CLogo brochure: Pedofielen

Door: CLogo team

Colofon

CLogo brochure
Copyright © CLogo team

Toestemming wordt verleend om deze brochure te kopiëren, verspreiden en/of aanpassen onder de bepalingen van de GNU Free Documentation License.

Deze brochure wordt gratis verstrekt door het CLogo team. Het CLogo team biedt ook gratis stickers en gratis buttons aan van het 'vlinder hartjes logo', dat afgebeeld staat op de voorkant van deze brochure.

De auteurs en auteursrecht houder zijn onder geen enkele omstandigheid aansprakelijk te houden voor enige bijkomstige, speciale, indirecte of resulterende schade voortkomend uit het gebruik, de reproductie, wijziging, verspreiding en/of publicatie van deze brochure, of enig gedeelte daarvan, hetzij onder een veronderstelde overeenkomst, garantie, onrechtmatige daad (inclusief nalatigheid), strikte verplichting of anderszins, zelfs als de auteurs of auteursrecht houder zijn geïnformeerd over de kans op zulke schade en desondanks nalatig zijn in het voorzien van enig noodzakelijk remedie.

1 - Voorwoord

Het is bekend dat het onthouden van zintuiglijke prikkels als geluid en beeld aan jonge kinderen blijvende achterstand in hun geestelijke ontwikkeling kan veroorzaken. Ook het beperken van het spelen van kinderen levert intellectuele achterstand op tot in de volwassenheid.

De ogen, de oren en de neus zijn echter niet de enige menselijke zintuigen. Het menselijk lichaam kent er nog twee: het evenwichtsorgaan, belangrijk voor het lopen en de oriëntatie, en de huid, belangrijk voor het voelen.

Door het werk van Dr. James W. Prescott en anderen in de jaren zeventig is vastgesteld dat deze twee enigszins vergeten zintuigen van groot belang zijn bij het ontwikkelen van sociale vaardigheden. Gebrek aan prikkeling hiervan is een belangrijke oorzaak van gebruik van geweld als volwassene. Meerdere wetenschappers hebben aangetoond dat aanraking, beweging, genegenheid en seksuele vrijheid van belang zijn bij de ontwikkeling van kinderen en jongeren tot gezonde en vredelievende volwassenen. Gebrek aan lichamelijke genegenheid wordt gezien als een belangrijke oorzaak van depressie, agressie en druggebruik.

Helaas zorgt de angst voor pedofilie en pedofielen ervoor dat de meeste mensen het belang van liefdevolle relaties in de kindertijd voor vredelievend en liefdevol gedrag ontkennen. Voor een deel is deze angst terecht, maar het is onjuist om in alles wat seksueel is of in elk lijfelijk blijk van genegenheid door 'vreemden' een gevaar voor kinderen te zien.

Deze brochure wordt over de hele wereld verspreid door mensen die de hoop delen dat meer inzicht in en een meer realistische houding ten opzichte van pedofilie en pedofielen kan bijdragen aan een meer vreedzame wereld. We moedigen iedereen die het eens is met de inhoud van deze brochure aan om deze verder te verspreiden.

2 - Pedofilie

In de loop der jaren heeft er in de samenleving een proces plaatsgevonden dat de betekenis van het woord pedofilie heeft veranderd. Betekende het eerst liefde voor kinderen, nu hoort men er op zijn minst een seksueel aspect in. Pedofilie kan nu het best omschreven worden als 'het zich voornamelijk aangetrokken voelen, ook in seksueel opzicht, tot kinderen - jongens, meisjes of beide - voor de puberteit'. Merk op dat deze aantrekking of voorkeur nog geen daden inhoudt. Het is een gevoel, maar niet een zo sterke aandrang dat er geen weerstand tegen mogelijk is. Het begrip pedofilie verwijst eerder naar erotische, esthetische en spirituele aantrekkingskracht. Het begrip is daarnaast eenzijdig, omdat het alleen verwijst naar de volwassene.

De meeste pedofielen vallen op jongetjes of meisjes, een minderheid op beide. De voorkeur gaat meestal uit naar een bepaalde leeftijdsgroep.

