Pedofilie: verguizing of solidariteit

Maar waarom slapen kinderen toch nooit met hun handen boven de dekens? Omdat het onder de pluizige, wolle warmte van de dekens prettiger aanvoelt wanneer je je eigen geslachtsdeel kunt stimuleren. Lust hoort dan ook duidelijk tussen de beentjes thuis. Kinderen worden echter in dit opzicht psychisch gecastreerd door het vulgair maken van iets wat op tedere verwachtingen en gevoelens wijst. Anders gezegd: De hoogst originele drang naar bevrediging van lichaam en geest kan het kind nooit en geheel bij het gezin vinden. Vriendschappen buiten het kerngezin moeten om deze reden worden gestimuleerd. Er lijkt ondertussen een verband te bestaan tussen wat veel kinderen thuis aan warmte ontberen en de vriendschap van het kind met een pedofiel geaard persoon. Dat een kind bewust eigen initiatieven kan nemen in die richting wordt veelal niet geloofd. [...]

Het is mijn overtuiging, dat in elke pedofiele vriendschap het kind als individu beschouwd moet worden. Wordt het gedegradeerd tot object, wat in veel gezinnen het geval is, dan komt het kind genegenheid en liefde tekort. [...]

Het verdringen van het seksuele driftleven moet voorkomen worden wil het kind niet straks als volwassene verknipt raken. Aan het einde van een evenwichtige en goede ontwikkeling staat altijd weer een onafhankelijk individu. Het is daarom goed te weten dat pedofielen daar hun steentje aan bijdragen. Vrijheidsbeperkende methoden, van buiten af opgelegd moeten worden ontraden. Het kind is zelf men genoeg om te kunnen kiezen als het daar tenminste de ruimte voor krijgt!

bron: Artikel 'Pedofilie: verguizing of solidariteit' door Jan Sleegers; Van 't Zelfde nr. 12; Homoblad; Uitgave Humanistisch Verbond; 1988