'Je Zal Het Maar Zijn' over pedofilie

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

Vanuit drie verschillende invalshoeken belicht Sophie Hilbrand het thema pedofilie in Je zal het maar zijn. Een heikel onderwerp, dat de afgelopen jaren meer dan eens heftige emoties losmaakte in de Nederlandse samenleving. Sophie ontmoet eerst de 21-jarige Mark [Nelson Maatman], die een paar jaar geleden ontdekte dat hij pedofiel is. Dat wil niet zeggen dat hij ook kinderen misbruikt. Mark heeft nog nooit een misstap begaan en zocht hulp bij een gespecialiseerd psychiatrisch centrum.

En dan is er het verhaal van Jeanette. Zij werd op 4-jarige leeftijd slachtoffer van een pedofiel. Het misbruik heeft zijn sporen nagelaten. Tot voor kort kon Jeanette niet genieten van seksueel contact. Ten slotte spreekt Sophie met de ouders [oprichters van Stichting Strijd Tegen Misbruik] van een kind dat seksueel misbruikt is.

bron: Betreft het TV-programma Je Zal Het Maar Zijn; www.televizier.nl/nieuws/kijktips/kijktip-je-zal-het-maar-zijn-over-pedofilie.8435359.lynkx; NPO 3, BNN; 29 december 2015



Transcriptie uitzending (tekst ondertiteling voor doven en slechthorenden):

Nederlandse Publieke Omroep

In deze laatste aflevering van Je zal het maar zijn...
drie verhalen die allemaal te maken hebben met pedofilie of pedoseksualiteit.

Mark is 21 jaar en weet sinds twee jaar dat hij pedofiel is.
Hij heeft nog nooit iemand misbruikt en wil uitleggen hoe hij omgaat met zijn pedofiele gevoelens.

Wat was het moment waarop jij erachter kwam dat je pedofiel bent?

Het was een vriend van mij opgevallen...
toen ik verliefd werd op een jongen van 13.
Die had dat ook tegen mij gezegd.
'Volgens mij ben jij pedofiel.'
Ik was toen 19.
En ik vond toen dat ik volwassen was en daarmee ook pedofiel.

Jeanette is op vierjarige leeftijd misbruikt.
Om meer openheid te creeren over dit onderwerp wil ze haar verhaal vertellen.

Uiteindelijk ben ik EEN keer alleen met hem geweest.
Toen ging het verder.
Dus toen ging z'n broek open, moest ik aan hem zitten.
Vervolgens moest ik er kusjes op geven.

En zei hij dan nog wat?

Hij hijgde alleen maar.

Marcel en Priscilla zijn ouders van twee dochters.
Hun eerste dochter wordt vanaf haar geboorte tot haar 3e jaar misbruikt door de buurman.

Toen ik dat hoorde ben ik naar boven gerend.
En gaan kijken of de fiets er stond van de buurman.
Die was er niet.
Ik had hem afgemaakt. Echt.
Een kind liegt gewoon niet. Nee.
Drie jaar oud.

De 21-jarige Mark weet sinds twee jaar zeker dat hij pedofiel is.
Hij vertelt zijn verhaal vermomd.

Jij wil je verhaal vertellen.

Maar dan wel onherkenbaar.

Je bent helemaal onherkenbaar gemaakt.

Waarom is dat?

Ik kan tegenwoordig niet meer herkenbaar mijn verhaal doen.
Dan ben ik uiteindelijk mijn leven niet geheel zeker.
Dat kan ik mezelf en ook mijn familie en vrienden niet aandoen.

Sinds wanneer weet je dat je dat bent?

Pas op het moment dat ik voor mezelf kon beslissen...
dat ik zelf geen kind meer was.
Toen ik een jaar of 19 was durfde ik pas echt definitief zeggen:
Waarschijnlijk ben ik pedofiel.

Welke leeftijdscategorie was dan interessant voor jou?
Waar jij verliefd op werd of lustgevoelens bij had?

Voornamelijk bij een paar jongens van een jaar of 12, 13.
Soms 14.
De aantrekking, de gevoelens die eh, kunnen ook wel een stuk jonger zijn.
Een jaar of 7, 8.

Dat is lust. Je wordt verliefd op de leeftijd 12, 13?

Ik zou dat niet eens lust durven noemen.
Dat is puur alleen... iemand aantrekkelijk vinden.
Iemand leuk vinden.
Ik vind het ook niet geheel seksueel te noemen.
Je hebt mensen met een stoornis en je hebt pedofielen.

Weet je dan met hoeveel je bent in Nederland?

Dat ligt tussen de 1 en 4% van de mannelijke bevolking.
Dus dat zijn toch wel rond de 100.000 mensen.
Ja.

Ik heb vandaag met jou afgesproken en ik wilde zeker weten...
dat jij nog nooit eh... een kind misbruikt had.

Dus dat is zo. Toch? Uiteraard.

Dat is voor jou eh...
Uiteraard... Waarom is dat zo?

Ik vind het net zo normaal dat dat voor mij zo is...
als dat dat voor ieder ander zo is. Dat je dat niet doet? Ja.

Ook al zou je een relatie met een jongen wel graag willen?
Je doet het niet?

Dat ik de veiligheid van het kind niet kan garanderen.
Je kan niet aan een kind vragen of die iets geheim moet houden.
Omdat jij anders zelf in de problemen komt.
Nu, in de huidige samenleving is het sowieso heel erg gevaarlijk...
voor een kind.

Omdat?

Omdat het van heel veel factoren in de omgeving zal afhangen.
En omdat er zo'n groot taboe op heerst.
Wat je dan ook op dat kind gaat leggen.