Sommige pedofielen voelen zich anders dan de andere volwassenen, omdat ze meer als gelijken met kinderen omgaan. Zij menen dat volwassenen kinderen nogal eens als minderwaardig zien en dat volwassenen niet goed genoeg naar hen luisteren; deze volwassenen dwingen kinderen bij het opvoeden vaak om iets te doen of te laten, zonder veel oog voor wat het kind voelt en vindt. Vanuit deze gedachte willen zij kinderen liever meer recht geven op eigen beslissingen, ook op het gebied van de seksualiteit.

De meeste pedofielen die zich van hun ongebruikelijke gevoelens bewust worden, raken eerst in verwarring over wat hen overkomt. Zouden zij net zulke slechte mensen worden als de kinderverkrachters waarover zij in de media horen? Hun worsteling hiermee zou kunnen stoppen als zij zich realiseren dat niet elke pedofiel een monster is en dat er twee typen pedofielen bestaan.

3 - Twee typen pedofielen

Hoewel alle pedofielen verschillend zijn, is het mogelijk om ruwweg twee soorten pedofielen te onderscheiden:

• ik-gerichte pedofielen, die agressief-sadistisch zijn of die kinderen zien als hun enige kans op seksuele bevrediging,
  
• kind-gerichte pedofielen, voor wie de gevoelens van het kind van wezenlijk belang zijn
  

3.1 - Ik-gerichte pedofielen

Ik-gerichte pedofielen zijn agressief-sadistisch of ze zien kinderen als hun enige kans op seksuele bevrediging. De meeste hebben niet geprobeerd hun ongewone gevoelens voor kinderen onder ogen te zien en te accepteren. Uit angst hebben ze deze gevoelens onderdrukt. Dit maakt hen mogelijk gevaarlijk voor kinderen en voor zichzelf. Zij hebben niet geleerd om te gaan met hun gevoelens voor kinderen, met als resultaat een obsessief verlangen naar kinderen dat kan leiden tot dwangmatig gedrag zonder zelfbeheersing.

In een contact tussen een kind en een ik-gerichte pedofiel kan geweld voorkomen, dreiging met geweld, emotionele druk, aanranding en verkrachting. Dit type pedofiel is alleen maar gericht op seksuele bevrediging.

In deze contacten zijn de lustgevoelens van de volwassene de enige maatstaf voor het doen en laten. Het kind wordt gezien als een passieve partner en een gelegenheids seksobject. Meestal kan het kind zich er niet aan onttrekken als het dit wil. Ik-gerichte pedofielen buiten het schaamtegevoel van het kind uit en dwingen zo geheimhouding af. In deze beklemmende sfeer zal het kind zich niet veilig voelen, het zal slechts angst en afkeer voelen.

3.2 - Kind-gerichte pedofielen

Voor kind-gerichte pedofielen zijn de gevoelens van het kind van wezenlijk belang. Zij hebben een innerlijk evenwicht omdat zij geleerd hebben of bereid zijn hun gevoelens voor kinderen als deel van zichzelf te aanvaarden. Zo zullen zij in staat zijn deze gevoelens te integreren en kunnen ze er beter mee omgaan.

Een relatie tussen een kind en een kind-gerichte pedofiel is niet alleen gericht op erotische of seksuele contacten. De volwassene heeft een oprechte belangstelling voor de gedachten, gevoelens en ervaringen van het kind en wil dat de relatie een waardevolle aanvulling is van het kinderleven. In deze relaties toont de volwassene belangstelling voor de levenswereld van het kind. Er is een gemeenschappelijke basis, zelfs als het contact eenmalig is. Spontaniteit en vriendschap kunnen samen beleefd worden.

Hoewel de meeste kind-gerichte pedofielen seksuele fantasieën over kinderen hebben, worden hun daden niet op de eerste plaats op grond van seksuele motieven gekozen en wijzen zij elke vorm van onvrijwillig seksueel contact af. Om dit duidelijk tot uitdrukking te brengen noemen kind-gerichte pedofielen zich wel child lovers, boy lovers of girl lovers.

