Andere aspiraties hebben voorrang boven seksuele behoeften: studie, kultuur, sport en beroep

In onze opvoedings- en gezinskultuur bepalen ouders hoe jonge kinderen vorm geven aan hun seksuele behoeften. Doorgaans zal het pedofiele kontakt buiten deze norm vallen. En hiermee liggen aktie en reaktie praktisch vast. We kunnen ons van dit uitgangspunt niet ontdoen door te konstateren dat het achterhaald is, traditioneel en maatschappij-bestendigend. De doorsnee-opvoeder weet zich redelijk gelukkig met zijn eigen jeugdervaring op dit punt. En hij kan zo nodig een theoretische bevestiging vinden van deze ervaring. De moderne ontwikkelingspsychologie en pedagogiek gaan er nog altijd van uit dat seksuele bewustwording pas in de puberteit een persoonlijke zaak wordt. Daarvóór is weliswaar een en ander latent aanwezig, maar gezien de volwassenheidseisen van onze kultuur moet dit latent blijven. Seksuele behoeften zijn er wel maar dienen zich voorlopig te schikken. Andere aspiraties hebben voorrang: studie, kultuur, sport en beroep. Zo zijn onze gewoonten en we hebben er een stevige theorie omheen gebouwd.

bron: Artikel 'Pedofilie nà Willem Duys' door J.H. Huijts; MGV (Maandblad Geestelijke Volksgezondheid); 1974