Voor ik verder praat met Mark, spreek ik met Jules Mulder.
Een forensisch psycholoog die veel onderzoek heeft gedaan naar pedofilie en pedoseksualiteit.

Hoe vind jij dat je naar pedofielen moet kijken? In de samenleving?

Ik denk dat het heel belangrijk is om pedofielen te zien...
als mensen met een seksuele voorkeur voor jonge kinderen onder de 13.
Dat betekent niet dat je er ook wat mee doet.
Dat is het grote misverstand.
Pedofielen zijn mensen die die gevoelens hebben.
Kindermisbruikers zijn degenen die er ook naar handelen.
Er zijn veel mensen die rondlopen met gevoelens voor kinderen...
die er nooit naar handelen omdat ze het verkeerd vinden of omdat ze bang zijn dat het strafbaar is.
Er is een groot verschil tussen het ontdekken van pedofiel te zijn.
Dat is rond de 20.
De eerste delicten zijn vaak pas als ze 30 zijn.
Er zit een hele lange tijd tussen dat ze wel met die gevoelens worstelen...
er niet naar willen handelen maar toch te ver gaan.
Dat proberen we voor te zijn.

Dat zou wel betekenen dat je je seksualiteit je hele leven moet onderdrukken?

Ja. Dat klinkt heel naar.
Je moet je seksualiteit een andere plek geven.
Je moet zeggen: Handelen zit er niet in. Dus ik moet leren leven...
met het feit dat ik nooit een partner zal hebben.

Daar helpen jullie mensen bij?

Dat is jouw leven.
En hoe ga je dat vormgeven op zo'n manier dat het veilig is voor anderen?
Dat je zelf wel degelijk een waardevol leven kan hebben.

Terug naar Mark.
Die ook in gesprek is met professionals over zijn pedofiele gevoelens.

Voel je je niet soms bekeken?
Dat je denkt: Als mensen het maar niet aan me zien?

Vooral in het begin was ik er wel bang voor.
Ik heb in het begin enorme angstaanvallen gehad.
Ook gewoon tussen de mensen.
Ik had in het begin heel veel moeite overdag gewoon.
Iedereen kijkt wel eens in het voorbijgaan naar een kind.
Als je het doet met zulke gevoelens, het taboe en de stigma's...
dan kan het in het begin heel lastig aanvoelen.

Want is het zo voor jou dat je, als je in een park bent...
en je komt kinderen tegen, dat is waar je aan denkt bij een pedofiel?

Die gaat zoeken naar kinderen.
Die gaat bij een speeltuin zitten.

Die gaat in jouw geval misschien naar een voetbalveld.
Waar jongens aan het trainen zijn.
Zoek je dat op?

Nee, totaal niet.
Ik kom gewoon jongens tegen.
Gewoon in het dagelijks leven.
Daar voel ik mij prima bij.
Ik hoef dat niet verder op te zoeken.

En ontloop je het?

Je zal mij niet naar een zwembad zien gaan of iets dergelijks.

Dat je echt tegen jezelf zegt: Ik blijf weg uit deze situatie?

Ik voel me er niet comfortabel bij om dat te gaan doen.

Dus waar zie jij dan jongens bij waar je op valt?

Dat moet ik eerlijk toegeven, dat wordt nu wat minder.
Omdat ik nu enigszins een teruggetrokken bestaan ben gaan leiden.
Toen je erachter kwam. Ja.

Jij bent net 21.
Je bent erachter gekomen toen je 19 was.
Dat heeft ervoor gezorgd dat je je hebt teruggetrokken.
Wat is dan de reden?
Wat ligt eraan ten grondslag?

Dat is bij mij echt in het begin geweest.
Dat ik bang was dat als ik op een normale manier...
met een jongen om zou gaan...
en openbaar zou worden dat ik voel wat ik voel...
dat dat joch ook slachtoffer wordt van de situatie.
Dat die jongen eronder gaat lijden. Dat kan ik niemand aandoen.

Jij hebt nog nooit seksueel contact gehad met een kind.
Kijk jij ook geen kinderporno?

Ik kijk zelf ook zeker geen kinderporno.

Is er een reden waarom je dat niet doet?

Ik kan het seksueel contact tussen een volwassene en een kind...
of een kind en een kind dat is gefilmd...
dat kan ik niet goedkeuren.
Ik kan niet zien wat de situatie is.

Oke. Een seksuele relatie met een kind tussen de 8 en 13 is strafbaar.
Dus dat wordt niet goed bevonden.
Ben jij van plan om dat nooit te gaan doen?

Ik sta ervoor open dat wat we nu als fout en schadelijk zien...
misschien in de toekomst niet zo blijkt te zijn.
Zolang de maatschappij er niet voor open staat zal ik dat zeker niet doen.

Als het maatschappelijk taboe blijft...
zal jij er altijd zo instaan dat jij nooit een relatie met een kind zal hebben?

Absoluut.
Seks is helemaal niet zo belangrijk. Een mens kan prima zonder.

Jij kan prima zonder, denk je?

Ja. Dat denk ik niet, dat weet ik.

Dat is zo?

Dat is nu zo.

En dat kun je wel je hele leven volhouden?

Ik zou niet weten waarom niet.

Jeanette is in haar vroege jeugd misbruikt.
In 'Je zal het maar zijn' vertelt ze over de impact die dat op haar leven heeft gehad.
Om meer openheid te creeren over dit onderwerp, wil ze haar verhaal vertellen.

Jeanette, jij bent op vierjarige leeftijd misbruikt.
Wat is er gebeurd?

