Als ze het mijn kind aandoen...

Deskundigen wijzen er op dat de reactie van de omgeving in belangrijke mate bepaalt hoe het kind zijn ervaringen verwerkt. Voor het kind is het allemaal al moeilijk genoeg. Boze ouders, dreigementen, vriendjes die plotseling geen vriendjes meer zijn, soms urenlange politieverhoren. Theo Sandfort [sociaal psycholoog]: "Het kind moet de tijd krijgen om de emoties te verwerken. Als ouders gaan schelden of dreigen, zadelen ze het kind op met hun eigen gevoelens. [...] Praat er liever over en probeer er achter te komen hoe je zoon of dochter er zelf over denkt." [...] De onderzoeker probeert tegengas te geven tegen de hel-en-verdoemenis-denkers. De vraag die Sandfort zich stelde luidt: 'Kan een seksueel kontakt met een volwassene voor een kind een positieve ervaring zijn?' [...]

Met de opgetogen verhalen van de knapen zal wel aan veel dovemans deuren geklopt worden. Zo houdt bijvoorbeeld Wolters er de redenering op na, dat het er niet toe doet dat kinderen en jongeren van pedofiele sex genieten want willen ze niet een heleboel doen of genieten dat later tot 'ziekte, geestelijk verval en maatschappelijke chaos blijkt te leiden.' Een nieuwe variant van het ruggemerg-kanker-verhaal. [...]

Verrassend vaak blijkt hoeveel plezier die jongens aan dat gevrij beleven; menig volwassene zou er jaloers op kunnen zijn. [...] De jongens van Sandfort voelen zich in het geheel niet misbruikt. Ze zeggen dat hun vriend bij het vrijen aandacht voor hen heeft, rekening met hen houdt en met ze samenwerkt. Dat positieve beeld bestaat niet alleen over het seksuele gedrag van de oudere maat maar strekt zich uit over zijn hele optreden. [...]

Kriminalisering van pedofilie draagt ertoe bij dat bladen als de Telegraaf door kunnen gaan met hun verdachtmakerij en angstaanjagerij.

bron: Artikel < 'Als ze het mijn kind aandoen...' > door Ilco van Buuren; Krant onbekend; Overgenomen in Orpheus 1985-1; 1985