De hysterie rond kinderporno en pedofilie

Door: Lawrence A. Stanley

Tekst als pdf-file: De hysterie rond kinderporno en pedofilie

[Citaten uit de tekst:]

Er wordt in de Verenigde Staten in brede kring geloofd dat elke betrokkenheid van een kind bij "kinderporno" of bij enig seksueel contact met een volwassene op zich al zo traumatisch is dat het weinig kans heeft ooit een normaal leven te leiden. Klinische waarneming en studies ondersteunen deze conclusie niet. Het is waar dat een kind dat het slachtoffer is van seksueel misbruik zich vaak machteloos voelt, doordat het weinig of niets bij het contact met een volwassene, of de daarop volgende gebeurtenissen had in te brengen. Het kan zich verraden voelen door de volwassene die het delict heeft begaan of door degene aan wie de gebeurtenis werd onthuld. Het kan zich zorgen maken over of belangstelling hebben voor seksualiteit op een wijze die de meerderheid van de bevolking niet passend vindt voor kinderen. Het kan lijden aan verlies van zelfrespect of aan schuld- of schaamtegevoelens, of het kan een misplaatste angst voor vreemden, mensen of plaatsen ervaren. Sommige kinderen kunnen enkele of al deze effecten van een seksueel contact in meer of mindere mate ondergaan, maar velen lijken helemaal geen negatieve reacties aan de dag te leggen. Terwijl bovendien een aantal seksuele contacten tussen volwassenen en kinderen, daarbij inbegrepen die waar kinderporno in het spel is, op korte en lange termijn ernstige gevolgen hebben, zijn veel deskundigen het erover eens dat secundaire effecten - de reacties van ouders, vriendjes en kinderbescherming en het betrokken worden bij een strafproces - een veel verwoestender effect kan hebben dan het seksuele contact zelf. In elk geval zal een seksueel contact "verschillende gevolgen op kinderen hebben, afhankelijk van hun voorafgaande vorming" en "afhankelijk van hoe anderen reageren". [...]

Voor andere kinderen kan een seksueel contact met een volwassene een positieve ervaring zijn, hoewel Amerikaanse onderzoekers vaak huiverig zijn, dit aspect van seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen te bespreken. In een studie die gefinancierd is door de Ford Foundation meldt onderzoeker Gerald M. Caplan dat "veel kinderen plezier beleven (aan hun seksuele ervaringen met een volwassene), vooral wanneer er niet van fysieke pijn sprake is. Zij vinden het leuk, zich aan een hen bewonderende volwassene te vertonen. Zij vinden de lichamelijke prikkeling plezierig. Studies van de initiële en lange-termijn-effecten van seksuele contacten op kinderen laten vaak zien dat een aanzienlijk percentage van de kinderen geen nadelige gevolgen heeft ondervonden, of er positief op gereageerd heeft. (Europese studies geven meer positieve berichten dan Amerikaanse, een verschijnsel dat toegeschreven zou kunnen worden aan een geringere mate van seksuele onderdrukking in het algemeen, vroegtijdige en volledige seksuele voorlichting en constructievere reacties van ouders, justitie en politie en de hulpverlening.) [...]

In zijn Sourcebook on Child Sexual Abuse merkt de psycholoog en onderzoeker David Finkelhor op: "veel van de stigmatisering waarmee seksueel misbruik gepaard gaat kan na de ervaring zelf plaatsvinden, wanneer het kind reacties ondervindt van het gezin en de maatschappij. Een kind dat van het misbruik betrekkelijk weinig stigma heeft overgehouden kan deze stigmatisering ondergaan wanneer vrienden en vriendinnen haar later afwijzen, wanneer haar familie haar de schuld geeft, of indien het feit dat zij misbruikt is lange tijd in haar leven een punt van aandacht blijft... Wanneer bij voorbeeld een groot aantal gezagsdragers bij de zaak betrokken raakt, het kind wordt gedwongen te getuigen, wordt gedwongen haar huis te verlaten, wordt gedwongen het verhaal meer dan eens af te steken en aan een grote mate van ongewenste aandacht wordt onderworpen, kan dit het gevoel van machteloosheid bij het kind eveneens versterken." [...]

De hysterie over kinderporno en pedofilie heeft in de Verenigde Staten een maatschappelijk klimaat geschapen waarin relaties tussen volwassenen en kinderen ernstiger taboe zijn dan moord. In dit klimaat van inquisitie wordt een kind waarvan ontdekt wordt dat het een seksuele relatie met een volwassene heeft gewoonlijk grof bejegend door ouders, leeftijdgenoten en het bevoegd gezag, in het bijzonder wanneer het kind om welke reden ook niet wil meedoen aan het vervolgen van de volwassene. Bij de vervolging van volwassenen voor ontucht met een kind worden kinderen bij wijze van routine gedwongen tot het opsommen en zelfs het verzinnen van intieme details van hun seksuele contacten voor ouders, politie, officieren van justitie, hulpverleners en advocaten, gedwongen indringend lichamelijk onderzoek te ondergaan, waarbij hun anus of vagina worden onderzocht met vingers en geraffineerde instrumenten op zoek naar aanwijzingen dat er seksuele handelingen zijn gepleegd, en verplicht om te getuigen tegen volwassenen of zij dat nu willen of niet. Omdat ze kinderen zijn worden hun wensen vaak veronachtzaamd en worden ze bedreigd en gestraft wanneer ze niet vrijwillig meewerken. [...]

[Dr. Lee] Coleman heeft in de vakliteratuur weergegeven hoe therapeuten en medewerkers van politie en justitie in het hele land onbewust of doelbewust kinderen inprenten dat zij seksueel zijn mishandeld, in weerwil van psychologisch en medisch bewijs van het tegendeel. [...]

Een agent die de jongen [van 13 jaar] verhoorde legde een geladen revolver, gericht op de jongen op tafel waaraan de jongen zat. Tijdens het verhoor worden jongens die ervan worden beschuldigd, betrokken te zijn geweest bij seksuele handelingen met volwassenen, bedreigd dat ze geslagen zullen worden, dat de agent al hun vrienden zal vertellen dat ze "flikkers" zijn, of dat ze naar een jeugdgevangenis zullen worden gestuurd waar ze door verkrachterbendes onder handen genomen zullen worden. [...]

De betekenis van de hysterie rond kinderporno en pedofilie wordt gevonden door de motieven te onderzoeken van hen die deze hysterie laten voortduren. In de Verenigde Staten dient zij om de werkelijke problemen te ontwijken: het gebrek aan gezonde seksuele opvoeding van kinderen, de seksistische socialisatie waaraan zij worden onderworpen, het flagrante gebrek aan rechten voor kinderen binnen het kerngezin en de maatschappij, en de autoritaire overheersing van vrouwen en kinderen binnen het patriarchale systeem. Zij leidt ook onze aandacht af van het falen van de maatschappij in de verstrekking van voldoende voedsel, behuizing en onderwijs aan haar kinderen. Slechts door deze kwesties aan te pakken en door tegemoet te komen aan de werkelijke behoeften van kinderen kunnen seksuele en andere kindermishandeling worden voorkomen.

bron: Artikel 'De hysterie rond kinderporno en pedofilie' door Lawrence A. Stanley (advocaat); Uit het Engels vertaald door Jan Schuijer; Originele titel 'The Hysteria over Child Pornography and Paedophilia'; Paidika, nr. 2; Autumn (Herfst) 1987