'Ik ben pedofiel. Nou en? Het gaat geweldig met me!'

De drieëntwintigjarige Evi kende als tiener een gewelddadige jeugd, werd onvrijwillig ge-out als lesbienne en realiseerde zich dat ze ook seksuele gevoelens heeft voor prepuberale jongens. Dat leidde tot een puberteit vol uitdagingen en obstakels. Na enkele jaren therapie ziet Evi de toekomst weer vol vertrouwen tegemoet. Voor het eerst deelt zij haar verhaal in een gesprek met Pedofilie.nl.

Vier jaar geleden op een ijskoude decemberochtend zoekt Evi een stil bankje in een verlaten park. Ze leeft al weken toe naar dit moment. Vandaag moet het gebeuren. Het is zover. Het is tijd om te bellen.

"Ik kon dit niet langer alleen. Enige tijd hiervoor realiseerde ik mij dat ik naast lesbische gevoelens ook expliciete seksuele fantasieën heb bij jongens vanaf een jaar of vier. Daar kon ik met niemand over praten. Lange tijd dacht ik dat ik de enige was met deze gevoelens. Bijna dagelijks hoorde ik in de media over seksueel kindermisbruik. Ik voelde mij een monster en begon mijzelf te snijden. Niemand had het door. Sowieso had in ons gezin niemand oog voor elkaar. Ik was het stille kind in het gezin waarvan iedereen dacht: die redt zich wel."

De paniek bij Evi nam toe toen ze merkte dat de seksuele fantasieën niet van tijdelijke aard waren. "Ik wilde er helemaal niets mee doen, weet je. Maar met het ontdekken van deze gevoelens kwam de wil tot experimenteren en ook een angst om een grens te overschrijden. Ik geloof nog altijd dat dat niet zou zijn gebeurd, maar de angst ervoor werkte bijna verlammend. Als ik de radio en de tv moest geloven was het plegen van misbruik alleen nog maar een kwestie van tijd. Maar dat was echt niet de richting die ik met mijn leven op wilde." [...]

bron: Interview < "Ik ben pedofiel. Nou en? Het gaat geweldig met me!" > door Ben Kirssen; www.pedofilie.nl/node/10629; p.nl; 15 januari 2020