Met het ouder worden van het kind neemt het verlangen naar intieme vriendschap, of in elk geval de seksuele component ervan, bij het kind en bij de volwassene doorgaans geleidelijk af. De tiener kan verliefd worden op een leeftijdsgenoot en kan minder aantrekkelijk worden voor de volwassene. De tiener wordt doorgaans niet onverschillig afgedankt. Lichamelijk intimiteit - als daar al sprake van was - zal dan geen deel meer uitmaken van de relatie, maar er kan een langdurige vriendschap blijven bestaan.

4 - Vragen

Op de volgende twee pagina's komen vier van de meest gestelde vragen over pedofilie aan de orde.

4.1 - Kun je pedofielen herkennen?

Nee, je kunt pedofielen niet herkennen aan hun uiterlijk. Pedofielen zijn niet enkel oude vieze mannen.

Ik-gerichte pedofielen zijn meestal mannen die een agressief-sadistisch karakter hebben of die kinderen zien als hun enige kans op seksuele bevrediging. Dit laatste kan uitlopen op al of niet incestueuze verkrachting.

Kind-gerichte pedofielen kunnen man of vrouw zijn, homo- of heteroseksueel en jong of oud. Net zoals ik-gerichte pedofielen kunnen ze van elk ras, nationaliteit en sociaal-economische klasse zijn.

Activisme voor pedofilie wordt echter vooral bedreven door mannelijke homoseksuele pedofielen. Zij voelen zich het meest onderdrukt, omdat homoseksualiteit nog steeds als moreel verwerpelijk wordt gezien en omdat de samenleving het bangst is voor seksueel geweld door mannen.

4.2 - Kunnen pedofielen worden genezen?

Dat hangt er van af. Het is niet mogelijk de seksuele voorkeur van pedofielen te veranderen, maar vooral ik-gerichte pedofielen kunnen leren hun gevoelens voor kinderen te accepteren en hun zelfbeheersing te herwinnen. Ze zullen zelf de eerste stap moeten zetten door hun gevoelens niet langer te onderdrukken, maar onder ogen te zien en te aanvaarden als deel van zichzelf. Dan nog zal een afgedwongen 'behandeling' de seksuele voorkeur niet kunnen veranderen. Het resultaat zal zijn dat het zelfrespect verdwenen is.

4.3 - Wat trekt pedofielen aan bij kinderen?

De meeste pedofielen weten niet precies wat hen zo aantrekt in kinderen en ze lijken dit ook niet zo belangrijk te vinden. Proberen ze deze vraag te beantwoorden, dan zullen de meeste pedofielen zich afvragen of hun gevoelens voor kinderen genetisch bepaald zijn, in de loop van hun ontwikkeling ontstaan zijn - of beide in combinatie. Zij zullen een tegenvraag opwerpen: Waarom voelen heteroseksuelen zich aangetrokken tot het andere geslacht - of: Waarom hebben homoseksuelen een voorkeur voor het eigen geslacht?

Pedofielen zien kinderen vaak als 'onbedorven' door 'de wereld'. Gaarne zien zij kinderen genieten van dingen die voor de volwassenen hun betekenis hebben verloren. De meeste streven vooral een betekenisvolle relatie na, niet slechts een seksueel contact. Pedofielen houden van de openheid van kinderen, van hun enthousiasme, vriendelijkheid, flexibiliteit, eerlijkheid, spontaniteit, hartelijkheid - en schoonheid. Dit laatste kan pedofielen ook seksueel opwinden.

4.4 - Hoeveel pedofielen zijn er?

Dit weet niemand. De meeste inschattingen zijn gebaseerd op het aantal pedofielen dat met justitie in aanraking is gekomen of dat psychiatrische of psychologische hulp ontvangt. Het zal duidelijk zijn dat dit een erg selecte steekproef is.

Het taboe op pedofilie maakt het onmogelijk om pedofielen te tellen, omdat de meeste van hen hun gevoelens voor kinderen zullen ontkennen in een interview. Sommige ik-gerichte pedofielen zijn niet eens eerlijk tegenover zichzelf.

5 - Mythen

Op de volgende twee pagina's komen vier van de meest vertelde mythen over pedofilie en pedofielen aan de orde.

