Feesten of klagen?

Onze westerse manier van opvoeden draagt in zich, dat kinderen struktureel worden onderdrukt. Een onderdrukking die maar al te vaak ontaard in mishandeling en misbruik, en al naar gelang het doel de middelen heiligt, als volkomen normaal beschouwd wordt. Bij pedofilie gaat de maatschappij er van uit, dat, omdat het een volwassene-kind-relatie is, de oudere zich zal houden aan de in onze cultuur gebruikelijke opvoedingscode: d.w.z. hij zal het kind dwingen aan zijn verlangen te voldoen. Doet hij dat niet, respekteert hij de wil van het kind, dan zondigt hij tegen de opvoedingscode, dan pleegt hij maatschappelijk ongewenst gedrag. In beide gevallen is de pedofiel de boosdoener. Maakt hij gebruik van zijn sterkere positie als volwassene, dan manipuleert hij het kind en moet dus gestraft worden; laat hij het kind vrij in z'n beslissingen, dan ondergraaft hij het gezag van de opvoeders en moet hij eveneens gestraft worden.

De vraag of pedofilie schadelijk is voor het kind is dus eigenlijk irrelevant. Pedofilie is maatschappelijk ongewenst, omdat het de strukturele machtsverhoudingen tussen volwassenen en kinderen op z'n kop zet!

bron: Uit het ingezonden artikel 'Feesten of klagen?' door Benjamin Roelofsma (voorzitter MARTIJN); Archief MARTIJN; 1988