Is bloot wel zo gewoon?
Zondagmiddag half drie in het knusse Waagtheater in Delft. De zaal is tjokvol, Themagroep "Kind" van de Delftse Komedie brengt de - voorlopig - één na laatste voorstelling van de produktie Blootgewoon, een kollage van scènes over seksuele voorlichting, bedoeld voor de hogere klassen van het lager onderwijs. Themagewijs brengen de spelers Geesje, Nico, Dorine, Harry, Bert, Nelly, Willy en Piet met pianobegeleiding verschillende aspekten van de seksualiteit ten tonele. Het geheel staat onder regie van Mieke van Lelyveld en de totstandkoming van het stuk werd begeleid door een aantal experts, onder wie een gynaekoloog, een pedagoog en een pater. De opzet van het stuk is erg speels en zal zeker veel kinderen aanspreken. [...]
Bij het thema "Wat is normaal?" praten de spelers met elkaar en het publiek over de lichamelijke verschillen tussen jongens en meisjes. Geesje blijkt spontaan bereid zich uit te kleden om een en ander wat te verduidelijken. Als Nico wordt gevraagd hetzelfde te doen, zoekt hij uitvluchten en werpt tegen. dat dit niet mag van politie en brandweer. Uiteindelijk kleedt hij zich toch ook uit, zij het onder protest en achter een scherm. [...]
In de scène genaamd "geil zijn" zingt Piet, met een grote, uitschuifbare kartonnen penis in z'n handen, op de melodie van een sinterklaasliedje: "Oh, kom eris kijken mijn piemel die staat helemaal stijf." Gevraagd hoe dat komt, legt hij bereidwillig uit dat dit gebeurt als je aan iets lekkers fijns denkt of iets lekkers ziet. De taart die iemand meteen daarop onder z'n neus schuift, blijkt tot ieders verbazing echter niet het verwachte effekt te hebben op de inmiddels ineengekrompen penis in z'n handen. In "Spelen met je lijf" wordt een liedje gezongen over masturbatie: "Je lijf is een wereld vol lekkere plekjes, en deze wereld is soms omringd door ijzeren hekjes, VERBODEN, DAT MAG NIET, BLIJF AF, PAS OP, ALS JE 'T DOET KRIJG JE STRAF. En dat is onzin, klinkklare onzin, je lijf is je huis." Een jongetje in het publiek is het daar niet zo mee eens. Als een van de spelers de toeschouwers vraagt of ze wel 'ns praten over spelen met je lijf, reageert hij zeer resoluut: "Ja, vies."
Verdere thema's zijn: "Samen vrijen" (over de relaties jongen-meisje, jongen-jongen, meisje-meisje); "Voorbehoedmiddelen" [...] "Kinderen krijgen" [...] Vrijen is..." [...]
Na het stuk is er gelegenheid voor kinderen en ouders om nog wat na te praten met de spelers. Er wordt grif gebruik van gemaakt. Kinderen zwermen over het podium en bekijken alle attributen die tijdens de voorstelling zijn gebruikt. [...] Na de voorstelling zijn alle kondooms, zoals iedere keer het geval was, gepikt. [...]
De bedoeling van de spelers is in de eerste plaats, de kinderen bij te brengen dat seks normaal en fijn is en om de vooroordelen op dit gebied weg te nemen. [...]
In een ingezonden stuk dat werd gepubliceerd in de Delftsche Courant, geven de heer en mevrouw v.d. velden blijk van hun verontwaardiging door Blootgewoon te bestempelen als een "door de Satan geïnspireerde produktie". [...]
Tegenover deze uitlatingen staan echter ettelijke positieve reakties [...]. Bijvoorbeeld een ingezonden stuk, alweer in de Delftsche Courant, ondertekend door een wetenschappelijk hoofdmedewerker en een studentenpastor van de Afdeling voor Endocrinologie, Groei en Voortplanting op de Medische faculteit van de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
bron: Artikel 'Is bloot wel zo gewoon?' door Cyriel Triesscheijn; Sekstant; januari 1978