Wij zaten op een camping.
Daar was een man.
Die ging met ons in eerste instantie op de camping eh...
In de speeltuin zei hij vaak: Zal ik jullie duwen met de schommel?
Op een gegeven moment bood hij ons drinken aan.
En uiteindelijk ging hij mij in eerste instantie betasten.

Met wie was je op de camping?

Wij waren met meerdere kinderen.

En jij was er met je gezin?

Ja, met mijn ouders.
En mijn broertje. Ieder weekend.
Uiteindelijk ben ik EEN keer alleen met hem geweest.
Toen ging het verder.
Toen ging z'n broek open en moest ik aan hem zitten.
Vervolgens moest ik er kusjes op geven.
En eh...
Ik wilde het helemaal niet en ik wilde weg.
Hij zei: 'Het duurt maar even.'
'Het is best wel lekker. Dat vindt iedereen lekker.'

Zei hij nog wat?

Hij hijgt alleen maar.

Tot hoever is het gegaan wat jij met hem moest doen?
Of wat hij bij jou wilde doen?

Uiteindelijk... Ik moest hem zoenen op zijn piemel, zeg maar.
Uiteindelijk heeft hij ook geprobeerd te penetreren...
maar dat ging niet.

Hoe ging dat dan?

Ik weet dat hij een zakdoek in mijn mond stopte.
Zodat ik geen geluid kon maken. En dat het verschrikkelijk pijn deed.
Op een gegeven moment is hij gestopt.
Mijn moeder vroeg: Waar ben je geweest?
Ik zei: Ik was in de speeltuin. Ja.

Hoe vaak is dit gebeurd?

Ik denk dat ik drie, vier keer in die caravan geweest ben.
Na de eerste keer zei hij wel:
Als je het je ouders vertelt vinden ze je nooit meer lief.
Dus ik dacht: Ik moet maar niks meer zeggen.
En ik weet, de tweede keer dat ik het eigenlijk niet wilde...
dat hij zei: Anders ga ik het je ouders vertellen.
Toen dacht ik: Dan vinden ze me ook niet lief, als hij het vertelt.
Nee. Ik heb eigenlijk nooit iets gezegd.

De man die Jeanette misbruikte is die zomer opgepakt op de camping.
Een ander slachtoffer had het aan haar ouders verteld.
Jeanette durfde, zelfs nadat de dader opgepakt was, niet te praten.
Hoe ging het daarna met jou?

Gewoon slecht.

Waar merkte je dat aan?

Ik kreeg nachtmerries.
Dat ik vast zat en niet weg kon.
En ja, dat gehijg.
Dat was constant wat ik hoorde.
En eh...
Dan werd ik gillend wakker.

Dan kwam je moeder naar je toe?

Mijn moeder stond bijna gelijk naast mijn bed.

Die ging me troosten en vroeg wat er aan de hand was.
Maar ik wist het dan nooit meer.
Ik zei altijd: Ik weet het niet.
'Slecht gedroomd'. Ja.
Naarmate de tijd vorderde werden de nachtmerries minder.
Maar ik weet zo rond mijn 20e, had ik ze nog zeker 1 keer per maand.

Zo lang duurde dat?

Ja.

Voel je dat nog, als je naar een foto van jezelf kijkt...
dat je denkt: Dat geheim dat je toen had en...

Als ik er zo naar kijk kan ik me nog steeds niet voorstellen...
dat iemand het een kind van die leeftijd aandoet.
Ik krijg zelfs een misselijk gevoel erbij.

Wat is nou het moment geweest waarop je wel hebt bedacht: Ik ga het zeggen?

Op een gegeven moment had ik iemand te logeren.
Ik woonde toen al op mezelf, ik was 24.
Toen belde mijn moeder op of ik koffie kwam drinken.
Toen zei ze: We hadden gehoord via iemand anders dat je iemand te logeren had.
Toen dacht ik: Volgens mij weten jullie helemaal niet hoe ik in elkaar zit.
Toen heb ik het verteld.

Ze hadden kritiek op losbandig seksueel gedrag en jij dacht:
Kennen jullie mij wel?

En toen heb ik het verteld.

Wat zei je moeder?

Ze zei gelijk: Zie je wel? Ik heb het altijd al gedacht.
Maar omdat ze geen vat erop kreeg als ze het mij vroeg...
had ze zoiets van: Je twijfelt ook niet aan je eigen kind.
En mijn ouders voelden zich ook wel schuldig daarna.

Hoe was het voor jou om het eindelijk te zeggen?

Eigenlijk wel een opluchting.
Gek dat je dan denkt: Ik had het veel eerder moeten vertellen.
Want ik werd daardoor niet een ander kind.
Ze vonden mij niet minder lief.

Wat emotioneert jou het meeste als je dat zo vertelt?

Dat ik het zo lang stil gehouden heb en zo lang eh...
met iets gelopen heb.
Terwijl mijn ouders mij eigenlijk hartstikke lief vonden.
Dat iemand je dus het idee geeft dat je niet geliefd bent...
als je iets zou vertellen.
Dat besef is natuurlijk heel pijnlijk.
In principe heeft zo iemand je leven overgenomen.
Zonder dat hij het zich misschien zelf bewust is geweest. Ja.

Fotografie is voor Jeanette een uitlaatklep.
Regelmatig gaat ze naar de Soesterduinen om daar te fotograferen.
Je hebt 20 jaar lang met een geheim geleefd.
Wat heeft dat veroorzaakt, denk jij? Wat doet het met je?

Het heeft heel veel invloed gehad eigenlijk.
Op mijn beroepskeuze, hoe ik in het leven stond.
Vriendschappen met mannen sowieso.