5.1 - Mythe: kinderen willen geen seks

Kinderen zijn van nature seksueel. Zelfonderzoek en zelfbevrediging zijn heel gewoon bij kinderen. De meeste jonge kinderen spelen uit zichzelf en met plezier met hun geslachtsorganen. Kleine jongens wrijven nogal eens ritmisch over hun penis of trekken er aan; kleine meisjes wrijven zichzelf, drukken hun benen tegen elkaar en stoppen soms voorwerpen in hun vagina. Hoewel zelfbevrediging met het bewuste doel om klaar te komen meestal pas in de puberteit begint en jonge kinderen er niet alles van begrijpen, kunnen kinderen van alle leeftijden op allerlei manieren genieten van seks.

Door de sterke invloed van conditionerende opvoeding inzake seksualiteit zullen kinderen desgevraagd meestal liegen of niets vertellen. Als het gaat om een seksuele ervaring met een volwassene kan men niet blindelings aannemen dat het kind steevast de waarheid zal spreken.

5.2 - Mythe: kinderen worden er homoseksueel van

Sommige mensen zien het zich ontwikkelen als homoseksueel als het vermoedelijke resultaat van een homoseksueel contact of homoseksuele relatie met een pedofiel in de kindertijd. Zij lijken homoseksualiteit moreel fout te vinden.

Een homo- of hereroseksuele voorkeur kan niet zo maar worden toegeschreven aan een ervaring met een pedofiel in de kindertijd. Onder mensen met en mensen zonder deze ervaringen vindt men een vergelijkbaar percentage aan heteroseksuelen.

5.3 - Mythe: pedofielen misbruiken altijd hun overwicht

In elke relatie is er verschil in karakter, achtergrond, kennis, belangen, verlangens, leeftijd, macht enzovoorts. Ondanks deze verschillen kunnen beide partners hun relatie beleven als prettig en waardevol, zolang er wederzijds respect en echte liefde is.

In elke relatie tussen een kind en een volwassenen zijn er verschillen in macht, lijfelijk en geestelijk. Hetzelfde geldt voor relaties tussen kinderen en pedofielen. Dit hoeft echter nog niet uit te lopen op gebruik of misbruik van overwicht.

5.4 - Mythe: seksuele ervaringen zijn altijd schadelijk

Sommige kinderen hebben onmiskenbaar schade opgelopen door seksuele ervaringen. Aan de andere kant is het gelukkig zo dat niet elk kind door een seksuele verhouding schade oploopt. Of een kind al of niet schade oploopt door een relatie met een pedofiel, hangt van verschillende zaken af.

Het verliezen van zeggenschap over het eigen lichaam kan ernstige geestelijke schade aanrichten. Dit geldt ook voor het opleggen van geheimhouding; dit kan gevoelens van schuld, depressie of spanning oproepen.

Vooral hangt het af van de zorgvuldigheid van de volwassene: seksueel spel moet overeenkomen met de geestelijke, seksuele en lijfelijke ontwikkeling van het kind. Dit geldt ook voor andere aspecten van een relatie. Als een kind instemt met seksueel spel, dit als plezierig ervaart en de vrijheid heeft zich er op elk moment aan te kunnen onttrekken, zal de ervaring zelden schadelijk zijn.

6 - Aan de ouders

Openhartige en duidelijke seksuele voorlichting is een belangrijk aspect van de opvoeding van kinderen. Onwetendheid maakt kinderen nieuwsgierig en stiekem. Openheid over seksualiteit kan bij kinderen problemen voorkomen. Het is voor kinderen dan eenvoudiger om zelf open en eerlijk te zijn over hun seksuele gedachten en gevoelens, omdat seksualiteit dan niet een al te beladen en heel apart onderwerp wordt.

Zelfverkenning en zelfbevrediging zijn normaal voor kinderen. Het is belangrijk om bij uw kinderen geen verlegenheid of schaamte te laten opkomen over hun seksuele zoektocht. Even belangrijk is het om duidelijk te maken dat er voor alles een tijd en plaats is. Als uw kind in het openbaar masturbeert, ga dan niet schelden of dit vies noemen, maar leg uw kind uit dat dit prettig is, maar ook privé. Masturberen is een heel gezond iets bij het opgroeien.

