Overbevolking
De Westerse maatschappij heeft in de afgelopen honderd jaar de meest revolutionaire seksuele hervormingen in haar geschiedenis gerealiseerd. De beschikbaarheid van anticonceptie en abortus, de continue strijd tegen wettelijke ongelijkheid tussen man en vrouw, de acceptatie van homo- en transseksualiteit, de opvatting dat zelfbevrediging gewoon is en echtscheiding geen schande en een zekere normalisering van prostitutie en pornografie zijn allemaal seksuele hervormingen die geleid hebben tot meer vrijheid en geluk.
Maar de meest noodzakelijke hervorming - de aarde beschermen tegen overbevolking, overconsumptie, uitputting van grondstoffen, vervuiling van lucht en oceanen - is niet gelukt. Overbevolking is, zacht gezegd, niet bepaald een populair onderwerp. Geen enkele politieke partij (alleen voormalig politicus Frits Bolenstein [Bolkenstein] heeft recentelijk het taboe doorbroken) durfde tot op heden ook maar te suggereren dat overbevolking het onderliggende probleem is van de opwarming van de aarde en de steeds meer merkbare klimaatverandering. Eigenlijk is overbevolking een natuurramp als gevolg van het natuurlijke voortplantingsgedrag van de mens en ons steeds langere leven.
Onder invloed van het opkomende nationalisme en populisme komen steeds meer regeringen met maatregelen die de bevolkingsgroei juist moeten stimuleren om zo het dreigende gevaar van te weinig eigen volk te keren. Voorbeeld is Hongarije met een echte fokpremie. Vrouwen onder de 40 kunnen een lening afsluiten van 30.000 euro die, na het baren van 3 kinderen niet terugbetaald hoeft te worden. Bij een 4 e kind hoeft er nooit meer belasting betaald te worden en kan men subsidie krijgen voor een grote gezinsauto.
Ook in Turkije, Rusland en Polen wordt opgeroepen tot het krijgen van veel kinderen. In Westeuropa doet men het wat subtieler: Zo biedt Zweden ouders tezamen 480 dagen betaald ouderschapsverlof, waarvan minstens 90 dagen voor elk van de ouders. Ook Frankrijk heeft een zeer genereuze kinderopvang.
Dit alles is niet nieuw, ook in het verleden is hier veel gebruik van gemaakt met dezelfde redenen. Deze terugkeer naar het primitieve zal, zoals ontelbare malen eerder in de geschiedenis, leiden tot steeds meer oorlog en ontreddering.
Onze enige hoop is dat de mens, als enige soort, het aantal kinderen dat geboren wordt kan plannen. En wat we ook kunnen is de kans vergroten dat die kinderen een menswaardig en zelfstandig bestaan zullen hebben. We hebben dus de mogelijkheid om zowel het aantal als de kwaliteit van toekomstige mensen in overeenstemming te brengen met de beperkingen van de aarde en de mogelijkheden van de mens.
bron: Artikel 'Overbevolking' door Yvonne van Santen; (digitale) NVSH Nieuwsbrief; november 2019