'Op m'n dertiende heb ik Jeroen, die 28 is ontmoet'

Hallo, ik ben Sander en ik ben 15 jaar. Op m'n dertiende heb ik Jeroen, die 28 is ontmoet. Sindsdien kom ik er iedere dag uit school voor de gezelligheid, en ik ben niet de enige...

Op een doordeweekse dag zo rond een uur of vier, zit het hele huis vol. Toen ik voor het eerst met een hele groep jongens (die er wel vaker komen) bij Jeroen binnenkwam merkte ik al snel op dat hij niet op personen van z'n eigen leeftijd valt. Ik wist dus al snel dat hij een pedofiel is, en het zat dus niet helemaal lekker bij mij want ik dacht toen net zo over pedofielen als de rest van de maatschappij. Zoals ik al zei kom ik vooral iedere dag bij Jeroen omdat ik me er thuis voel en omdat ik er word gewaardeerd, wat ik thuis niet echt kan vinden. Voor m'n ouders doe ik eigenlijk niks echt goed, als ik bijvoorbeeld op school een 9 heb gehaald is het nooit van 'o wat goed' maar eerder 'o waarom is het geen 10'. Ik voel me thuis best op m'n gemak hoor, daar niet van, maar m'n vrienden waarderen mij toch meer. Dit alles en al m'n vrienden vind ik dus bij Jeroen. Ook beschouw ik het huis van Jeroen een beetje als mijn huis waar ik m'n eigen zaakjes kan regelen.

Toen ik Jeroen naar verloop van tijd steeds beter leerde kennen werd mij al snel duidelijk dat het begrip pedofiel zijn, heel iets anders betekent dan kinderen verkrachten en mishandelen ofzo. Nu weet ik dat het woord gewoon betekent dat je op kinderen valt net zoals je hetero of homo bent. Ik denk dat de maatschappij hetzelfde tegen een pedofiel aan zou kijken als tegen een wereldberoemde moordenaar omdat het er bij hun is ingeprint dat pedofielen hoe dan ook slecht zijn (zo dacht ik er voordat ik Jeroen leerde kennen eigenlijk precies 't zelfde over). Ik denk trouwens dat Jeroen geen relatie met mij wou aangaan. Misschien omdat je hiervoor een persoon in deze situatie heel goed moet kunnen vertrouwen omdat de maatschappij heel veel vooroordelen over pedofielen heeft. Ook denk ik dat Jeroen al snel aanvoelde dat ik hetero ben. Ik ben dus gewoon een heel goede vriend van hem en verder ook niets. Mijn ouders zijn zeer goed op de hoogte wat Jeroen z'n gevoelens betreft en dus ook dat wij gewoon goede vrienden zijn en geen sex of wat dan ook met elkaar hebben. Ze vinden het dus ook absoluut niet erg dat ik er elke dag zit en er het hele weekend slaap. Pas na een paar maanden heb ik alles aan m'n ouders verteld omdat ik denk dat als ik het na een week verteld had dat ze het niet zouden begrijpen en dus ook niet goed zouden keuren dat ik bij Jeroen kom. Ik heb het steeds in stukjes verteld maar wel compleet.

Ik schrijf dit stuk niet alleen omdat het mij gevraagd is, maar ook omdat ik wil laten weten dat ik denk dat er van elk soort mensen goede en slechte bestaan. Ik wil dus laten zien dat zo iemand als Jeroen toch een belangrijk persoon in iemands leven kan zijn, want stel nou dat zulke personen niet zouden bestaan, dan had ik, zoals ik al zei, misschien iets nooit kunnen vinden wat ik bij Jeroen wel vind.

Ik zou denk ik zelf niet sterk genoeg zijn om met dezelfde gevoelens als Jeroen in deze maatschappij te leven.

groetjes Sander

bron: Ingezonden brief van Sander, 15 jaar; OK Magazine, nr. 58; mei 1997