'Wij zijn afgeschreven' - De mannen van de tbs-kliniek - afdeling longstay

'Ik zit in totaal nu bijna twintig jaar binnen, dat is lang genoeg,' vindt Chris [naam door redactie verzonnen] (34). 'Als ik nou niks geleerd had, zou ik zeggen: je hebt gelijk. Maar ik weet nu waar ik sta, ik zal nooit meer zo'n stommiteit uithalen. Ik ben genezen. Maar nou plaatsen ze me hier, waar ik tegen een muur aanloop.' Er wordt hier niet naar je geluisterd, vindt Chris.

Het is een klacht die verschillende bewoners [van een longstay-tbs-kliniek] met hem delen. Ze voelen zich afgeschreven. Hun behandeling is beëindigd, maar hun straf niet. 'Ik verafschuw mijn verleden, maar ik wil positief aan mijn toekomst werken,' mompelt Chris. 'Hier hameren ze op je verleden, dat ik niet ongedaan kan maken. Als ze me naar buiten laten, kan ik de maatschappij bewijzen dat ik veranderd ben. Tbs is bedoeld voor behandeling, niet voor levenslang.'

Ooit pleegde Chris een zedendelict tijdens een proefverlof - zeggen zijn behandelaars. Zelf geeft hij een andere lezing van wat er gebeurde. 'Ik vroeg alleen maar twee meisjes de weg. Het was een akkefietje! De vorige kliniek, Veldzicht, heeft het zwart aangedikt! Zij zeiden dat het leek op een delict uit 1993, waardoor ik toen bij hen kwam. En de rechtbank gelooft de deskundige.'

bron: Artikel < 'Wij zijn afgeschreven' - De mannen van de tbs-kliniek - afdeling longstay > door Malou van Hintum; Vrij Nederland; 23 april 2005