Het kan verkeren dat u ineens wordt geconfronteerd met een vriendschap tussen uw kind en een volwassene. Dit roept natuurlijk wel vragen op. Is mijn kind op zoek naar meer liefde en genegenheid? Wie is deze persoon en wat zal diens invloed zijn op mijn kind? Deze en andere vragen zijn de begrijpelijke zorgen van ouders die echt om hun kind geven. U zou boos, verontwaardigd en paniekerig kunnen worden bij het ontdekken van zo'n relatie. Er moet inderdaad iets gedaan worden, al is het meteen inschakelen van de politie doorgaans geen goed idee. Probeer er eerder achter te komen wat voor persoon de volwassene is en wat zijn of haar bedoelingen zijn. Probeer er achter te komen hoe uw kind de relatie ervaart. Als die persoon geestelijk of lijfelijk geweld gebruikt tegenover uw kind, licht dan meteen de politie in. Als die persoon een kind-gerichte pedofiel is die werkelijk geeft om uw kind, maak dan duidelijk welke grenzen u wenst te stellen en zorg ervoor dat u op de hoogte blijft van de ontwikkeling van de relatie.

7 - Onderzoek

Al geruime tijd wordt er onderzoek verricht naar de seksuele ervaringen van kinderen en de mogelijke gevolgen ervan (zie de literatuurlijst op pagina 16). Het is echter een moeilijk onderzoeksgebied omdat objectieve feiten al snel kunnen botsen met vooroordelen en morele opvattingen. Deze zorgen er voor dat vaak iedere seksuele ervaring van kinderen 'misbruik' wordt genoemd. Daarom is het niet verwonderlijk dat onderzoek en de gegevens daarin gebruikt kunnen worden om te beweren dat er meer misbruik is dan er daadwerkelijk plaatsvindt, afhankelijk van de definities die men geeft aan 'kinderen', 'seksueel gedrag' en 'schade'.

7.1 - Gegevens zijn moeilijk te verkrijgen

Veel onderzoek is verricht in psychiatrische en andere klinieken. Ook richt veel onderzoek zich op mensen die beweren schadelijke gevolgen te ervaren van seksuele ervaringen in hun jeugd. Daarentegen hebben mensen die zich verrijkt voelen door die ervaringen zelden toegang tot onderzoekers, of willen niet open spreken over gevoelens, ervaringen en ideeën waarvan de samenleving zegt dat ze niet kunnen bestaan of niet goed kunnen zijn.

Psychische problemen worden door onderzoekers vaak direct en uitsluitend toegeschreven aan seksuele ervaringen in de jeugd. Als bekend wordt dat iemand met zulke problemen seksuele ervaringen heeft gehad in de jeugd, neemt men direct een oorzakelijk verband hiertussen aan en kijkt men niet naar andere mogelijke bronnen.

Het op evenwichtige wijze betrekken van pedofielen in onderzoek is net zo problematisch. Het meeste onderzoek naar pedofielen is verricht in klinieken en gevangenissen. Het is te voorzien dat 'de pedofiel' dan als een behoorlijk problematisch persoon naar voren komt. Pedofielen die geen innerlijke problemen hebben en die niet lijden aan trauma's door arrestatie en gevangenschap zijn vrijwel onbereikbaar voor onderzoekers. Ondanks deze onevenwichtigheid, wordt klinisch en forensisch onderzoek standaard gebruikt om theorieën te toetsen en om profielen op te stellen van pedofilie en 'de pedofiel' in het algemeen. Het is dit type onderzoek dat gebruikt wordt voor theorievorming, onderwijs, politiebeleid, behandelmethoden en politieke besluitvorming. De publieke opinie wordt versterkt door hetzelfde type onderzoek.

De werkelijkheid kan alleen aan het licht komen door onderzoek te doen onder de bevolking als geheel en niet alleen onder mensen met problemen.

