De liefde voor kinderen in een ander daglicht
Met pedofielen heeft men ook in homoseksuele kringen vaak moeite gehad. Hoe begrijpelijk dit afzetten tegen pedofielen ook was in een tijd dat homo's zich moesten waarmaken in een heterowereld, het was onjuist en het droeg bij aan de valse beeldvorming die Brongersma in de literatuur aantrof. Om onze weerstanden te overwinnen tegen pedofilie moeten we beginnen met het schrappen van het begrip "pedofiel" als aanduiding voor een bepaald type mens. We moeten veel eerder proberen te denken over pedofilie als een bepaald soort seksuele en erotische lading. Daarmee wordt pedofilie toegankelijk als een ervaring die wijzelf, wellicht heel vluchtig, toevallig en incidenteel ook kunnen hebben. [...]
Ook was ik onder de indruk van het onderzoek van Rossman (Sexual experiences between men and boys) verschenen in 1976, waarin hij aan de hand van honderden interviews aantoonde dat jongens de kontakten met volwassenen niet alleen vaak positief waarderen maar ook dat ze daarbij door heel uiteenlopende zaken gemotiveerd werden, eenzaamheid en behoefte aan affektie, financiële winst, nieuwsgierigheid of simpelweg het fijn vinden om gepijpt te worden. [...]
In de Angelsaksische literatuur wordt nogal eens iedereen met een lichamelijk erotisch getint kontakt met een kind als child-molester geklassificeerd, zodat het strelen van een bil of dij meteen met verkrachting geassocieerd raakt. Aangezien ik ook in een eerder verschenen artikel bijzonder agressief over psychiatrische zienswijzen schreef zullen sommige lezers misschien vermoeden dat ik verlang naar een heksenjacht. Daarom een kleine aantekening: ik heb niets tegen de psychiatrie voorzover ze tracht de ellende waarin mensen verkeren te niet te doen. Ik geloof ook dat veel van die ellende iets te maken heeft met de manieren waarop mensen seksueel met elkaar omgaan. Psychiatrie die zich daarop richt is legitiem en wie weet, emanciperend. Maar zolang er psychiaters zijn die vaktijdschriften volschrijven met onduidelijke termen, onlogische redeneringen en veronderstellingen over het karakter van anderen die ronduit denigrerend zijn en zolang de behandeling bestaat uit opsluiting, libido-onderdrukkende pillen of patriarchale reprimandes, zolang behoud ik mij het recht voor om daar boos over te zijn respektievelijk met leedvermaak te konstateren dat er zo nu en dan een poot onder de troon der mandarijnen wordt weggezaagd.
bron: Artikel 'De liefde voor kinderen in een ander daglicht' door Lex van Naerssen; Homologie; december 1979