'Ik heb me nooit onveilig gevoeld' - Interview Ted van Lieshout

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Op welke reacties hij zich voorbereidt? 'Op de ergste,' zegt Ted van Lieshout (1955) zonder een moment te aarzelen. 'Dat mensen zullen zeggen: "Hij is niet rabiaat over pedofilie, en het is nog een kinderboekenschrijver ook... Nou, dan zal hij zelf wel pedofiel zijn!" 'Bang ben ik er niet voor. Dat zou ik zijn als het inderdaad zo was. Maar ik voel me er wel ongemakkelijk bij. [...] Dat is precies de reden waarom er bijna geen kleuterleiders meer zijn: die zijn weggevlucht, omdat ze echt geen zin meer hadden in die verdachtmakingen.' [...]

Van Lieshout: 'Mensen die pedofiel zijn, of er zelfs maar van worden verdacht, moeten naar de randen van de samenleving worden gedrongen, vindt men. Vereniging Martijn? Verbieden! Terwijl er zolang die bestaat nog iets zichtbaar van is. Anders gaat het helemaal ondergronds en weet je niets meer: niet wie ze zijn, waar ze zitten... Bovendien is het goed dat de leden een beetje steun aan elkaar hebben. Het moet verschrikkelijk eenzaam zijn om nooit tegen iemand te kunnen zeggen hoe je van binnen bent.' [...]

'Voor mij persoonlijk gold dat ik best een eenzaam kind was, dat het geweldig vond dat iemand die belangstelling voor mij had. Dat maakte dat ik me bijzonder voelde en trots. Als het aan mij had gelegen, had ik het ook aan iedereen verteld. Maar ik wist wel dat dat niet de bedoeling was...' De meneer laat Tedje de speelgoedtreintjes in zijn garage zien. Ze bouwen samen een legokasteel. Hij stimuleert zijn tekentalent, praat met hem over mythologie en kunst. En steeds gaat de lichamelijke intimiteit een stapje verder. Die geraffineerde opbouw verraadt een strategie. 'Maar bij twee volwassenen is dat in wezen niet anders. Als jij een vrouw wilt versieren, nodig je haar uit voor een etentje, geeft haar een bosje bloemen. Het hinderde me ook toen ik er tijdens het schrijven van het boek achter kwam dat ze dat bij kinderen grooming noemen, een kind klaarstomen om seksuele handelingen met je te verrichten. Daar was ik woedend over! Omdat het de romantiek eruit haalde waarvan ik dacht dat-ie aan de orde was. Misschien was het hem er inderdaad alleen maar om te doen mij naakt te krijgen, maar toen het eenmaal afgelopen was, en ik het als tiener miste, dacht ik: ik had zo'n mooie relatie, en nou is-ie voorbij. Als iemand dan achteraf komt uitleggen: dat was grooming... dan wordt die illusie, de herinnering die ik had, kapotgemaakt.'

'Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk ben ik tegen pedofiele relaties. Hij heeft risico's met me genomen die hij niet had mogen nemen. Maar als je over misbruikte kinderen hoort, wordt daar nooit bijgezegd wat er precies is gebeurd. Daardoor gaat iedereen te rade bij zijn eigen seksualiteit. In mijn geval werd ik wel een grens overgetrokken, maar tegelijkertijd probeerde hij zich te richten naar mijn seksualiteit en heb ik me nooit onveilig gevoeld. Ik ben nooit vastgehouden, kon weg wanneer ik wilde. Als ik ergens "nee" tegen zei, gebeurde het niet. Daarmee wil ik niet zeggen: zie je wel, pedofielen bedoelen het goed en zijn allemaal hartstikke fijn. Het enige dat ik beweer is dat een pedofiel niet automatisch kinderen verkracht.' Slachtoffer heeft Van Lieshout zich nooit echt gevoeld.

bron: Interview < 'Ik heb me nooit onveilig gevoeld' > door Dirk-Jan Arensman; boeken.vpro.nl/artikelen/2012/ted-van-lieshout.html; VPRO Boeken; 31 januari 2012