Wat is daar een concreet voorbeeld van?

Ik had het idee dat niemand me begreep.
Dat heb ik eigenlijk altijd gehad.
Ik had geen aansluiting met jongeren van mijn eigen leeftijd.
Je voelt je dan eenzaam. Je voelt je alleen.
Als je in een klas zit, en je denkt:
Ik ben anders, ik voel me niet begrepen...

Ging je dan contact zoeken? Of durfde je dat niet?

Ik was juist heel brutaal in de klas.
Ik weet nog wel met leraren en zo. Ik had altijd een grote mond.
Vaak bij de directeur komen, vaak straffen op school.
Of vroeg uitgaan. Bier drinken. Roken. Dat soort dingen.

Hoe oud was je toen je ging drinken?

Een jaar of 12.
Dat is wel jong. Ja.

Had je de behoefte om een beetje van de wereld te zijn?

Ik denk dat ik op die manier wel wat losser werd.

Want je was niet los?
Of het contact liep stroef?

Ik weet niet of het stroef is.
Maar in een discotheek, overal zijn jongens.
In die tijd gingen ze ook wel af en toe verliefd worden.
Ik vond dat eigenlijk helemaal niks.
Dan word je wel wat losser als je wat op hebt.

Jij wilde gewoon zijn daarmee?

Ja. Wel gewoon contact met de jongens hebben. Ja.
Je wilt het gelijk doen met de mensen om je heen.
Maar het voelt van binnen helemaal niet zo.
Het was wel iets wat mijn vriendinnen deden.

Is voor jou het een gevolg van wat je overkomen is?

Ik denk dat veel kinderen in de puberteit zich misschien anders gedragen.
Ik denk dat dit een gevolg is geweest van alles wat er gebeurd is.
In de puberteit komen ook je hormonen erbij.
Je eigen gevoel van...
Je hebt dan ook wel seksuele gevoelens zelf.
Dat maakt het juist zo moeilijk.
Dat je eigen gevoel komt...
maar er is ook nog een trauma waar je mee zit.

Marcel en Priscilla zijn ouders van twee dochters.
Hun eerste dochter wordt van haar eerste tot derde levensjaar misbruikt door de buurman.

Wat is er gebeurd?

Onze dochter is misbruikt.
Door onze buurman.
Wij zijn erachter gekomen op een woensdagmiddag...
toen we thuiskwamen.
Mijn vriend ging de mail checken. Ik ging beginnen met koken.
Ons dochtertje was net zindelijk. Die ging naar het toilet.
Op het toilet zei ze: Au, au.
Wij hadden zoiets van: Wat raar.
Marcel is ernaartoe gegaan om te kijken wat er aan hand was.
Toen zag ik dat ze bloed in haar onderbroek had zitten.
Toen had ik een black-out in een keer.
Ik heb haar meegenomen naar boven.
Ik heb gevraagd: Hoe kom je daaraan?
Een kindje van drie die zegt dat Geert het heeft gedaan...
dan zakt de grond onder je voeten weg.
Jij wist meteen wie het was. Ja, dat is onze buurman.
Toen ik dat hoorde ben ik naar boven gerend.
Ik ging kijken of de fiets er stond van de buurman.
Die was er niet.
Ik denk, ik had hem afgemaakt.
Want een kind liegt gewoon niet.
Drie jaar oud.

Wat gebeurt er op zo'n moment nog meer met je?
Behalve dat je denkt: Ik ga die buurman nu...

Heel veel woede en boosheid.
Je kind is overstuur.
Die is boos.
Ze was gewoon erg overstuur.
Probeer haar maar rustig te krijgen. Je bent zelf ook niet rustig.
Dat vond ik wel heel moeilijk.

Wat hebben ze in het ziekenhuis gevonden?

Twee scheurtjes bij het maagdenvlies volgens mij. Net tegen de baarmoeder eh...
Verklaarden ze wat ze vonden?

Ja... Dat er iets naar binnen eh... gedrongen is. Ja, dat is...

Was dat het moment waarop jullie zeker wisten dat het mis was?

Ja. We wisten het wel, maar dit is dan wel een bevestiging.
Dat komt dan best wel hard aan.

'Er zijn tientallen foto's gevonden op de computer van jullie buurman.'
'Dat zijn allemaal pornografische foto's.'

Toen had ik wel een moment dat de grond onder mijn schoenen wegzakte.
Ik kreeg het heel moeilijk. Ja.
Toen zei de agent: Priscilla, je hoeft je niet zo groot te houden.
Je mag rustig huilen.
Toen had ik zoiets van... Toen had ik echt een schuldgevoel.
Waarom heb ik dit nooit eerder gemerkt? Waarom heb ik dit nooit eerder gezien?
Toen zeiden ze: Dat had je niet kunnen zien.
Hij is zo doortrapt, dat had je niet kunnen zien.

Om hoeveel foto's gaat het?

Duizenden.
Het waren er heel veel. Duizenden.

Van jullie dochter? Duizenden? Duizenden?
Dus niet alleen voor hem zelf?

Nee, het is op een kinderporno-netwerk beland.
Daar maken wij ons ook wel zorgen om.
Want het is wel onze dochter.

Jullie zijn er dus achter gekomen. Hoe lang heeft het gespeeld?

Zoals de politie zei was het vanaf de geboorte al.
Ze hebben foto's terug gekeken.
Het was op de dagen gebeurd dat wij aan het werk waren.

Hoe kwam hij dan jullie huis binnen?

Via de oppas.

Die liet hem binnen?