7.2 - Slechte ervaringen

Schattingen van het percentage van de mensen dat blijvende schade heeft opgelopen door seksuele ervaringen als kind lopen sterk uiteen. Onderzoek dat niet bij voorbaat elke seksuele ervaring 'misbruik' noemt en dat de mensen vraagt hoe ze deze nu werkelijk beleefd hebben levert de meest belangwekkende gegevens op. Het blijkt dan dat er vooral twee redenen zijn die ervoor zorgen dat mensen een seksuele ervaring als negatief beleven:

• dwang speelt een belangrijke rol: hoe meer dwang, hoe meer kans op schade er is; hoe minder dwang, hoe minder kans er op is. Het blijkt dat dwang meer schade oproept dan de seksuele ervaring zelf,
  
• de gezinssituatie speelt ook een belangrijke rol: het effect daarvan op het latere welbevinden is veel groter dan het effect van seksuele ervaringen. Mishandeling, verwaarlozing, armoede en dergelijke hebben grote invloed op het welzijn van een kind
  

Als deze factoren in acht worden genomen, verdwijnt het effect van vroege seksuele ervaringen bij jongens vrijwel geheel, terwijl de effectomvang voor meisjes met die ervaringen slechts één procent is.

7.3 - Eigenschappen van pedofielen

Ondanks deze problemen bestaat er onderzoek onder pedofielen die, al of niet tijdens het onderzoek, een relatie met een kind hadden, die geen problemen met justitie hadden en die niet in behandeling waren. Een beperking die blijft is natuurlijk het gegeven dat alleen mensen ondervraagd kunnen worden die zich bewust zijn van hun pedofiele gevoelens en die hiervoor, in elk geval tegen de onderzoekers, willen uitkomen.

Een reeks persoonlijkheidstesten, uitgevoerd bij kind-gerichte pedofielen, laat dan weinig verschil zien tussen hen en de bevolking in het algemeen. Dit geldt voor neurologisch en psychologisch onderzoek. Voor zover deze verschillen significant zijn, zijn ze klein, niet pathologisch maar eerder variaties binnen het normale.

Er zijn wel enkele verschillen gevonden. De pedofiel komt naar voren als een wat verlegen persoon die enigszins eenzaam was in de kindertijd. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, hebben veel pedofielen niet veel aandrang tot seks, eerder relatief weinig. Ze zijn niet geneigd tot competitie met andere mannen of vrouwen en laten weinig agressiviteit zien. Ze zijn eerder opvallend gevoelig.

Een wat hogere mate van psychische klachten en stress kan niet gezien worden als oorzaak van hun gevoelens, maar eerder als gevolg ervan en als gevolg van de vijandigheid van de samenleving daartegen.

8 - Aan de pedofielen

Weinig dingen zijn zo moeilijk als het niet kunnen uiten van je liefde. Hoe dan om te gaan met deze ongewone gevoelens voor kinderen? Zoals u wellicht al hebt ontdekt, is er geen simpel antwoord op deze vraag.

Sommige pedofielen kopen poppen die er erg levensecht uitzien, anderen kiezen een van de vele beroepen die hen in staat stelt voor kinderen te zorgen; sommigen kiezen een partner met een jeugdige uitstraling. Voor seksuele bevrediging beperken veel pedofielen zich tot masturbatie, waarvoor ze wellicht pedofiele verhalen fantaseren.

Het zou een grote fout zijn te denken dat de gevoelens en verlangens aan uzelf te verwijten zijn en om deze proberen te overwinnen door elk contact met kinderen te vermijden. Door de gevoelens te onderdrukken zult u nooit leren ermee om te gaan. Dit zou u tot een gevaar maken voor anderen, ook voor kinderen, en voor uzelf. Wat er blijft is een obsessief verlangen naar kinderen dat tot verlies van zelfbeheersing kan leiden.

De eerste stap in de juiste richting is het tegenovergestelde: accepteer uw gevoelens voor kinderen als een deel van uzelf en ga er zo goed mogelijk mee om. Vriendschap en recreatieve activiteiten met kinderen zijn heel wel mogelijk. Het ontmoeten van kinderen en een hobby met hen delen, sport, muziek, verzamelen, in een club of zoiets zou een goede oplossing kunnen zijn. Zo'n contact is heel natuurlijk van aard omdat de activiteit centraal staat en niet het kind.

