De behoefte aan rotzooi

Het nieuwe paternalisme volgt een vast patroon, namelijk het bestrijden van beperkte problemen met generieke maatregelen. Een groeiende groep jongeren blijkt veertig bier per avond naar binnen te slaan. Dit verontrustende gegeven wordt in een grote toverketel gegoten en drie weken later hebben we plotseling "met elkaar afgesproken" dat personen onder de zestien geen druppel meer mogen drinken. Groepjes kinderen misdragen zich op straat. Na enige hektiek blijkt Nederland plots van oordeel dat alle jongeren onder de twaalf 's avonds van straat gehaald mogen worden door het bevoegd gezag. Ik bespeur een verborgen agenda om oude normen te herstellen. Onder het mom van de bestrijding van risicogedrag wordt om het eigenlijke schadelijke gedrag heen een omvangrijke lege zone geschapen, waarin veel meer verboden is dan dat waarover het debat begon. Ik pleit ervoor het doel klein te houden en alleen dat aan te pakken wat echt onaanvaardbaar is. [...]

Het beoordelen en veroordelen van fantasieën: postmodern links heeft er een onaangenaam handje van om te eisen dat de verbeelding aan dezelfde eisen voldoet als de realiteit. Omdat man en vrouw in de samenleving gelijkwaardig dienen te worden behandeld, zou dat in pornofilms ook het geval moeten zijn. Een film met een verkeerde strekking is verkeerd. Ik zie dat anders. Veel van onze fantasieën zijn duister en verre van gelijkwaardig, en zolang het fantasieën blijven is er geen probleem als deze verbeeld worden. Daar wordt niemand door geschaad. Pornofilms hoeven niet gelijkwaardig te zijn, alleen aan de productie ervan moet deze eis worden gesteld.

bron: Artikel 'De behoefte aan rotzooi' door Erik van Ree; www.waterlandstichting.nl/index.php?p=artikelen&s=bekijken&id=1396; Waterlandstichting; 15 mei 2008