Ja. De oppas was mijn moeder geweest. Die paste op onze dochter.
Die heeft elke woensdag en vrijdag de buurman binnen gelaten.
Op die dagen zijn pornografische foto's gemaakt van onze dochter.
Van 2006 tot 2009.
Een paar maanden voordat hij echt is betrapt, zeg maar...
is hij door de mand gevallen bij ons.
Toen kwam hij bij ons thuis met snoep, dat had hij in de broekzak.
Die kleine moest het maar even uit de broekzak halen.
Toen had ik iets van: Dat moet je niet doen, je geeft aanleiding.
Daar deed hij heel laconiek over.

Wat vreselijk!

Toen zeiden wij: Hij komt er niet meer in als wij niet thuis zijn.
Daarna kwam hij niet meer.

Dat is ook echt zo geweest?
Toen wij hem er op aan hebben gesproken is hij niet meer bij ons binnen gekomen.
Maar wel via zijn moeder is hij wel binnen gekomen.

Dat wisten jullie niet?

Dat wisten wij niet.
We hebben mijn moeder gewaarschuwd: Hij komt niet binnen als wij er niet zijn. Dat hebben we gezegd.
Maar het heeft een half jaar geduurd en toen is hij wel binnengekomen.

Heb jij contact met je moeder nog?

Nee.
Sinds mijn vader zelfmoord heeft gepleegd...
ook met dat hele voorval...

Dat heeft hier ook mee te maken?

Dat heeft hier ook mee te maken.
Mijn pa zat er echt tussenin. Tussen mijn moeder en tussen ons.
Dat is best wel heftig.
Omdat jij je moeder kwalijk neemt dat zij de buurman heeft binnengelaten. Ja.
Want... het is je moeder! Je eigen moeder.

Weet je waarom ze het heeft gedaan?

Nee, dat weet ik tot vandaag niet.
Zegt ze niet. Ze zegt wel: Ik weet van niks.
Ze doet alsof haar neus bloedt. En dat is best wel eh...
Ze is ook wel verdachte geweest.
Maar ze is vrijgesproken wegens onvoldoende bewijs.
Maar goed eh... Er klopt iets niet.
Drie jaar lang... We hebben het over drie jaar.
Vanaf de geboorte tot haar derde levensjaar.
Dan moet je toch iets... Ik kan het niet geloven. Echt niet.

Terug naar forensisch psycholoog Jules Mulder.
Ik heb mensen gesproken, hun dochter is misbruikt door een buurman.
Vanaf baby tot 3. Toen is hij ontdekt.
Hebben we het dan over een pedofiel of een pedoseksueel?

Dat weet ik niet. Over het algemeen is het geen pedofiel.
Pedofielen vallen vaak op de relatie met een kind.
Ze voelen zich vaak kind met de kinderen.
Daar voelen ze zich het prettigst bij.
Met een baby heb je geen contact op die manier.
Het is veel meer...
Dat hij daarmee bezig gaat... Hij kan niet gepakt worden.
Zo'n kind kan niet praten. Ze kunnen zich niet uiten.
Dan is het veel meer seksueel bezig zijn op allerlei manieren...
en het uiten op zo'n heel jong kind. Het is meer een seksuele stoornis.

Ik spreek verder met Mark. Pedofiel en 21 jaar oud.
Wat was nou het moment waarop jij erachter kwam dat je pedofiel bent?

Het was een vriend van mij opgevallen...
toen ik verliefd werd op een jongen van 13.
Die had dat ook tegen mij gezegd.
'Volgens mij ben jij pedofiel.'
Ik heb daar maar heel kort over hoeven te twijfelen.
Het verschil tussen homoseksueel zijn en pedofiel zijn...
was voor mij op dat moment of ik zelf volwassen was.
Ik was toen 19.
En ik vond toen dat ik volwassen was.
En daarmee ook pedofiel.

Wat vond je daarvan dan?

In eerste instantie werd ik daar wel heel angstig van.
Ik heb kort getwijfeld van: Ben ik dan een gevaar?
Daar heb ik toen wel over getwijfeld.
Dat is wel wat je de hele tijd erover hoort.
Maar ik ben vooral heel erg bang geweest...
dat anderen erachter zouden komen.
En dan niet zozeer mijn ouders.
Maar vreemden die er rare dingen bij gaan denken.

Omdat je zo bang was voor reacties van je omgeving...
Hoe ben je er toen mee omgegaan? Heb je het lang voor jezelf gehouden?

Ik heb het heel kort voor mezelf gehouden.
Voordat ik het met anderen ben gaan delen.

Met wie ben je het gaan delen?

Eh, ik ben begonnen met nog wat vrienden en met mijn moeder.

Hoe was dat?

Vrij heftig. Vrij emotioneel.
Deels omdat zij niet goed begrijpt wat die gevoelens inhouden.
Deels omdat zij zich zorgen maakt hoe ik daarmee verder moet in mijn leven.

En je vader?

Die heeft er eigenlijk maar heel kort op gereageerd.
Die eh... Die dacht dat het vooral eigenlijk alleen maar...
seksuele gevoelens zouden zijn.
Die was daar erg bang voor.
Maar daar heb ik het verder ook niet meer over.
Omdat ze er toch niets aan kunnen veranderen.

Moet ik het zo zien dat je het verteld hebt en daar is het bij gebleven?

Daar komt het eigenlijk wel op neer.

Hoe vind je dat?

Ik vind het ergens wel prettig.
Dan kan ik het wel heel erg gescheiden houden...
van mijn leven met mijn familie.
Aan de andere kant heb ik ook wel een stuk afstand moeten nemen.

