Nieuw preuts

From Brongersma
Revision as of 15:54, 23 May 2013 by Admin (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search

[Marten] Brouwer [hoogleraar en massapsycholoog] trekt een vergelijking met de heksenvervolgingen, ook een collectieve waanvoorstelling waaraan een groot aantal mensen werd opgeofferd. "De vooruitgang," zegt hij sarcastisch, "zit 'm misschien in het feit dat nu onschuldige mannen in plaats van onschuldige vrouwen het slachtoffer worden. Ik constateer een massale opwinding rond seksueel geweld die alsmaar groter en groter wordt. De samenleving reageert niet meer op de feitelijke seksuele misdrijven, maar op de aanwezige angst voor seksuele misdrijven. "In deze maatschappij kan niemand behoorlijk met zijn seksualiteit omgaan. Iedereen heeft onderdrukte lustgevoelens. Iedereen herkent iets van zichzelf in een incestpleger; dat maakt de morele verontwaardiging over mensen die van incest worden beschuldigd des te heftiger. Dat is een manier om jezelf te zuiveren. Wie kanttekeningen bij de zogenaamde hausse in seksuele misdrijven plaatst, hoort er niet meer bij," weet Marten Brouwer. "Dan ben je bijna moreel verwerpelijk. Of ze denken: die heeft vast zelf..." [...]

Wat maakt het dan zo fijn slachtoffer te zijn? Een slachtoffer kan nergens iets aan doen. Slachtofferschap verklaart àlles. Uw vader was een NSB-er? Dat verklaart waarom u zich ongelukkig en buitengesloten voelt. Uw vader pleegde incest? Dat verklaart waarom al uw relaties nu stuk lopen. Dat verklaart waarom u zelf incest pleegt. Een slachtoffer heeft een excuus om de verantwoordelijkheid voor het eigen leven uit handen te geven. Slachtofferschap kan voor sommige mensen uitgroeien tot de zin van hun leven. Ik ben slachtoffer, dus ik ben. [...] Wij van de media zijn dol op slachtoffers. Geen babbelprogramma kan zonder. [...]

En ook de redactie van HP/DE TIJD is vaak naarstig op zoek naar een onontdekte groep zielige mensen: mensen met anorexia, adoptie-ouders met onmogelijke kinderen, AIDS-baby's, adoptie-kinderen met onmogelijke ouders, mensen met vraatzucht. Ze zijn altijd goed voor een mooi verhaal en, wie weet! voor een uitstekend verkochte cover. [...]

"Je kunt er nu eenmaal niet omheen dat de rol van slachtoffer vrouwen zakelijk gezien het meeste gewin heeft gebracht," zegt [Andrée] Van Es [PSP/GL]. "Het is de macht der machtelozen. Alleen helpt een slachtofferrol noch jezelf, noch vrouwen in het algemeen verder in de samenleving. Uiteindelijk werkt het contra-produktief." Nu is er een maatschappelijke ommekeer. Niet door de kerken of andere oude zedenmeesters, maar door het hulpgeroep van het georganiseerde slachtofferschap, bijgestaan door hulpverlening en vrouwenbeweging. Niets mag meer. [...] In een interview in Elsevier over incest bij jongens sprak een arts-psychotherapeut onlangs over 'daders onder de zes jaar'. Daders! Nee maar! [...]

[Peter Hofstede, cultuursocioloog:] "Maar wat doet de overheid? Die schept een sfeer van wantrouwen, die laat water branden en construeert een oorlog tussen de seksen. Ze stelt zich niet terughoudend op, maar stuurt aan op de rigidisering van het informele. Ik vermoed dat de overheid zo een stuk morele autoriteit probeert terug te winnen die ze door de seksuele revolutie en de informalisering prijs moest geven." De zucht om erotiek en intimiteiten op de werkplek uit te bannen, komt voort uit de vooral in sociaal-democratische kringen aangehangen denkwijze dat werken een strikt economische relatie is. "Robots doen geen oneerbare voorstellen," schampert Hofstede. "Alleen werklust is toegestaan. Wie aan andere lustgevoelens toegeeft, vliegt eruit."

bron: Artikel 'Nieuw preuts' door Bart Rijs & Annejet van der Zijl; HP/DE TIJD; 20 november 1991