De triomf van de kinder-haters...

In een vraaggesprek dat Haagse-Post-medewerker Jan Brokken met hem [Guus Kuijer; schrijver] voert (4 oktober 1980) wordt ingegaan op de filosofie achter dat boek [Het geminachte kind], een filosofie die nog altijd hoogst actueel is, of, beter gezegd: steeds actueler wordt... "De meeste kinderen", stelt Guus Kuijer, "zijn woedend - ze hebben ons de oorlog verklaard..." "Kinderen moeten nog steeds iets. Ze worden nog steeds onderdrukt en daarvan zullen we binnenkort de rekening gepresenteerd krijgen. Het wordt oorlog..." [...]

De volwassenen hebben geen oog voor het verlangen van het kind zichzelf te redden van de ondergang. "De mensen zijn hun wortels kwijtgeraakt", merkt Guus Kuijer op, "ze zijn ontkinderlijkt." "We willen kinderen van alles en nog wat leren, dat zien we als onze plicht, maar we willen ze ook leren leven - en dan gaan we te ver." "De school is altijd anti-kind geweest, de school komt namelijk voort uit de Kerk en de Kerk is ook anti-kind, omdat het kinderlijke een bedreiging vormt voor het dogmatische." Guus Kuijer ziet het kinderlijke in de mens als een 'anarchistisch principe', en het anarchisme is de natuurlijke vijand van de Kerk. "De school is opgericht om kinderen te leren dat er slechts één waarheid bestaat. Veel mensen geloven niet meer in God en toch geloven ze nog wel in één waarheid: In het socialisme, in het kapitalisme, het feminisme..."

"Met de school", legt hij uit, "bedoel ik de lagere en de middelbare school. Op de kleuterschool waait een andere wind..., die sluit meer aan bij de behoefte van het kind aan beweging en spel. De kleuterschool doodt het kinderlijke niet en daarom willen we de kleuterschool afschaffen." De eigen wensen en verlangens van het kind worden genegeerd. Kinderen moeten worden klaargestoomd voor de maatschappij. We willen kleine volwassenen van ze maken, standaardmodellen, en dat roept onvermijdelijk frustraties op. "In onze kolossale onderwijsinstituten kweken we de agressieve massa's van morgen; en dat zal ons duur te staan komen..." De school veranderen, onze ideeën over opvoeding veranderen, daar denken we niet aan: "We zijn eerder geneigd om naast iedere school een flat met geleerden neer te zetten." "En waarom doen we dat? Omdat we bang zijn voor de individualiteit van het kind."

"Vrijheid blijheid vinden we eng. Wat moeten we met al die individuen? Hoe kunnen we ze ooit nog massificeren?" "Alle politieke partijen, van uiterst links tot uiterst rechts, zijn bang voor individuen." "Individuen kun je niet manipuleren, massa's wel, en dat weten politici."

bron: Artikel 'De triomf van de kinder-haters...' door Wim Duzijn (anarchistisch schrijver); Brief aan de redactie van de Volkskrant; home.hetnet.nl/~anarchopress/ik/anarcho/anarch01.htm; 16 februari 1985