Waarom is dat?

Omdat ik niet meer kan delen waar ik mee zit.
En wat ik voel met mijn ouders.

Heb jij ook nog broers of zussen?

Ja.

Weten die het ook?

Die heb ik dat nog niet verteld.
Die hebben ook kinderen.
En ik ben bang dat ik ze dat niet goed kan uitleggen.
Ik ben bang dat ze daar irrationeel op kunnen reageren.

Als dit dus jouw leven is...
Heb je dan niet dat je denkt: Oh, ik wou dat het anders was?

Ik ga ontkennen dat ik dit voel.
Ik ga proberen verliefd te worden op iemand van mijn eigen leeftijd.
Misschien is 't dom gedacht van mij. Het is zo'n heftige consequentie.
Ik denk niet dat ik dat zou kunnen.

Ben jij van plan om openlijk pedofiel te zijn?

Nu nog niet maar ooit?
Ik hoop dat het ooit kan, dat ik dat ben.
Zonder dat ik daar eh...
te veel gevaar bij loop.

Forensisch psycholoog Jules Mulder geeft een bredere context.
Hoe behandel je iemand met pedofiele gevoelens?

De behandeling van pedofielen is op twee dingen gericht.
Aan de ene kant: Hoe ga ik om met het feit dat ik seksuele gevoelens voor een kind heb?
Hoe kan ik het voor mezelf een plek geven dat ik het wel zie bij mezelf maar me er veilig in voel?
De andere kant gaat vooral over: Hoe kan ik voorkomen dat ik ernaar ga handelen?
Er zitten dingen in van: Hoe ga ik om met m'n impulsen?
Welke situatie zoek ik op?
Kom ik ze wel tegen, kom ik ze niet tegen?
Met welke mensen ga ik om?
Kijk ik op websites waar gezegd wordt: Pedofilie is prima?
Seksueel contact met kinderen. Die manieren van denken pak je aan.
De smoesjes die mensen hebben om zichzelf toe te staan...

Zoals?

'De oude Grieken deden het allemaal' is een hele bekende.
Seksuele gevoelens kan je hebben.
Je kan ermee omgaan op allerlei manieren.
Masturbatie, maar ook door naar een kind toe te gaan.
Als we kijken naar iedereen in deze maatschappij...
zijn er veel mensen die hun seksualiteit niet direct uiten naar hun partner.
Omdat er omstandigheden zijn waardoor het niet kan gebeuren.
Dus die zullen er op een andere manier mee om moeten gaan.

Ik ben met Jeanette bij de Soesterduinen.
Zij werd misbruikt op de camping toen ze vier jaar oud was.

Wat was jouw eigenlijke seksuele wens?

Ik vond het vies en eng. Het hoefde van mij eigenlijk helemaal niet.

Hoe ben je daarmee omgegaan?

In het begin best wel heel moeilijk.
Ik weet dat ik wel seksueel contact had met jongens.
Maar dat ik eigenlijk iets had van: Het is hun lust.
Als dat voorbij is en zij zijn klaargekomen, dan is het over.
Dus ik heb daar niet van genoten.

Maar je deed het wel.

Ja.

Maar eigenlijk elke keer tegen je zin?

Ja.

Hoe lang heb je dat gedaan?

Best wel heel lang. Omdat eigenlijk de eerste die echt vroeg of er iets met mij aan de hand was, dat was mijn ex-partner.

Hoe oud was je toen?

Ik leerde hem kennen toen ik 25 was.

Omdat jij zo lang tegen je zin seks hebt op latere leeftijd...
gaat het misbruik eigenlijk verder.

Ja, eigenlijk wel.

Probeerde je in je relaties wel zo min mogelijk seks te hebben?
Had je daar trucs voor bedacht?

Ja. Ja.
Ik weet dat ik zwanger was van de eerste.
Dat ik dacht: Nu hoef ik in ieder geval 9 maanden geen seks te hebben.
Want nu zit het erin.

Heb jij kinderen gekregen, meisjes, jongens?

Ik heb EEN dochter en twee jongens.

En maakte dat nog wat uit voor jou? Of je jongetjes of meisjes kreeg?

Toen ik wist dat ik een jongetje kreeg dacht ik:
Ik ben blij dat ik het weet voordat hij geboren word.

Want?

Het idee dat ik daarna hem moest verschonen...
Eh... was voor mij toch zoiets van: O jee.

Wat 'o jee' dan?

Dan moest ik toch aan zijn piemel zitten.

Het is dan je EIGEN kind. Wat NIETS bedreigends heeft.
Feitelijk gezien.

Het heeft er niets mee te maken dat het je kind is.
Het is net dat onderdeel eigenlijk waar je iets tegen hebt.
Ik wil helemaal niet plastisch worden maar je hebt dan seksuele relaties...
maar een piemel, daar wil je eigenlijk niet dicht in de buurt zijn.

Je wil er liever niet naar kijken?

Nee.

Zat daar wel een soort grens voor jou?

Dat je best seksueel kan zijn met iemand...
maar oraal, ik doe het niet. Oraal ging ik zeker niet doen.
Tot tien jaar geleden liever niet.

Ondanks de traumatische ervaring blijkt Jeanette niet rancuneus te zijn.
Hoe kijk jij nu zelf eigenlijk naar pedofielen?

Ik denk dat het mensen zijn die gewoon op kinderen vallen.
Net als een hetero valt op een man of een vrouw.
En homo's vallen op hetzelfde geslacht.
Pedofielen, daar heb ik niks op tegen.
Alleen op het moment dat ze daadwerkelijk seks met kinderen gaan hebben, dan gaan ze over de streep.

