Pedofilie en wetgeving, opvoeding en macht

Met het naderen van het tijdstip waarop de Tweede Kamer de zedelijkheidswetgeving gaat behandelen neemt de discussie over leeftijdsgrenzen binnen pedofiele verhoudingen weer toe. Algemeen kan gesteld worden dat die discussie beïnvloed en bemoeilijk gaat worden door de recente golf van ontuchtige handelingen tussen volwassenen en kinderen. Pedofilie en ontucht worden nogal eens op een hoop gegooid omdat er weinig over bekend is bij het grote publiek. Liefde voor een kind en seksuele toenadering van een volwassene naar een kind zijn twee verschillende zaken. Ook de mate van dwang daarbinnen speelt een rol.

Bij ontucht en incest is per definitie sprake van een dwangmatige verhouding. Bij pedofiele relaties speelt de vrijheid van beide partners een belangrijke rol. Macht is te allen tijde aanwezig en wel van beide kanten, waarbij de macht van het kind niet onderschat moet worden. Het kan wegblijven, aangifte doen en chanteren. Geen mis te verstane machtsmiddelen. De volwassene heeft het geestelijk overwicht en soms een financieel overwicht. Dat kan het evenwicht in stand houden in dergelijke relaties.

Mr. Job Knap is advocaat en bestuurslid van de Coornhertliga en heeft opmerkelijke ideeën over het strafrecht en de positie van het kind daarin: 'In het algemeen heeft er bij het publiek een vereenzelving plaatsgevonden wanneer het gaat over seksualiteit en een agressieve benadering in het algemeen. Iedere kindervriend is dan per definitie een kinderlokker geworden. Het zou dan ook nodig zijn om de zogenaamde moralistische bepalingen als eerste uit de strafwetgeving te verwijderen - dat zijn dan: drugs, seks en gokken. De zedelijkheidswetgeving dient bijgesteld of geschrapt te worden aangezien de zaak de laatste jaren stuk gediscussieerd is. We kunnen overwegen om de begrippen over seksualiteit uit de bestaande wetgeving te halen en dan pas te gaan kijken naar aanpassingsartikelen zoals dwang, geweld en dergelijke. Als ouders een aanklacht indienen over pedofiele relaties moet de overheid niet gelijk overgaan tot arrestaties maar eerst nadenken en kijken wat er werkelijk aan de hand is. Hierdoor ontstaat ook een normverschuiving naar het publiek toe. Nu is het zo dat de buitenwereld beducht is voor al die gevallen omdat men niet weet, of wil weten, in hoeverre een kind zelf iets wil. [...]

bron: Artikel 'Pedofilie en wetgeving, opvoeding en macht' door Peter Hijmans; De Gay Krant; augustus 1987