Interview met Sytze van der V.

Als hij [Sytze van der V.] in 1988 wordt opgepakt voor een relatie met een jongen van vijftien, en twaalf maanden cel krijgt opgelegd, is het feest voorbij. De praatgroepen, de interviews, zijn woordvoerdersschap, de idee dat hij in staat is begrip te kweken voor de pedo's: alles weg.

Als hij zijn straf heeft uitgezeten, besluit hij een 'brave burger' te worden. Twaalf jaar werkt hij via de banenpool van de gemeente Eindhoven bij 'allerlei instellingen waarin ik met kinderen en jongeren moest werken', zegt hij. Dat was onder meer als conciërge op scholen. 'Nou, het zal duidelijk zijn: op dat moment is het niet verstandig om je als voorvechter van de pedofilie in de media te profileren. Het werken met kinderen geeft zoveel voldoening. Het was het niet waard om dat op te geven voor de strijd.'

Maar in 2000 raakt hij overspannen, en arbeidsongeschikt. Vijf jaar later krijgt hij kennis krijgt aan twee jongens van dertien, die net als hem in de Eindhovense wijk Woensel wonen. Hij pijpt ze in een kleedhokje van het zwembad. En wordt opnieuw veroordeeld - nu met grote gevolgen, en in een heel ander tijdsgewricht. Waar niet meer naar pedofielen wordt geluisterd, maar waar ze opgejaagde volksduivels zijn. En opnieuw gonst de naam Sytze van der V. - zijn achternaam wil hij niet meer hardop horen - door het medialandschap.

bron: Interview met Sytze van der V. door Toine Heijmans & Jarl van der Ploeg; Ruwe versie: tekst in krant kan mogelijk afwijken; Volkskrant; 24 juni 2014