Hoe denk je dan... over mannen zoals in jouw geval oom Piet?

Ik denk dat deze mannen geholpen moeten worden.
Dus als ze dat soort gevoelens hebben...
dat zij gewoon in therapie moeten gaan.
En dat ze zich moeten beseffen wat ze een ander aandoen...
voordat ze een kind gaan misbruiken.
Ik denk dat we eerder moeten kijken: Waar komt dan vandaan?
En hoe kunnen we mensen helpen om te zorgen dat uiteindelijk dus misbruik minder wordt.
En ik heb zoiets: Word je dan misbruikt...
Belangrijk is om er zo snel mogelijk over te praten met iemand.
Zodat je zelf ook sneller over je eigen trauma heen komt.

Vier jaar nadat het misbruik van hun eerste dochter aan het licht kwam...
kregen Marcel en Priscilla een tweede dochter.
Marcel kan tot op de dag van vandaag moeilijk intiem zijn met zijn eigen kind.

Daar heb ik nog steeds moeite mee.
We hebben nu een tweede dochter.
Ik heb daar heel veel moeite mee.
Met de verzorging en zo. Met in bad doen en die dingetjes.
Daar hou ik mijn handen vanaf.

Hoe bedoel je?

Gewoon...
Hij heeft... Ik weet niet... Ik heb daar heel veel moeite mee.

Vertel eens wat je bedoelt.

Dat weet ik niet. Gewoon beschermen.
HIJ SNIKT

Dat je zelf je dochter niet meer vast wil houden?

Dat doet gewoon wat.
Dat is ook zoiets met hulp.
HIJ SNIKT
Toen het met onze dochter gebeurd is, met de oudste dochter dan...
heb ik haar niet meer in bad gedaan na die tijd. Nee, nee.
Ik heb alleen nog haar schoenen aangedaan.

Dat merk je tenminste nu wel.
Het klinkt heel raar.
Maar er is een afstand tussen hun.
Het is niet meer van: We gaan lekker knuffelen of zo.
Dat absoluut niet.
Hij heeft er gewoon... Hij heeft er angst voor.
Ik kon het in het begin niet begrijpen. Het is je kind. Hallo...
Dat vond ik heel raar.

Kan jij omschrijven wat het is waarom jij dat niet meer kan of...

Je probeert je dochter te beschermen.
Ik word er al angstig van...
Ik heb mijn dochter gezien met bloed in haar onderbroek.
Dat zit bij mij nog op het netvlies.
En als je ziet met de jongste dochter...
dat zij luieruitslag heeft...
Dan komt jouw...

Dan komt dat bij mij heftig over.
Daar heb ik heel veel moeite mee. Ik heb nou weer een brok in mijn keel.

Marcel en Priscilla hebben de stichting Strijd tegen misbruik opgericht.
Om andere slachtoffers hulp te bieden en om pedovereniging Martijn een verbod op te leggen.
Dat is hen gelukt. De stichting geeft hen houvast.
Maar er blijven veel zorgen voor de toekomst.

Vrees je ook de tijd dat je het moet gaan vertellen en dat je dan...

Absoluut wel. Dat eh...
Ik maak me daar wel een beetje zorgen over eerlijk gezegd.

Waar maak je je dan zorgen over?

Het is wel een meisje en het is best wel een gevoelig meisje.
Als ze 16 is en een vriendje krijgt, ik weet niet hoe dat uit gaat pakken.
Ik weet nog dat een therapeut zei: 'Je mag blij zijn dat het kind 3 is. Dan groeit ze erover heen.'
Daar ben ik zo boos over geweest.
Want het is zo'n onzin.
Ik merk nu dagelijks nog dingen dat ik denk van:
Ja... Ze groeit nooit ergens boven uit.
Soms wordt ze getriggerd door iets.
Met zwemmen. Dan heeft ze zwemles, dan wil ze graag op zwemles. Leuk.
Na de tweede of derde zwemles raakt ze helemaal in paniek.
Dan denk ik: Waarom raakt ze in paniek?
Dan ga je naar de psychiater en die zegt: Ze wordt getriggerd door iets.
Ze weet onbewust wel dat er wat is maar ze kan het zelf niet plaatsen.
Dat zijn wel dingen waar ik me zorgen over maak.

Marcel, Priscilla en hun dochter zijn voor het leven getekend.
Hoe kijkt de forensisch psycholoog naar pedofilie en de samenleving?

Hoe vind jij dat wij als maatschappij om moeten gaan met pedofielen?

Ik denk dat wij er realistisch mee om moeten gaan.
Op zo'n manier dat we accepteren dat ze er gewoon zijn.
De veiligheid zit in het contact dat je hebt met elkaar.
Sowieso met je kinderen praten over wat goed is en wat niet.
Wat wil je wel en wat wil je niet? Je houdt een eigen autonomie.
Maar ook dat je in situaties waar delicten gepleegd worden...
85 tot 90% van de seksuele delicten vindt plaats thuis...
of in het huis van de pleger.
Die kennen elkaar vaak al langer dan een jaar.
Het zijn bekende contacten.
Het zijn inderdaad ouders, ooms, buren, trainers, ga maar door.
Het zijn altijd mensen die er...
Een vreemdeling die uit de bosjes komt is er bijna niet.
Het gaat erom dat je met elkaar een klimaat hebt dat 't niet kan gebeuren.
Doordat je een afspraak hebt hoe je met elkaar omgaat.
Dat je bij sportclubs niet alleen protocollen hebt hoe je met elkaar omgaat...
maar ook elkaar kan aanspreken als dingen niet goed gaan.
Dat mensen zichtbaar zijn. Zo zijn er vele manieren om te zorgen dat het veiliger wordt.

