Interview Dr. Peter Adriaenssens

From Brongersma
Jump to navigation Jump to search

[Dr. Peter Adriaenssens:] "Het ruikt er dus naar dat men een emotionele succesterm gebruikt om handtekeningen te ronselen, maar het is zeer de vraag of iedereen die zo'n petitie tekent, zèlf wel zuiver op de graad is. Binnen de kindermishandeling probeert men steeds weer de aandacht te vestigen op een aantal randgebieden. Er is een periode geweest dat men over incestgezinnen sprak en dacht te kunnen beschrijven hoe zo'n gezin in elkaar zat. Dat gaf iedereen het geruststellende gevoel dat hij of zij buiten schot bleef. Vroeger dacht men ook dat kindermishandeling typisch voor lagere sociale klassen was, maar ook daar is men inmiddels van teruggekomen. En nu probeert men het weer met pedofilie. Het lijkt erop dat men vooral niet onder ogen wil zien dat de gevaarlijkste plek voor kinderen nog altijd het gezin is." [...]

[Interviewer:] Wat bereik je ermee als je pedofielen als baarlijke duivels afschildert? [Dr. Adriaenssens:] "Dat ze in het illegale circuit terechtkomen. Met zo'n slogan maak je een groep mensen angstig, je criminaliseert hen, en iedereen wéét dat juist zo'n houding dadergedrag oproept. Hoe meer je mensen uit de samenleving wegdrukt, des te groter de kans dat ze tegenover die samenleving wraak nemen. Door zo'n kleine groep als zondebok aan te wijzen, versterk je ook de maatschappelijke indekking van bepaalde vormen van geweld. Naar buiten toe gaat iedereen zeggen: 'Kijk eens hoe goed het met ons gaat! We rammen nu ook weer de pedofielen eruit!' Maar ondertussen gaan massale vormen van geweld - vrouwenhandel, drugscriminaliteit - gewoon door. Door op een heel beperkt terrein actief te zijn, koop je je eigen ziel af. [...]

In de Verenigde Staten loopt nu zo'n project, onder meer in Washington. Als een pedofiel in aanraking is gekomen met het gerecht, wordt iedereen in de buurt, dus letterlijk alle straten in zijn omgeving, erover ingelicht dat meneer Zus en zo pedofiel is. En wordt meneer Zus en zo dan aangeklaagd door iemand uit de buurt, dan vliegt hij opnieuw de gevangenis in. Zo denken ze iets te doen voor de blijvende bescherming van kinderen - ze proberen recidive te voorkomen - maar eigenlijk krijg je op die manier een soort politiestaat binnen het democratische systeem: iedereen bewaakt iederéén.

Statistieken zeggen overigens dat minstens één op tien kinderen vóór de leeftijd van achttien mishandeld of misbruikt wordt, en als de hele buurt op één dader gaat zitten loeren, terwijl je statistisch kan zeggen dat er minstens tien andere daders méé aan het kijken zijn, waar ben je dan mee bezig? Je kent het spreekwoord: wie een hond wil slaan, vindt altijd wel een stok. Welnu, op die manier creëer je nieuwe 'honden', die iedereen mag slaan, terwijl anderen de handen vrij krijgen."

bron: Artikel 'Actie Pak Eens Een Pedofiel - Vergeet niet iets vaker bij de buren binnen te gluren' door Staf Herten; Humo; 21 april 1994