Met anderen over uw gevoelens praten kan goed zijn. Als u ertoe besluit om hulp te zoeken bij een psychiater of seksuoloog, accepteer deze hulp dan alleen van iemand die ook vindt dat het beter is uw gevoelens te accepteren dan te onderdrukken.

8.1 - Vier richtlijnen

De huidige wetten inzake seksualiteit tussen kind en volwassene kennen alle een leeftijdsgrens. Deze verschilt per land en kan verschillend zijn voor homo- en voor heteroseksuele contacten. Steeds meer onderzoekers echter neigen er eerder toe het recht op zelfbeschikking als uitgangspunt voor wetten te kiezen.

Zulke wetten maken het eenvoudiger kinderen te beschermen tegen geweld en obsessies van ik-gerichte pedofielen. Ook kunnen ze kinderen en kind-gerichte pedofielen de vrijheid geven om hun seksualiteit in gezonde verhoudingen te leren kennen, zolang de relatie voldoet aan de volgende vier richtlijnen of voorwaarden.

1. instemming van het kind en van de volwassene,
2. vrijheid van het kind om zich elk moment aan de relatie te onttrekken,
3. harmonie met het psycho-seksuele en fysieke ontwikkelingsniveau van het kind,
4. openheid tegenover de ouders van het kind

8.2 - Openheid tegenover de ouders

In de meeste samenlevingen is pedofilie een emotioneel beladen onderwerp. Vanwege de vele vooroordelen kunnen pedofielen bang zijn voor openheid over hun al of niet seksuele verhouding tot het kind tegenover de ouders. Toch is openheid een cruciale voorwaarde. Kinderen moeten beschermd worden tegen ik-gerichte pedofielen. De ouders van een kind moeten in staat zijn in te schatten in hoeverre de andere drie richtlijnen in acht genomen worden. Gevoelens zijn privé, daden zijn dit niet. De ouders van het kind hebben het recht te weten wat u met het kind doet... en wat het kind met u doet.

9 - Literatuur

Archives of Sexual Behavior, December 2002, special issue about pedophilia

Bauserman, R. & Rind, B., Psychological Correlates of Male Child and Adolescent Sexual Experiences with Adults: A Review of the Nonclinical Literature, Archives of Sexual Behavior, vol. 26, no. 2, 1997

Bernard, F., Paedophilia: A Factual Report, Enclave, Rotterdam, 1985

Howitt, D., Paedophiles and sexual offences against children, John Wiley & Sons, Wiley, Chichester, 1995

Kirkegaard, H. & Northey, W., The Sex Offender as Scapegoat: Vigilante Violence and a Faith Community Response

Prescott, J. W., Body pleasure and the origins of violence, The Bulletin of The Atomic Scientists, November 1975, pp. 10-20

Randall, J. L., Childhood and Sexuality: A Radical Christian Approach, Pittsburgh: Dorrance, 1991

Rind, B. & Tromovitch, P., A Meta-Analytic Review of Findings from National Samples on Psychological Correlates of Child Sexual Abuse, The Journal of Sex Research, vol. 34, no.3, 1997, pp. 237-255

Rind, B., Bauserman, R. & Tromovitch, Ph., An Examination of Assumed Properties of Child Sexual Abuse Based on Nonclinical Samples, Paper presented to the symposium sponsored by the Pauluskerk, Rotterdam, The Netherlands, on the 18th of December 1998

Rind, B., Tromovitch, Ph. & Bauserman, R., A Meta-Analytic Examination of Assumed Properties of Child Sexual Abuse Using College Samples, Psychological Bulletin 1998, vol. 124, no. 1, pp. 22-53

Tromovitch, Ph., Rind, B. & Bauserman, R., Adult Correlates of Child Sexual Abuse: A meta-analytic review of college student and national probability samples, SSSS-ER April 18, 1997

Wilson, G. D. & Cox, D. N., The Child-Lovers, A Study of Paedophiles in Society, Peter Owen, London & Boston, 1982

bron: 'CLogo brochure: Pedofielen' door CLogo team; 2003