Centrum voor Gezinsplanning en Seksuele Opvoeding geeft seksuele voorlichting aan scholieren

Een beetje zenuwachtig om zich heenkijkend, zitten ze daar, in het nochtans gezellige lokaal van het Centrum voor Gezinsplanning en Seksuele Opvoeding (CGSO). Met zowat 25 zijn de scholieren die in het kader van de lessen seksuele voorlichting een middag naar het Centrum gekomen zijn. Tegenkrant was aanwezig met een klein bandopnemertje, om een licht op te steken over wat scholieren zoal vertellen over seks, hoe zij daarover met elkaar praten, hoe zij er in de praktijk tegenover staan. De neerslag daarvan, en vooral vele beperkingen daarbij, vind je in dit eerste artikel van ons omslagkwartet over jongeren en seksualiteit.

De diamontage laat mensen zien die met elkaar bezig zijn. Aangeklede mensen, blote mensen, mannen, vrouwen, met 2, 3, veel... Muziek en begeleidende tekst illustreren hoe prettig het is met je lijf of met iemand anders' lijf bezig te zijn, niet hoeft. Een montage waarvan in ieder geval het uitgangspunt uitstekend is, en die zeker aanleiding tot diskussie zou kunnen geven. Licht floept aan, de animator van het CGSO vraagt naar opmerkingen, vragen... Stilte. Spanning. Gegniffel hier en daar. Plots merkt iemand op : "Maar dat was toch geen seks. Dat was maar een spelletje daar".

Vrijen=neuken
Op de vraag om wat te verduidelijken, antwoordde de scholier : "Wel ik dacht dat ze daar aan geslachtsgemeenschap zouden doen. Ik had me dat heel anders voorgesteld". [...]

Inderdaad, scholieren praten gewoonlijk niet over seks. Of tenminste, niet over het prettige ervan, over hun eigen ervaringen, over problemen,... Hoogstens kan dat onderwerp wat hilariteit loskweken naar aanleiding van een vuile mop of een schalks grapje. [...]

Les 3 : De middeleeuwen
Een tweede vaststelling die men doet als men gaat graven naar de ideeën die scholieren er over seks en seksualiteit op nahouden, is de ontzettend konservatieve ingesteldheid van de meesten onder hen. Allereerst wordt seks doorgaans in onmiddellijk verband gesteld met huwelijk. Zowat een derde van de jongens vindt voorhuwelijkse betrekkingen verkeerd, tweederde van de meisjes (cijfers uit Schofield, Seksueel gedrag van jongeren, Spectrum 1970). Dat verschil in mentaliteit vindt zijn oorzaak in het feit dat meisjes m.b.t. seksualiteit dikwijls nog veel beknottender worden opgevoed dan jongens. Opmerkelijk is trouwens dat van degenen die seks voor het huwelijk dan wél geoorloofd vinden, er nog een pak meent dat dit voor meisjes niét opgaat.

Een al even konservatieve houding neemt get gros van de scholieren aan tegenover homoseksualiteit (en uiteraard ook t.o. pedofilie, waarvan de meesten niet veel méér weten dan dat het een schandelijk vergrijp is). Nochtans hebben zowat 18% van de jongens en 5% van de meisjes tussen 12 en 20 jaar seksuele ervaring met personen van hetzelfde geslacht. Maar daar wordt angstvallig over gezwegen. Vuil janet is één van de geliefkoosde scheldwoorden die scholieren naar elkaars hoofd zwieren, terwijl een meisje niet gauw in de smaak valt als ze zich niet vrouwelijk gedraagt. In onze mannenmaatschappij, waarin viriliteit van de venten tot de hogere waarden behoort, is het echter niet verwonderlijk dat ook onder de scholieren homoseks naar de vieze verdomhoek gestuurd wordt.

Dood aan de ooievaar !
Nu is er toch een ontzettende vooruitgang gekomen sinds men op school seksuele opvoeding geeft, zal men zeggen. Dat is inderdaad waar, al was het enkel omdat b.v. door de betere kennis van kontraceptiva een heleboel ellende vermeden wordt. Maar ellende blijft er als we iets verder gaan. Ontzettend veel scholieren zijn ervan overtuigd alles over seks te weten. De lessen op school zijn immers tot vervelens toe opgebouwd rond dezelfde thema's : werking van de geslachtsorganen, ontwikkeling van het nieuwe leven (biologie dus), geslachtsziekten (dikwijls zo voorgesteld dat ge niemand meer zoudt durven aanraken), en als het meevalt het een en het ander over voorbehoedsmiddelen. Seksualiteit zélf wordt echter niet aangeleerd, taboes worden zelden doorbroken, en nog minder wordt er over de praktijk gesproken, wat zoal plezant kan zijn, enz. [...]

Revolutie à la Khomeiny
Op het vlak van de seksualiteit heerst er in onze maatschappij een alomtegenwoordige dubbele moraal. Eén aspekt daarvan is dat seks onder verschillende vormen als konsumptie-produkt aan de jongeren wordt aangeboden (b.v. in de muziek), maar dat reële lichamelijke beleving bij scholieren krachtdanig onderdrukt wordt. Er blijft de jongeren niet veel over dan het beleven van hun seksualiteit door masturbatie, wat natuurlijk ook prettig kan zijn, maar bij velen dan weer voor een massa schuldkompleksen zorgt.

Nee, de seksuele revolutie waarover zoveel gepalaberd is, heeft slechts op zeer beperkte schaal vruchten afgeworpen. Vrije lichaamsbeleving blijft voor vele jongeren nog altijd een onbereikbare begeerte. En dat zal zo blijven zolang niet van kindsafaan begonnen wordt met een werkelijke seksuele opvoeding, zonder verbodsbepalingen, zonder kompleksen.

Ik hoop ooit nog eens een verslag te geven van een middagje op het CGSO, waar de scholieren zélf aan het woord geweest zijn, waar ze praatten over seks als over hun hobby's of over lekker eten. En dat ik dan geen al te lange baard heb!

bron: Artikel 'De afstand tussen schoolbank en bedstee wordt alsmaar kleiner/groter(*) - (*) schrappen wat niet past' door Stefan Blommaert; Tegenkrant; R.S.J.; december 1979