Een getrouwde pedofiel

Ik ben een 25-jarige mannelijke pedofiel. [...] Sinds mijn 15e jaar ben ik mezelf ervan bewust dat mijn seksuele gevoelens en begeertes duidelijk afgestemd zijn op jongens in de leeftijd van 8-15 jaar hoewel ik ook heteroseksuele gevoelens ken en waardoor ik uiteindelijk ook getrouwd ben. Het laatste is dikwijls moeilijk met het eerste te rijmen, maar ik heb een geduldige en begripvolle vrouw getroffen waarvoor ik geen geheimen hoef te hebben. Het feit echter dat ik pedofiel ben heeft mij dikwijls op de rand van zelfmoord gebracht enkel en alleen door het besef dat de "normale" maatschappij het "anders zijn" van stilzwijgend tot hardhandig afwijst. [...]

De vraag die mij van 's morgens vroeg tot 's avonds laat geen gemoedsrust gunt is dan ook: Waarom is het in Jezusnaam toch zo vies of afschrikwekkend als een volwassen man een (seksuele) relatie met een kind heeft. Ik moet wel oppassen dat ik nu niet te veel het accent op het seksuele in een relatie leg want voor de meeste pedofielen is dit eigenlijk maar een afronding van een diepgaande gevoelsmatige liefdesverhouding. [...] Waarom worden eigen seksuele taboes van jaren her op de jeugd geprojecteerd waardoor een kind van jongsaf aan bang gemaakt wordt voor seks op een manier waarvoor we God weet waarom toch zo bang zijn. Ik kom er niet meer uit. De spanningen van het pedofiel zijn breken mij momenteel geestelijk. [...]

Ik wil wat voor hem betekenen en hoop dat het wederzijds is. Het is in vakanties wel eens tot dergelijke contacten gekomen. Nog steeds correspondeer ik met de jongens. Ik houd van ze en zij houden van mij. Het is altijd weer frappant te bemerken dat een jongen eigenlijk geen taboes kent, maar dikwijls de angst heeft van de waarschuwingen uit het ouderlijk huis.

bron: Ingezonden brief 'Pedofilie' door 'Naam en adres bij redactie bekend'; Sekstant, no. 12; december 1975