Het succes van de Wandervogel verklaarde Blüher uit de pedagogische eros

Het succes van de Wandervogel verklaarde [Hans] Blüher [filosoof] uit de pedagogische eros, uit het feit dat veel jongens zich tijdens de puberteit en adolescentie voelen aangetrokken tot geslachtsgenoten, in het bijzonder tot iets oudere mannen. Terwijl het staatsonderwijs en de gezinsopvoeding de jeugdige onbevangenheid in de kiem smoorden, zou de door eros geïnspireerde jeugdleider geheel aan jongensidealen beantwoorden.

Hij [Blüher] stelde dat Hirschfelds seksuologische onderzoekingen de vriendschappen in de 'Wandervogel' in diskrediet brachten. Hirschfeld had zich uitsluitend met 'extreme, pathologische gevallen' bezig gehouden en te veel nadruk op de seksualiteit gelegd, aldus Blüher. De mannen en jongens in de 'Wandervogel' leken in geen enkel opzicht op de 'gedeformeerde, door rassenontaarding gekenmerkte verwijfde typen' in het WHK. Hoewel hij seksueel contact geenszins uitsloot was vriendenliefde niet zozeer in sexus als in eros geworteld. Eros omvatte naast lichamelijke en seksuele tevens geestelijke en esthetische aspecten. Eros leidde niet louter tot bevrediging van de zinnelijke lust, maar impliceerde vooral eenwording van lichaam en geest. In de ideale vriendschap tijdens de puberteit werden de ontwakende seksuele driften in de baan van eros geleid, zodat de geestelijke scheppingskracht tot ontplooiing kwam. [...]

Blüher noemde de heteroseksuele moraal schadelijk voor de cultuur, omdat mannen hun gevoelens voor andere mannen moesten verdringen. In de freudiaanse verdringingstheorie vond Blüher de verklaring voor de stigmatisering en vervolging van mannen die openlijk blijk gaven van hun genegenheid voor hun geslachtsgenoten. Homohaters zouden hun eigen homo-erotische verlangens verdringen en bang zijn om als homoseksueel ontmaskerd te worden.

bron: Artikel 'Heb mannen lief maar wees niet homoseksueel - Homoseksualiteit, mannenbond, fascisme' door Harry Oosterhuis; Uit het boek 'Fascisme en homoseksualiteit'; Redactie: Ronald Kolpa, Harry Oosterhuis, Theo Schut & Lex van Vorselen; Uitgeverij SUA-De Woelrat, Amsterdam; 1985