Ik praat verder met Mark. Een 21-jarige pedofiel die zich onthoudt van seksuele contacten.
Ben jij hulp gaan zoeken?

Ja. In eerste instantie heb ik vrij snel besloten...
om te kijken of er echt iets mis met mij was.
Wat ik zo hoorde uit de samenleving.
Ik heb dat in eerste instantie vooral via de normale GGZ willen doen.
Daarom ben ik naar de huisarts gegaan.

Hoe word je geholpen als je naar de GGZ gaat?
Wat zijn dat voor behandelingen?

Dat was puur gefocust op: Hoe ga ik mijn leven zo vol mogelijk maken...
dat het geen onderdeel meer uitmaakt van mijn dagelijks denken?

Ontkennen eigenlijk van je seksualiteit?

Ja.

Daar komt het vanuit de GGZ op neer?

Uiteindelijk vond ik dat dat niet de manier was om ermee om te gaan.

Wat berichtenwisselingen met zowel Sensor als Korrelatie...
ben ik door hun ervan overtuigd om toch Stop it now te bellen.

En dat is?

Stop it now is een hulplijn die nu een paar jaar bestaat.

Die ervoor bedoeld is om te voorkomen dat pedofielen kinderen seksueel misbruiken.
En ik was toentertijd ook niet echt bang dat ik kinderen zou misbruiken.
Dat wilde ik ook helemaal niet.

Toen dacht je: Ik ga toch daarheen?
Om welke reden heb je dat toch gedaan dan?

Ik heb wel veel het gevoel gehad dat de hele maatschappij tegen me was.
Dan is de gedachte: Waarom moet ik me aan hun regels houden?
Als zij toch niet willen dat ik er onderdeel vanuit maak?

Het is belangrijk dat je dat zegt.
Is het zo dat op het moment dat je denkt:
Ik ben pedofiel, ik wil hulp.
Wat niet iedereen zal denken maar jij dacht dat wel.
Dat je die hulp dan ook makkelijk vindt?

Er begint steeds meer informatie te komen.
Ook is er een nieuwe therapiepraktijk opgestart:
Hulpverleningvoorpedofielen.nl.

En wat is dat voor therapie?

Dat is in dit geval een groepstherapie.

Onder begeleiding van een therapeut.
Iemand die zich specialiseert in het helpen aan een invulling geven aan een leven.
En: Hoe ga ik met mijn gevoelens om?

Mark wil pedofilie bespreekbaar maken en hoopt zo op meer begrip.
Hij zet zich er op verschillende manieren voor in.
Vandaag gaat hij posters plakken die bedoeld zijn om jonge pedofielen een hart onder de riem te steken.

Waarom doe je dit?

Ik wil aan andere pedofielen meegeven...
dat buiten de mensen die zich in de media laten horen...
een pedofiel echt buitengewoon mensen zijn van vlees en bloed...
die gewoon met die gevoelens leven.
En dat ze hierin niet alleen staan.

Is dit hoe jij je heel vaak voelt?

Ik heb dat wel heel erg gehad.
En ik heb niet ontdekt dat het niet zo is.
Dat er ook nog anderen zijn met die gevoelens.
Dit is in het begin niet vanzelfsprekend.

Even voor de duidelijkheid: Dit logo zegt niet: Het is oke om seks te hebben met kinderen?

Absoluut niet. Dit zegt... Dit is hoe ik me voel.
Dit is het teken voor de homoseksuele pedofiel.

Als je iets met pedofiel neerzet dan ben je natuurlijk de Sjaak.

Ja, maar het is ook niet de bedoeling om ermee te provoceren.
Momenteel is het belangrijk dat we er vooral over aan praten.

Tot slot de forensisch psycholoog Jules Mulder.
Wat denk je wat er gebeurt als de dialoog stopt en mensen er niet over praten?

Het verschijnsel dat je de laatste jaren veel ziet...
Het wegjagen of zeggen dat ze naar een eiland moeten...
dan ontken je het feit dat het om je heen gebeurt.
Je stoot een enkeling uit.
Daar los je niks mee op.
Zo iemand is nog ergens in de maatschappij in Nederland. Gelukkig.
En niet zoals in Amerika ergens onder een brug.
Je verplaatst het probleem. Dat is EEN.
Je ontkent dat er nog steeds een aantal in je omgeving zullen zijn...
die net zo gevaarlijk zouden kunnen worden in de toekomst.
Het gaat erom dat je zelf bewuster moet zijn over de risico's.
En degene die je wegstuurt, die uitgestoten wordt...
die wordt er niet veiliger op.
Je voelt je uitgekotst.
Je bent boos. Geïsoleerd.
In feite zijn het risicosignalen naar het misbruik toe.
Als iemand helemaal geïsoleerd is, dan maakt het de kans groter dat het misgaat...
dan dat hij tussen mensen zit waarin hij zich begrepen voelt.
Waar je mee bezig moet zijn is: Hoe kan je voorkomen dat het weer gebeurt?
Iemand kan straf krijgen als hij de wet overtreden heeft.
Daar sta ik helemaal achter.
Maar je moet ook zeggen:
Laten we zorgen dat iemand veilig terugkomt en een nieuwe kans krijgt.
Maar dan een kans waardoor het niet weer misgaat.
De opdracht naar deze groep toe is dat er een behandeling is...
en begeleiding. Dat er een vervolg op is, op die gevangenisstraf.
Alleen gevangenis helpt weinig.