De derde revolutie! Hoe de informatietechnologie alles op zijn kop zet

De wereld van het jonge kind is nagenoeg volledig gekoloniseerd door de volwassenen. Door het onderwijs, de ouders en niet in de laatste plaats door de commercie. Het kind heeft recht op een eigen ruimte die het leert te delen met soortgenootjes. Dus weg met die ophaal- en wegbrengmoeders-met-auto, weg met die vaders die zich bemoeien met het voetbal van hun zoontjes, weg met die overmatige belangstelling van ouders, leerkrachten en gogen voor de seksuele ontwikkeling van het kind en de confrontatie met vraagstukken van leven en dood. Die hele door de 'gogen'-industrie gemonopoliseerde traumaverwerking door kinderen werkt slechts traumabevestigend in plaats van traumaverwerkend. Kinderen zijn in staat een hoop meer en beter te verwerken dan veel goedbedoelde en beter wetende volwassenen denken. Veel van die hulp is gedacht vanuit een volwassen wereldbeeld, terwijl het wereldbeeld van het kind een ander is en hoort te zijn; klein, wonderlijker en kan het zijn ook avontuurlijker, nog niet sadder but wiser, maar nieuwsgierig en nog weinig gevormd. Laat kinderen die ruimte, sterker nog, geef hun de ruimte die kinderen hadden in de jaren vijftig en zestig!

De tweede dam is moeilijker van aard en vergt gestaag onderhoud. Het gaat dan om de opvatting dat democratie niet de helft plus één is, dus de meerderheid van stemmen, maar een royaal gedragen meerderheid, die bovendien respect toont voor de belangen en opvattingen van minderheden.

Onder politiek correct denken versta ik: de veronderstelling van de politieke en culturele elite in de Europese landen dat zij en zij alleen het recht hebben om de politieke agenda vast te stellen, dat wil zeggen de onderwerpen die vatbaar zijn voor politiek en cultureel debat, en dat ook zij kunnen bepalen welke feiten wel en welke feiten geen rol mogen spelen in het debat over de onderwerpen op de politieke agenda. Politiek correct denken is met andere woorden een vorm van geestelijke dictatuur, die zich voordoet als verlicht denken. In werkelijkheid is het een afdwingen van conformisme aan het heersende politieke denken van een politiek-culturele elite. Zij presenteren zich als wolven in schaapskleren.

bron: Pim Fortuyn in zijn boek 'De derde revolutie! Hoe de informatietechnologie alles op zijn kop zet'; A.W. Bruna Uitgevers B.V. Utrecht; 1999