Een sleepnet voor privé-gegevens

Bijna geruisloos nam de Eerste Kamer een wet aan waardoor de overheid meer te weten kan komen over burgers. Het onderzoek naar de spermavlekken op haar jurk, dat vond Monica Lewinsky niet het ergste. En ook niet dat de hele wereld te weten kwam welk spelletje zij en president Clinton speelden met sigaren. De allerergste schending van haar privacy, zegt Monica Lewinsky in haar biografie, is dat de openbare aanklager bij haar favoriete boekwinkel opvroeg welke boeken ze kocht. Het laatste boek was Vox, van Nicholson Baker, een boek waarin nogal wat pikante telefoonseksdialogen staan. Dat boek, zegt Monica Lewinsky, was het 'bewijs' dat ik altijd al een slet was.

De Wet bevoegdheden vorderen gegevens is op 5 juli, zonder stemming, door de Eerste Kamer aangenomen. Een hamerstuk. De wet geeft politie en justitie de bevoegdheid om gegevens over personen én hun handelen op te vragen bij instellingen. En de wet legt alle instellingen de plicht op de gegevens te bewaren en af te staan aan de politie als die daarom vraagt. Voor bankgegevens en telefoonverkeer waren al wetten. Nu is het ook mogelijk alles te achterhalen over iemands geslacht, gezondheid, polisnummers, vakantiebestemmingen, lidmaatschappen van sportclubs, gehuurde video's en: gekochte boeken. [...]

Maar hij [hoogleraar stafrecht Ybo Buruma van de Katholieke Universiteit Nijmegen] zegt ook: "Als nou bekend is dat een video regelmatig door perverse zedendelinquenten wordt gehuurd. Dan wil je het misschien wel weten."

bron: Artikel 'Een sleepnet voor privé-gegevens' door Rinskje Koelewijn; NRC; 18 juli 2005