Het waren de jaren van vrijheid blijheid

Alleen in de jaren zeventig kende Nederland een pedovriendelijk klimaat. De inmiddels zeer omstreden dr Edward Brongersma zette zich toen al in voor de verlaging van de minimumleeftijd voor seksuele contacten. De NVSH had in die jaren een Werkgroep pedofilie en propageerde deze seksuele voorkeur met het tijdschrift 'Naar integratie Kinderseksualiteit', het kinderpornoblaadje 'Lolita' lag overal in de winkelschappen en vertegenwoordigers van de werkgroep [vereniging] Martijn mochten in alle media hun zegje doen.

Het waren de jaren van vrijheid blijheid, iedereen recht op zijn eigen seksualiteit en misschien was het nog wel leuk voor die kinderen ook. In de nasleep daarvan publiceerde dr. Theo Sandfort de onderzoeken 'Jongens over vriendschappen en seks met mannen (1986)' en 'Het belang van de ervaring (1988)', waarin hij concludeerde dat homoseksuele pedofiele contacten niet in alle gevallen schadelijk zijn voor het kind. Maar in later jaren verschenen vele rapporten die duidelijk maakten dat al dan niet afgedwongen seks tussen kinderen en vertrouwenspersonen als familieleden of leerkrachten tot ernstige en langdurige psychische en/ of lichamelijke problemen kan leiden.

Tegenwoordig wordt seksualiteit met kinderen alom verworpen: door het machtsverschil tussen volwassenen en kinderen heeft het kind immers geen echte keuzevrijheid. De afgelopen jaren timmerde alleen belangenvereniging Martijn nog onverdroten aan de weg. Nu is pedo-partij PNVD daar dus bijgekomen.

bron: Inzetartikel 'Machtsverschil' door Marjolein Schipper; De Telegraaf; 22 juli 2006