ongelijkwaardigs; ze achten kinderen niet in staat tot die "vrije" instemming waar ze zoveel waarde aan hechten. [...]

De controlemogelijkheden van de naaste omgeving (met name van ouders, kinderen, buren), die door het indivualiseringsproces zijn verdwenen, moeten worden vervangen door de - schijnbaar meer verwijderde, meer anonieme, minder dwingende - invloed van de verschillende "deskundigen", maar evenzeer van de horde beroepskrachten van de "seksuele contra-expertise", al die "revolutionairen" en "reformisten" voor wie "dat wat privé is ook politiek moet zijn".

bron: 'De macht van seksuologen en de seksuele democratie' door André Béjin; Uit het boek 'Westerse Seksualiteit - Een bijdrage tot de geschiedenis en sociologie van de seksualiteit' onder redactie van Philippe Ariès & André Béjin; Oorspronkelijke titel: Sexualités occidentales (1982); Kok Agora Kampen; 1986