Ideologie huwelijk en gezin anti-seksueel
Waarom zeggen alle mensen, ook de doctorandussen, dat het gezin de kern van de maatschappij is? En ten tweede, dat de basis van het gezin het monogame huwelijk is? Is er dan niemand, ook in de NVSH niet, die in de gaten heeft, dat de ideologie van het huwelijk en het gezin in wezen anti-seksueel is en van de zelfde orde is als bijv. idealisering van het celibaat? Waarom spreekt men van "kern van de maatschappij", terwijl men bedoelt "het meest voorkomende samenlevingsverschijnsel als gevolg van het feit dat de mens zelf kinderen baart?". Is "Kern" niet moraliserend, als of men wil zeggen: Wie de kern schaadt schaadt het geheel? Het gezin is toch een verschijnsel, dat ook kan verdwijnen, bijv. als de mens kunstmatig gemaakt wordt? Weet dan niemand hoe anti-seksueel en typisch materialistisch christelijk burgerlijk onze opvattingen zijn als we het (monogame) huwelijk als basis nemen? Een menselijke instelling kan toch nooit basis zijn? Ziet men niet in, dat juist de huwelijksgerichtheid in de opvoeding overal ter wereld mede-oorzaak is van massale seksuele neurose en eenzaamheid? [...] Veel mensen zijn eenzaam en ook alleen, een deel van de ongehuwden ook. Maar die eenzamen zijn juist het produkt van een maatschappij die het huwelijk als een voortreffelijke instelling beschouwt (met de huichelachtige verzuchting dat de mens er van nature beter voor moest zijn uitgerust, zoals de Kerk dat doet t.a.v. het celibaat). En niet alleen de eenzamen, ook de agressieven, stotteraars, opscheppers, sadisten, scoptofielen en gaat u maar door, zij zijn produkten van diezelfde anti-seksuele maatschappij.
Mijnheer van Loggem [auteur van artikel waar Brummel op reageert], u had misschien de beste bedoelingen. Maar dat had de ontwerper van de anti-masturbatie schoolbank ook: U gaat uit van het huwelijk, hij ging uit van het celibaat. Ik hoop dat de geschiedenis spoedig op dezelfde wijze over uw hulpvaardigheid zal oordelen, als ze het over de zijne heeft gedaan. De mensheid staat op de drempel van een nieuwe tijd. Het grootste gevaar dat ons bedreigt, is dat wij geestelijk en vooral moreel achterblijven bij de veranderingen die we zelf veroorzaken. De meest uitgesproken vorm van morele achterlijkheid is de idolatie van het monogame huwelijk, op dit ogenblik de meest verbreide neurose.
bron: Ingezonden brief 'Huwelijk' door D. J. Brummel, Paramaribo; Sextant, nummer 6; juni 1969